دانشمندان موسسه فزیک و فناوری مسکو یک نمونه پیش‌ساخت از سیناپس‌های الکترونیکی را ساخته‌اند که در اصل یک نسخه ساخت دست بشر از سیناپس مغز انسان است که کار انتقال سیگنال‌های مورد استفاده برای تفکر روی یادگیری را انجام می‌دهد.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۵ ثور ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۲۷
کد مطلب : 125422
به گزارش آوا به نقل از ایسنا، محققان روسی در مقاله‌ای که در مجله Nanoscale Research Letters منتشر کرده‌اند، توضیح داده‌اند که این پیش ساخت به نمایش ویژگی‌های مشابه سیناپس‌های زیستی می‌پردازد و اینکه با کمک تحقیق جدید، بشریت یک گام به ساخت شبکه عصبی کامل مصنوعی نزدیکتر شده است.
در آینده از این فناوری می‌توان در طراحی کمپیوترهایی بهره برد که از عملکرد مشابه شبکه‌های عصبی زیستی برخوردارند.
این سیناپس‌های مصنوعی از ممریستورهای مبتنی بر اکسید هافنیم در مقیاس نانو برای تقلید از عملکردهای خاص یک سیناپس واقعی مغز استفاده می‌کنند.
در حال حاضر شبکه‌های عصبی ساخته شده توسط گوگل و سایر موسسات تحقیقاتی در سراسر جهان از کمپیوترهایی ساخته شده‌اند که با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده کمپیوتری برای حل مسائل پیچیده و دستیابی به شناخت و درک عمیقتر از هنر و جهان اطراف آموزش داده شده‌اند.
تقلید از مغز انسان بسیار سخت است و در حال حاضر کمپیوترها تنها با مغز یک پیشَک قابل مقایسه هستند.
ممریستورها، چهارمین گروه از مدار الکترونیکی در کنار مقاوم‌ها، خازن‌ها و القاکننده‌ها هستند. این گروه که موجودیت آن در سال ۲۰۰۸ تائید شد، به شیوه مشابه سیناپس‌های مغز انسان رفتار می‌کنند.
مقاومت در برابر جریان درون یک ممریستور، حاصل جریاناتی است که پیش از این از درون آن عبور کرده‌اند؛ به این معنی که هر چه جریان بیشتر در میان آن‌ها رخ بدهد، گردش آن ساده‌تر می‌شود. به دلیل این ویژگی‌ها، ممریستورها از قابلیت بالقوه برای حافظه غیرفرار برخوردارند و می‌توانند رایانه‌هایی با درک بهتر از کلام، تصاویر و جهان اطراف بسازند.
در حال حاضر هیچکس نمی‌داند دقیقا چگونه می‌توان این سیناپس‌های الکترونیکی را درون یک شبکه عصبی ترکیب کرد اما در نهایت، امید است از این سیناپس‌ها برای ذخیره و توزیع اطلاعات در شبکه‌های عصبی استفاده شود.
در آینده از این فناوری می‌توان در طراحی کمپیوترهایی بهره برد که از عملکرد مشابه شبکه‌های عصبی زیستی برخوردارند.
این سیناپس‌های مصنوعی از ممریستورهای مبتنی بر اکسید هافنیم در مقیاس نانو برای تقلید از عملکردهای خاص یک سیناپس واقعی مغز استفاده می‌کنند.
در حال حاضر شبکه‌های عصبی ساخته شده توسط گوگل و سایر موسسات تحقیقاتی در سراسر جهان از کمپیوترهایی ساخته شده‌اند که با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده کمپیوتری برای حل مسائل پیچیده و دستیابی به شناخت و درک عمیقتر از هنر و جهان اطراف آموزش داده شده‌اند.
تقلید از مغز انسان بسیار سخت است و در حال حاضر کمپیوترها تنها با مغز یک پیشَک قابل مقایسه هستند.
ممریستورها، چهارمین گروه از مدار الکترونیکی در کنار مقاوم‌ها، خازن‌ها و القاکننده‌ها هستند. این گروه که موجودیت آن در سال ۲۰۰۸ تائید شد، به شیوه مشابه سیناپس‌های مغز انسان رفتار می‌کنند.
مقاومت در برابر جریان درون یک ممریستور، حاصل جریاناتی است که پیش از این از درون آن عبور کرده‌اند؛ به این معنی که هر چه جریان بیشتر در میان آن‌ها رخ بدهد، گردش آن ساده‌تر می‌شود. به دلیل این ویژگی‌ها، ممریستورها از قابلیت بالقوه برای حافظه غیرفرار برخوردارند و می‌توانند رایانه‌هایی با درک بهتر از کلام، تصاویر و جهان اطراف بسازند.
در حال حاضر هیچکس نمی‌داند دقیقا چگونه می‌توان این سیناپس‌های الکترونیکی را درون یک شبکه عصبی ترکیب کرد اما در نهایت، امید است از این سیناپس‌ها برای ذخیره و توزیع اطلاعات در شبکه‌های عصبی استفاده شود.
avapress.net/vdcdxk0fxyt0xo6.2a2y.html
پربازدیدترین
