در حالی که کابل همچنان در نبود برق به سر می برد و لین های برق وارداتی که برق کابل را تامین می کرد هنوز معلوم نیست کی وصل خواهد شد و کی وعدههای حکومت و مسوولان به حقیقت خواهد پیوست٬ اعتراض هایی یکی پی دیگری بر علیه کارکردهای حکومت صورت می گیرد و از مشکلات متعدد که در سرخط اکثر آنان در این روزها تاریکی و نبود برق است٬ سخن زده می شود.
دو روز قبل اعضای خانه احزاب افغانستان٬ نهادهای مدنی و شوراهای اجتماعی در نشستی که در مورد ارائه آمار کشته شدگان افراد ملکی در دفتر مرکزی حزب افغانستان واحد برگزار کرده بود٬ از کارکردهای حکومت به خصوص ریاست جمهوری به شدت انتقاد کردند.
روز گذشته نیز تعدادی از دیگر اعضای نهادهای جامعه مدنی با اهدای فانوسهایی به وزارت انرژی و آب٬ اعتراض خود را ابراز داشته و از عدم تامین برق کابل شکایت داشتند.
امروز نیز تعدادی از فعالان مدنی در پارک شهر نو کابل تجمع کرده و از کارکردهای حکومت گله مند بودند.
شرکت کنندگان در این گرد همایی از کارکردها و عملکرهای رهبران حکومت به شدت انتقاد کرده و آنان را ناکار آمد خواندند.
مجتبی پیکان از فعالان مدنی و از شرکت کنندگان در این گرد همایی٬ با انتقاد از حکومت به خصوص رهبران حکومت٬ علت اصلی این گرد همایی اعتراض آمیز را مشکلات مختلف از جمله٬ تاریک ساختن کشور٬ افزایش ناامنیها٬ سپردن کشور به طالبان٬ از بین بردن شیرازه اقتصادی٬ اوج بی کاری٬ دزدیدن نان از دسترخوان مردم٬ و دهها مشکل دیگر عنوان کرد.
او در نشست خانه احزاب افغانستان و نهادهای مدنی و شوراهای اجتماعی در دفتر مرزی حزب افغانستان واحد نیز به بیان مشکلات مردم و ادامه ناامنیها و انواع مشکلات دیگر پرداخت.
در صفحه فیس بوک (مسائل " برق " افغانستان) نیز به مشکلات برق اشاره شده و این امر را وابسته به مسایل متعدد عنوان کرده است.
در یکی از صفحه های اجتماعی فیسبوک چنین آمده است: «مردم افغانستان و مخصوصا ساکنان کابلستان و جنوب هندوکش جدا انتظار دارند تا دولت وحدت ملی معضل برق آن ها را حل کنند. این یک رسوایی بزرگ است که در قرن ۲۱ مردم اجبارا به عصر الکین و چراغ موشی برگردند- که متاسفانه در این روزها برگشته است.
برخی از تحلیل گران عوامل زیادی در قطع برق کابل دخیل می دانند و مافیاهای تیل، تخریب طالبان و مهمتر از همه از معامله ی نام برده می شود که گویا که عبدالرزاق صمدی رئیس سابق برشنا با طالبان پول میداده است.
اما سؤال اینجاست که آیا تمامی اعتراضهای این نهادها مردمی هستند و برخواسته از خواهش های مردم است یا تعدادی افراد که٬ برای رسیدن به اهداف متعدد خود تلاش دارند٬ آیا هدف از برگزاری این اعتراض ها در واقع امر٬ برای دادخواهی از خواسته های مردم و رساندن صدای مردم به گوش مسوولان و حل مشکلات آنان بوده و یا با برگزاری چنین نشست ها٬ مراسم ها و کنفرانسهایی در راستای نیل به اهداف مشخص و نا مشخص خود تلاش دارند؟
در مجموع٬ آیا این نشست ها٬ گردهمایی ها و کنفرانس ها این چنینی و اعتراض هایی از این دست به نفع مردم و نظام است یا به ضرر مردم؟
در بروز مشکلات و موانع فرا راه آسایش و رفاه مردم٬ امنیت و کار مردم و در نهایت٬ منافع ملی و مردمی کشور٬ مسایل متعددی می تواند دخیل باشد که از آن جمله همان طور که در صفحه فیس بوک «مسائل " برق " افغانستان» به آن اشاره شده٬ در قطع برق کابل و برخی مناطق دیگر ممکن است چه مسایلی درگیر باشند٬ ممکن است در ناامنی برخی مناطق منافع شخصی برخی افراد از داخل و خارج دخیل باشد٬ ممکن است در جنگ فلان منطقه٬ استخراج غیر قانونی معادن و دست اندرکاران آن آلوده باشد٬ ممکن است در بروز و ادامه جنگ در فلان منطقه٬ عوامل کشت و نفع کوکنار و مواد مخدر و دست اندرکاران آن در کار باشد.
هر چند اعتراضها در راستای حل مشکلات مردم٬ کنفرانسها در راستای نیل به اهداف ملی و گردهماییها برای رساندن صدای مردم به گوش مسوولان٬ امری شایسته٬ پسندیده و مورد حمایت است٬ اما گاهی از این موارد سوء استفادههایی صورت میگیرد که نه تنها به نفع مردم و منافع ملی نیست٬ بلکه در تضعیف حکومت٬ زیان رساندن به منافع ملی و صدمه دیدن رفاه و آسایش روحی و روانی و اجتماعی مردم نیز تاثیر گزار است.
چناچه چندی پیش سید عیسی حسینی مزاری٬‌ رییس عمومی مرکز فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی تبیان در کابل در مراسمی٬ گفت٬ هر چند ممکن از مشکلاتی در درون نظام وجود داشته باشد و هر چند ممکن است نواقص زیادی دامن گیر عملکردهای حکومت باشد و هر چند ممکن است در درون حکومت و کارکردهای آن موارد زیادی باشد که به هیچ وجه با روحیات و افکار و خواستههای ما در مطابقت نبوده و با آن در تضاد باشد٬ اما در منافع کلان ملی ایجاب میکند که از حکومت و نظام حمایت صورت بگیرد.
بنابراین٬ در راستای تقویت حکومت مرکزی تلاش لازم است و باید برای نیل به اهداف بزرگ که یکی از آنان تقویت حکومت و حل مشکلات است جهد صورت گیرد و از مسایلی که به تضعیف نظام بینجامد دوری کرد.
بنابراین باید توجه داشت که چه اعتراضی٬ در چه زمانی و در چه موردی مفید است و از آن حمایت صورت گیرد.
هر چند مخالف با اعتراضهای صورت گرفته در چند روز اخیر نیستیم و صحت و سقم اهداف و برنامه های آن را زیر سؤال نمی بریم٬ اما حامی اعتراضهایی که اهداف نا مشخص داشته و در نهایت از عوامل تضعیف حکومت است، نیز نمی باشیم.