مقام‌های محلی در ننگرهار می‌گویند که جنگ شدیدی میان طالبان و نیروهای داعش در ولسوالی‌های اچین و بتی کوت این ولایت درگرفته است.

عطاءالله خوگیانی؛ سخنگوی والی ننگرهار، روز چهارشنبه گفت که در اثر این درگیری‌ها در هر دو ولسوالی، حدود ٣٠ تن از نیروهای دو طرف کشته و تعدادی دیگر هم زخمی شده‌اند.

آقای خوگیانی شمار کشته‌های داعش در ولسوالی بتی‌کوت را ١٧ نفر عنوان کرد و گفت که ٧ نیروی وابسته به داعش نیز در ولسوالی اچین کشته شده‌اند.

او گفت که چند تن از فرماندهان این نیروها نیز در میان کشته‌ها هستند.

از سوی دیگر همزمان با شدت یافتن درگیری میان طالبان، داعش و نیروهای امنیتی و بالا گرفتن انتقادها از دولت، معصوم استانکزی؛ سرپرست وزارت دفاع به ولایت لغمان در همسایگی ننگرهار رفت و از ایجاد یک کندک نظامی جدید در شرق کشور خبر داد.

آقای استانکزی روز چهارشنبه در لغمان گفت که نیروهای امنیتی با تمام گروه‌های مسلحی که علیه دولت بجنگند، مبارزه خواهد کرد.

در این میان، کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که درگیری نظامی میان شبه نظامیان طالبان و هواداران داعش در ننگرهار، از دید دولت افغانستان نباید به عنوان یک فرصت بلندمدت و راهبرد جنگی نگاه شود.

آنها می گویند که این نوع نگاه سبب تقویت یکی از گروه های متخاصم خواهد شد و این در حالی است که داعش و طالبان بر سر منافعی با همدیگر درگیر جنگ اند که دولت افغانستان، در شرایط عادی اجازه نمی دهد یا دست کم از نظر قانون و افکار عمومی، محق نیست، آن منافع را در اختیار یکی از این گروه ها قرار دهد.

ناظران می گویند که گروهی از تصمیم گیران و سیاست گذاران امنیتی در دولت، تصور می کنند که درگیری میان طالبان و داعش، به نفع دولت است. آنها تصور می کنند که طالبان، قادر اند داعش را شکست بدهند و این فرصتی برای دولت است؛ اما به عقیده تحلیلگران، طالبان در ابراز و احراز دشمنی شان با دولت و مردم افغانستان، سابقه ای طولانی تر از داعش دارند و این امر، دیگر نیازی به آزمون و خطا ندارد.

طالبان با وجود آنکه داعش را دشمن خود می داند و با استفاده از تمامی امکانات و زمینه های ممکن، تلاش می کند جلو گسترش و تعمیق نفوذ این گروه تروریستی را بگیرد؛ اما این گروه در عین حال، با دولت افغانستان نیز در جنگ است و ده ها برابر ضرباتی که این روزها به داعش وارد می کند، بر نیروهای امنیتی کشور وارد کرده است. با این حساب، برخلاف قاعده رایج، در این مورد خاص، دشمن دشمن ما، دوست ما نیست؛ بلکه دشمن دشمن ما هم دشمن ماست.

این بسیار ساده انگارانه است اگر تصور شود که طالبان به نمایندگی از منافع، حاکمیت و امنیت ملی افغانستان در برابر داعش می جنگند. اگر چنین است پس انگیزه و فلسفه جنگ این گروه با نیروهای امنیتی کشور چیست؟

هزاران غیر نظامی که در طی این سال ها قربانی ترور و وحشت و خشونت این گروه شده اند، به چه دلیلی از سوی طالبان، آماج قرار گرفته اند؟

به عقیده کارشناسان، درست است که طالبان نسبت به داعش، در برخی موارد، میانه روانه تر عمل می کنند؛ اما اطلاق تعبیر «میانه‌رو» به طالبان در مقایسه با داعش، نوعی توجیه جنایت هایی است که این گروه، در این سال ها مرتکب شده است.

با این حساب، داعش و طالبان، مولود پروژه مشترکی هستند که هدف هردو، ارائه تصویری زشت و خشن از اسلام است.

اما اینکه چرا طالبان، اعلام خلافت داعش را برنتافتند و آن گروه را متهم به تندروی و افراط گرایی و ایجاد تفرقه و نفاق میان مسلمانان کردند، به نظر می رسد ریشه اصلی این چالش و تنش، به رقابت امیر و خلیفه و حامیان منطقه ای و بین المللی هریک از آنها برمی گردد.

در این میان، هیچکس نباید تصور کند که با تشدید درگیری میان داعش و طالبان در ننگرهار، مسؤولیت مبارزه با تروریزم از دوش دولت و نیروهای خارجی برداشته شده است.

در این راستا ایجاد یک کندک نظامی جدید در شرق کشور، یک گام مثبت و امیدبخش است؛ مشروط بر اینکه در عمل نیز نیروهایی که در این کندک مستقر خواهند شد، همه انواع و ورژن های تروریزم اعم از طالبان و داعش را در شرق کشور، سرکوب کند.