جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی افغانستان از دیر زمانی بدینسو، رابطه گرم و دوستانه ای داشته و این رابطه تا زمان فعلی اگر چه با فراز و فرودهایی همراه بوده، اما با تدبیر و درایت دو دولت برادر و همسایه، توانسته پیوند و گرمی خود را همچنان حفظ کند.
این یک واقعیت است که به غیر از جمهوری اسلامی ایران، رابطه افغانستان با همه ی دولتها و کشورهای موجود در منطقه، باید گرم و بر اساس منافع علیای ملی دولت و ملت افغانستان، استوار و برقرار باشد که تا بحال چنین نیز بوده و دولت افغانستان در ۱۵ سال پس از طالبان، سعی در حفظ روابط حسنه با تمامی کشورهای موجود در جغرافیای منطقه کرده است؛ مگر دولت و کشوری که به دلایلی از جمله برتری طلبی و زورگویی، نخواسته افغانستان را به حساب بیاورد و به دنبال روابط درست و انسانی و برادری با این کشور کهن و اصیل نباشد.
اما جمهوری اسلامی ایران می شود گفت یک همسایه نیک و متفاوت بوده و درست از بدو گرفتاری های مردم افغانستان که حدود سه دهه و چند سالی را احتوا می کند، به عنوان یک همسایه برادر و مسلمان، همواره در کنار ملت و دولتهای منتخب دو سه دهه اخیر قرار داشته و از هیچ کمک و مساعدت مادی و معنوی و فکری و فرهنگی، مضایقه نکرده است.
غیر از کمکهای مشهود و ملموس مادی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران به دولت و ملت ما، کشور ایران حدود دو میلیون از هموطنان ما را در خودش پناه داده و همین حالا نیز این جمعیت عظیم و گسترده، در تمامی شهرها و دهات و قصبات ایران پخش اند و مانند شهروندان اصیل ایرانی، از زندگی و مزایای معقول آن در ایران بهره مند بوده و در برخی از موارد، از بسیاری از ایرانی ها نیز بهتر و راحت تر زندگی می کنند.
در یک چنین شرایطی است که ایجاب می کند تا ما مردم افغانستان به خصوص آنهایی که در داخل کشور زندگی می کنیم و اخصاً دولتمردان و مسئولان حکومتی، قدردان نیکی ها و از خودگذشتگی های برادران ایرانی خود باشیم و در کشور خویش به گونه ای از این میهمانان عزیز و ارجمند پذیرایی کنیم که شایسته دو طرف میهمان و میزبان با هم باشد.
نشر خبر تخریب قسمتی از کنسولگری ایران و دیوارهای امنیتی در هرات، بوسیله عوامل شهرداری این ولایت و آنهم بدون هماهنگی با مقامات ذیصلاح در دولت و مقامات کنسولی جمهوری اسلامی ایران، ذهن و خاطر هر افغان مسئولیت پذیر و آگاهی را مشوش و متاثر می کند.
این گونه قضایا زمانی بیشتر و بیشتر موجب حیرت و تعجب می شود که انسان می بیند دولت و کشوری مانند پاکستان که دست سران و دولتمردان آن تا آرنج به خون بی گناهان در افغانستان آلوده است و شب و روزی نیست که عوامل جنایتکار اسلام آباد، دست به انتحار و انفجار در گوشه گوشه این مرز و بوم نزنند و پیر و جوان و زن و مرد و کودک افغانستان را بخاک و خون نکشند.
اما با همه ی اینها، تا کنون دیده و شنیده نشده که در افغانستان سفارت و یا کنسولگری همسایه جنوبی با تهدیدی ولو بسیار کوچک مواجه شود؛ تا چه رسد به آنکه عوامل شهرداری و یا کدام نهاد دیگر دولتی، به خود اجازه بدهند و خودسرانه به تخریب ساختمان کنسولگری آنها حمله کنند و دیوارهای ایمینی آن را ویران کنند!.
بدیهی است که منظور آن نیست که از مردم خواسته شود تا یک چنین کاری را انجام بدهند و یا به تحریک و تشجیع مردم در این زمینه همت گماشته شود؛ خیر ابداً چنین نیتی وجود ندارد؛ چرا که هر انسان عاقل و هر تبعه آگاه هر کشوری به خوبی می داند که قوانین و عرف دیپلماتیکِ حاکم در سطح جهان، حق هر گونه تعرض و مزاحمت علیه مراکز دیپلماتیک را از اتباع کشورها می گیرد.
لذا و با ملاحظه این حق، هیچ دولت و کشوری حق ندارد بر خلاف عرف دیپلماتیکِ حاکم در سطح دولتها، سفارت خانه و یا کنسولگری و یا هم کارمندان این دو نهاد را مورد تعرض و تاذی قرار دهد که در غیر این صورت، اقدامی خلاف عرف دیپلماتیک انجام گرفته و دولت خاطی پاسخگو می باشد.
غیر از مورد قانونی، اخلاق و ادب و نزاکت اسلامی نیز حکم می کند که در یک چنین مواردی بی نهایت حساس باشیم و محتاطانه گام برداریم و عمل کنیم؛ تا مبادا با انجام یک عمل غیر مسئولانه و اقدامی ناسنجیده، دولت و نظام خویش را زیر سوال برده و آبروی ملتی را بباد دهیم و احیاناً موجب بوجود آمدن بدفهمی ها در روابط میان دو دولت شده و مشکلاتی را بر سر راه روابط خوب و دوستانه دو دولت و ملت، ایجاد کنیم.
به نظر می رسد آنچه به دولت افغانستان مربوط می شود، تحقیق دقیق و همه جانبه در مورد حادثه اخیر است و نیز مراقبت از اوضاع در آینده تا دیگر یک چنین موارد ناهنجار و مخلی پیش نیاید که می تواند به بنیانهای محکم و استوار دوستی و برادری موجود میان دو دولت و ملت، آسیب وارد کند و در نتیجه، موجب شادی و خوشنودی دشمنان مغرض ایران و افغانستان می شود.
و اما آنچه به دولت جمهوری اسلامی ایران و مسئولان آن مربوط می شود، کار گرفتن از صبر و حوصله ی دوستانه و برادرانه در قبال حادثه اخیر است؛ چرا که می دانیم همواره دستهای پلید و مغرضی وجود دارند و به خصوص در شرایط فعلی در افغانستان که می خواهند رابطه گرم و برادرانه دو دولت و ملت اسلامی و مسلمان را با اقداماتی از این و آن دست، کدر و تیره بسازند.
خوشبختانه و بر اساس خبری، والی ولایت هرات از ترمیم دوباره دیوارهای امنیتی کنسولگری ایران سخن گفته و امیدوار است تا این موضوع به گونه ای که رضایت طرفین را جلب کند، حل و فصل شود که این اقدام می تواند دو دولت و ملت را بر این چالشی هر چند کوچک نیز فائق کند.
این یک واقعیت است که به غیر از جمهوری اسلامی ایران، رابطه افغانستان با همه ی دولتها و کشورهای موجود در منطقه، باید گرم و بر اساس منافع علیای ملی دولت و ملت افغانستان، استوار و برقرار باشد که تا بحال چنین نیز بوده و دولت افغانستان در ۱۵ سال پس از طالبان، سعی در حفظ روابط حسنه با تمامی کشورهای موجود در جغرافیای منطقه کرده است؛ مگر دولت و کشوری که به دلایلی از جمله برتری طلبی و زورگویی، نخواسته افغانستان را به حساب بیاورد و به دنبال روابط درست و انسانی و برادری با این کشور کهن و اصیل نباشد.
اما جمهوری اسلامی ایران می شود گفت یک همسایه نیک و متفاوت بوده و درست از بدو گرفتاری های مردم افغانستان که حدود سه دهه و چند سالی را احتوا می کند، به عنوان یک همسایه برادر و مسلمان، همواره در کنار ملت و دولتهای منتخب دو سه دهه اخیر قرار داشته و از هیچ کمک و مساعدت مادی و معنوی و فکری و فرهنگی، مضایقه نکرده است.
غیر از کمکهای مشهود و ملموس مادی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران به دولت و ملت ما، کشور ایران حدود دو میلیون از هموطنان ما را در خودش پناه داده و همین حالا نیز این جمعیت عظیم و گسترده، در تمامی شهرها و دهات و قصبات ایران پخش اند و مانند شهروندان اصیل ایرانی، از زندگی و مزایای معقول آن در ایران بهره مند بوده و در برخی از موارد، از بسیاری از ایرانی ها نیز بهتر و راحت تر زندگی می کنند.
در یک چنین شرایطی است که ایجاب می کند تا ما مردم افغانستان به خصوص آنهایی که در داخل کشور زندگی می کنیم و اخصاً دولتمردان و مسئولان حکومتی، قدردان نیکی ها و از خودگذشتگی های برادران ایرانی خود باشیم و در کشور خویش به گونه ای از این میهمانان عزیز و ارجمند پذیرایی کنیم که شایسته دو طرف میهمان و میزبان با هم باشد.
نشر خبر تخریب قسمتی از کنسولگری ایران و دیوارهای امنیتی در هرات، بوسیله عوامل شهرداری این ولایت و آنهم بدون هماهنگی با مقامات ذیصلاح در دولت و مقامات کنسولی جمهوری اسلامی ایران، ذهن و خاطر هر افغان مسئولیت پذیر و آگاهی را مشوش و متاثر می کند.
این گونه قضایا زمانی بیشتر و بیشتر موجب حیرت و تعجب می شود که انسان می بیند دولت و کشوری مانند پاکستان که دست سران و دولتمردان آن تا آرنج به خون بی گناهان در افغانستان آلوده است و شب و روزی نیست که عوامل جنایتکار اسلام آباد، دست به انتحار و انفجار در گوشه گوشه این مرز و بوم نزنند و پیر و جوان و زن و مرد و کودک افغانستان را بخاک و خون نکشند.
اما با همه ی اینها، تا کنون دیده و شنیده نشده که در افغانستان سفارت و یا کنسولگری همسایه جنوبی با تهدیدی ولو بسیار کوچک مواجه شود؛ تا چه رسد به آنکه عوامل شهرداری و یا کدام نهاد دیگر دولتی، به خود اجازه بدهند و خودسرانه به تخریب ساختمان کنسولگری آنها حمله کنند و دیوارهای ایمینی آن را ویران کنند!.
بدیهی است که منظور آن نیست که از مردم خواسته شود تا یک چنین کاری را انجام بدهند و یا به تحریک و تشجیع مردم در این زمینه همت گماشته شود؛ خیر ابداً چنین نیتی وجود ندارد؛ چرا که هر انسان عاقل و هر تبعه آگاه هر کشوری به خوبی می داند که قوانین و عرف دیپلماتیکِ حاکم در سطح جهان، حق هر گونه تعرض و مزاحمت علیه مراکز دیپلماتیک را از اتباع کشورها می گیرد.
لذا و با ملاحظه این حق، هیچ دولت و کشوری حق ندارد بر خلاف عرف دیپلماتیکِ حاکم در سطح دولتها، سفارت خانه و یا کنسولگری و یا هم کارمندان این دو نهاد را مورد تعرض و تاذی قرار دهد که در غیر این صورت، اقدامی خلاف عرف دیپلماتیک انجام گرفته و دولت خاطی پاسخگو می باشد.
غیر از مورد قانونی، اخلاق و ادب و نزاکت اسلامی نیز حکم می کند که در یک چنین مواردی بی نهایت حساس باشیم و محتاطانه گام برداریم و عمل کنیم؛ تا مبادا با انجام یک عمل غیر مسئولانه و اقدامی ناسنجیده، دولت و نظام خویش را زیر سوال برده و آبروی ملتی را بباد دهیم و احیاناً موجب بوجود آمدن بدفهمی ها در روابط میان دو دولت شده و مشکلاتی را بر سر راه روابط خوب و دوستانه دو دولت و ملت، ایجاد کنیم.
به نظر می رسد آنچه به دولت افغانستان مربوط می شود، تحقیق دقیق و همه جانبه در مورد حادثه اخیر است و نیز مراقبت از اوضاع در آینده تا دیگر یک چنین موارد ناهنجار و مخلی پیش نیاید که می تواند به بنیانهای محکم و استوار دوستی و برادری موجود میان دو دولت و ملت، آسیب وارد کند و در نتیجه، موجب شادی و خوشنودی دشمنان مغرض ایران و افغانستان می شود.
و اما آنچه به دولت جمهوری اسلامی ایران و مسئولان آن مربوط می شود، کار گرفتن از صبر و حوصله ی دوستانه و برادرانه در قبال حادثه اخیر است؛ چرا که می دانیم همواره دستهای پلید و مغرضی وجود دارند و به خصوص در شرایط فعلی در افغانستان که می خواهند رابطه گرم و برادرانه دو دولت و ملت اسلامی و مسلمان را با اقداماتی از این و آن دست، کدر و تیره بسازند.
خوشبختانه و بر اساس خبری، والی ولایت هرات از ترمیم دوباره دیوارهای امنیتی کنسولگری ایران سخن گفته و امیدوار است تا این موضوع به گونه ای که رضایت طرفین را جلب کند، حل و فصل شود که این اقدام می تواند دو دولت و ملت را بر این چالشی هر چند کوچک نیز فائق کند.
