منطقه جنوب غربی ایران که ذخایر اثبات شده نفت آن بیشتر از نیجریه؛ بزرگترین تولیدکننده نفت افریقاست، ۶۰ میلیارد بشکه نفت را در خود جای داده است. اکتشاف نفت در پنج میدان نفتی بزرگ این منطقه که آزادگان جنوبی نام دارد، تقریباً به پایان رسیده است.

سی ان ان اولین شبکه تلویزیونی خارجی است که پس از ۳۰ سال اجازه پیدا کرده در این تالاب که در دهه ۱۹۸۰ میدان جنگ با عراق بوده است، حضور پیدا کند. صنعت نفت ایران در طول سال های تحریم، خلاقیت بسیاری برای بقا از خودش نشان داده است.

محمود مرعشی؛ مدیر پروژه ای نفتی، بی صبرانه منتظر لغو تحریم ها و ورود مجدد ایران به بازار جهانی است. مرعشی در پاسخ به سؤالی به سی ان ان می گوید:«ما امیدواریم که پس از آن که تحریم ها لغو شود، با سرعت بیشتری حرکت کنیم؛ اما کیفیت خیلی مهم است.»

به محض اینکه تحریم ها لغو شود، ایران تولیدش را تا پایان سال ۲۰۱۶ به ۴.۳ میلیون بشکه در روز خواهد رساند.

با این حال، کارشناسان می گویند که یکی از عمده ترین انگیزه های دشمنان و رقبای منطقه ای ایران، برای ضدیت و مخالفت آنها با توافق هسته ای میان ایران و قدرت های جهانی، هراس آنها از توسعه اقتصادی سریع و چشمگیر این کشور در مرحله پسا تحریم است.

ایرانی ها برای از میان برداشته شدن تحریم های بی رحمانه جهانی، بی صبرانه انتظار می کشند.

این نشان می دهد که آنها از این امتیاز، به امتیازات بزرگتری خواهند رسید؛ امتیازاتی که یکی از مهم ترین آنها استفاده فوق العاده ایران از ذخایر عظیم طلای سیاه جمهوری اسلامی برای جبران دوران سخت تحریم های بین المللی خواهد بود.

این اما چیزی نیست که کشورهایی مانند عربستان سعودی یا اسراییل، به آن راضی باشند.

آنها از یک ایران قدرتمند می ترسند. فرقی نمی کند که این قدرت، با تکیه بر توانمندی ها، استعدادها و قابلیت های داخلی و طبیعی ایران و از مسیری کاملا مشروع به دست آمده باشد یا از راه های دیگری. آنچه خواب آنها را برای سیطره یکجانبه اقتصادی، نفتی و در نتیجه نظامی و استراتژیک بر منطقه خاور میانه آشفته کند، برای شان، غیر قابل تحمل، هراسناک و عمیقا آزاردهنده است.

اعراب برای این منظور، تاکنون از ابزارهای مختلفی استفاده کرده اند که یکی از مهم ترین آنها افزایش بی رویه تولید نفت عربستان سعودی و در نتیجه، افت شدید قیمت نفت در بازارهای جهانی بوده است.

امریکا هم برای تضعیف همزمان روسیه و ایران، در این امر با عربستان سعودی، همراه شده است.

نفت متاثر از این توطئه برنامه ریزی شده، روزهای سیاه و دشواری را پشت سر گذاشت و قیمت آن به شکل کم سابقه ای سقوط کرد.

اکنون ایرانی ها می خواهند با استفاده از کارت لغو تحریم ها، یکبار دیگر نقش پیشین خود در بازار تولید و عرضه نفت جهان را تثبیت کنند.

برجام دست کم روی کاغذ این امکان را برای آنها فراهم خواهد کرد.

اگر برجام اجرایی شود، ایران طبق برنامه، به صورت جهشی تولید نفت خود را بالا و بالاتر خواهد برد.

سقف ۴.۳ میلیون بشکه در روز تا پایان سال ۲۰۱۶ میلادی، آمار بلندپروازانه ای است که ایرانی ها تعیین کرده اند.

مشخص نیست که تا چه حد می توانند به این آرزو برسند. مسایل زیادی وجود دارد که می تواند به موفقیت یا ناکامی این ایده، کمک کند؛ اما مهم ترین آنها آینده برنامه جامع اقدام مشترک یا برجام است.

اگر ایران، آنگونه که روی کاغذ مطرح شده است، بتواند طرف های این قرارداد مهم و تاریخی را به عمل به تعهدات شان، مجاب کند، بی تردید، ذخایر عظیم نفتی این کشور، این پتانسیل بی بدیل را در خود دارد تا اقتصاد ایران را وارد فصلی از شکوفایی و رشد و رونق کند.

البته این امر، افزون بر خنثی کردن نقشه های توطئه آمیز و کین توزانه دشمنان منطقه ای و بین المللی ایران، مستلزم آمادگی این کشور برای ورود به یک رقابت پنهان و اعلام نشده با نزدیک ترین و راهبردی ترین شرکای نظامی و سیاسی اش، مانند عراق و روسیه نیز هست.

عراق و روسیه، طی این سال ها در غیبت ایران از بازار جهانی نفت، سود کلانی از این رهگذر به جیب زده اند و بی تردید، ورود مجدد ایران به بازار جهانی، از سهم آنها خواهد کاست.