رولا غنی؛ همسر رئیس جمهوری غنی برای متقاعد کردن کشورهای اروپایی به پذیرش مهاجرین افغان به آلمان رفته‌ است.

عالمی بلخی؛ وزیر امور مهاجرین گفت که دولت بارها از کشورهای اروپایی خواسته که به دلیل ناامنی و بحرانی بودن افغانستان، در مورد پذیرش مهاجرین افغان سخاوتمندانه عمل کنند.

او گفت که در این راستا خانم غنی اکنون در آلمان به سر می‌برد تا مقامات آلمان و سایر کشورهای اروپایی را متقاعد کند نسبت به پذیرش مهاجرین افغانستان از خود نرمش نشان دهند.

آقای بلخی گفت که روز گذشته با صلاح‌الدین ربانی؛ وزیر خارجه دیدار کرده و هردو وزیر تصمیم گرفته‌اند به زودی سفیران کشورهای اروپایی مقیم کابل را خواسته و با تشریح وضعیت افغانستان، از دولت‌های آنها بخواهند در مورد پذیرش مهاجران افغان دیدی مثبت داشته باشند.

او گفت که برای بررسی وضعیت مهاجرین افغان در این کشورها نیاز است تا افغانستان و کشورهای اروپایی با همدیگر تبادل نظر همیشگی داشته باشند تا تصمیمی توسط این کشورها گرفته نشود که اجرایی کردن آن مشکل باشد.

کارشناسان می گویند که سفر بانوی اول افغانستان به آلمان می تواند به معنای آن باشد که موضع گیری نهادهای مختلف در دولت افغانستان در قبال بحران مهاجران، به هم نزدیک شده است و ارگ ریاست جمهوری و وزارت امور مهاجرین، به دیدگاه همسانی در این زمینه دست یافته اند.

این در حالی است که پیش از این، با وجود آنکه وزارت امور مهاجرین بارها خواستار خویشتن داری و انعطاف کشورهایی مانند آلمان در پذیرش پناهجویان افغانستانی شده بود، ارگ ریاست جمهوری در موضعی کاملا مخالف، از آلمان خواسته بود که مهاجرانی را که بنا به هر دلیلی نمی خواهد بپذیرد به افغانستان بازگرداند و کابل آماده میزبانی مطلوب و تامین نیازهای آنهاست.

اکنون اما با توجه به سفر همسر اشرف غنی به آلمان برای راضی کردن آن کشور به پذیرش پناهجویان افغانستانی و ابراز امیدواری وزیر مهاجرین در این زمینه، به علاوه ارتباطات سازمانی مستحکم تری که میان وزارت امور مهاجرین و وزارت امور خارجه به وجود آمده، این انتظار شکل گرفته است که کابل با استفاده از مسیرها و امکاناتی که در اختیار دارد آلمان را قانع کند تا موضع خود در خصوص هزاران پناهجوی افغانستانی را تغییر دهد.

پناهجویان افغانستانی که امسال به آلمان پناه برده اند بعد از سوری ها، بزرگ ترین گروه پناهجویان خارجی هستند و این امر، از سوی مقام های آلمانی، «غیر قابل قبول» توصیف شده و آنها از پناهجویان افغانستانی خواسته اند که به افغانستان بازگردند و کشور شان را بسازند!

با این حال، منتقدان، با اشاره به مسؤولیت های جامعه جهانی به ایجاد امنیت، کار و زمینه های زندگی مصون برای مردم افغانستان طی ۱۵ سال گذشته می گویند که آلمان نیز به عنوان یکی از مهم ترین کشورهای عضو ناتو و اتحادیه اروپا، حتما به تعهداتی که در این زمینه بر عهده گرفته بود، به درستی عمل نکرده؛ در غیر آن، اکنون وضعیت در افغانستان بهبود می یافت و مردم افغانستان، در گذشته نشان داده اند که مردمی قانع و راضی به حد اقل ها هستند؛ اما وقتی همان حد اقل ها نیز در نتیجه یک مأموریت مبهم و ناکام و بی دستاورد، از میان می رود و نابود می شود، بدیهی است که یکی از آسیب های آن، گسیل سیلی از پناهجویان به خود این کشورهاست.

از جانب دیگر، این دلیل به تنهایی کافی نیست که سوری ها به دلیل جنگی که در نتیجه سیاست های دوگانه غربی ها و متحدان عرب آنها بر آنان تحمیل شده، مستوجب پذیرش پناهندگی شناخته شوند؛ اما افغانستانی ها که ده ها سال است وضعیتی شبیه سوریه دارند، در یک موضع تبعیض آمیز، کنار گذاشته و نادیده گرفته شوند.

با این حال، از جانب دیگر نباید فراموش کرد که حتی پذیرش درخواست پناهندگی پناهجویان افغان در آلمان و سایر کشورهای اروپایی، برای مقام های دولت افغانستان، یک موفقیت محسوب نمی شود. موفقیت زمانی حاصل می شود که هیچ تبعه افغانستانی مجبور نباشد، به خاطر نبود امنیت، کار، امید به آینده، بهداشت، آموزش و... کشورش را ترک کند؛ بنابراین، حتی اگر همسر اشرف غنی با دستی پر از آلمان بازگردد، بازهم بحران به قوت خود باقی است؛ مگر زمانی که معضلی به نام مهاجرت از زندگی انسان افغانستانی کاملا حذف و برچیده شود.