در همایش علمی مهاجرت، بیم ها و امیدها عنوان شد که حکومت وحدت ملي در حال حاضر به لحاظ رسانه اي بسيار ضعيف مي باشد و چون رسانه ها حرفه اي نيستند فضاي رواني جامعه را مخدوش و با ايجاد ناامني مهاجرت را براي جوانان گزينه نهايي عنوان مي كنند.

به گزارش خبرگزاري صداي افغان (آوا) همايش علمي مهاجرت بيم ها و اميدها با حضور جمعي از اساتيد و مسؤولان افغانستاني در دانشگاه مفيد قم با همكاري كانون شرق نو برگزار شد.

محمد امين حيدري تحليل گر مسائل سياسي در همايش علمي مهاجرت، بيم ها و اميدها كه در سالن آمفي تئاتر دانشگاه مفيد قم برگزار شد با اشاره به اينكه پديده مهاجرت يك پديده جهاني است گفت: پديده مهاجرت پديده اي است كه مربوط به جامعه خاصي نمي باشد كه متاسفانه در جامعه امروز بسيار شايع و تبديل به يك پديده طبيعي شده است .

وي افزود: بي ثباتي كشور، نااميدي ، عدم وجود امكانات، ‌فقر و بيكاري از مهمترين عواملي است كه سبب جابجايي انسانها از كشوري به كشور ديگر شده است كه اين بحران بي ثباتي هزينه هاي زيادي را براي جامعه بشري داشته است.

حيدري ادامه داد: پديده مهاجرت در افغانستان يك پديده جديد نيست و اگر تاريخ را مطالعه كنيم خواهيم ديد كه مهاجرت از دوران عبدالرحمن آغاز شده و بخشی از هزاره ها به سمت خراسان شمالي مهاجرت كردند.

استاد دانشگاه ادامه داد: اتحاد جماهیر شوروي،‌ افراط گري طالبان و عوامل بوجود آمده بعد از تشكيل حکومت وحدت ملي از جمله عواملي است كه به افزايش بحرانها و بخش مهاجرت سرعت بخشيده است.

وي اظهار داشت: ناامني و بحران طي سه دهه جنگ در افغانستان، تضعيف زيربناي اقتصادي همراه با فقر و بيكاري، از جمله عوامل داخلي است كه سبب نااميدي جوانان و مهاجرت آنها به سمت كشورهاي توسعه يافته شده است.

حيدري خاطر نشان ساخت: سايت گذاري در بخشهاي مهاجرت پذير و توسعه يافته، زندگي بهتر، رفاه بيشتر در كشورهاي اروپايي بر خلاف كشورهاي جهان سوم، تشويق خانواده های مقيم اروپا براي مهاجرتِ خانواده هاي مقيم كشورهاي جهان سوم به اروپا، تبليغات قاچاقچيان انسان براي بدست آوردن سود از ديگر عوامل خارجي موثر در پديده مهاجرت جوانان به كشورهاي اروپايي است.

تحليل گر مسائل سياسي تصريح كرد: بحران بي ثباتي در افغانستان امر پيچيده اي است چرا كه افغانستان به لحاظ جغرافياي سياسي بسيار حساس و نقطه اتصال ۴ منطقه است كه قدرتهاي جهاني به جهت منافع حداكثري خود سعي دارند به آن نفوذ داشته باشند كه اين امر سبب تعارض و ايجاد بحران در افغانستان شده است.

وي تصریح کرد: وجود فضاي استبدادي كه هم قدرت و هم منابع طبيعي و فرصتها را در اختيار داشته است سبب شده تا ۹۰ درصد مردم افغانستان در حاشيه باشند كه اين امر تا دهه ۶۰ قابل تحمل بوده و بعد از آن چون مردم با جهان و ديگر اقوام آشنا شدند فضاي استبدادي در افغانستان تا حدودي كم رنگ شد.

حيدري يادآور شد: ريشه آغاز بحران، تبعیض و بي عدالتي، استبداد در حكومت و دولت افغانستان بوده كه اجازه نمي داده جامعه افغانستان به آرامش دست پيدا كند.

تحليل گر مسائل سياسي افزود: با تشكيل حکومت وحدت ملي به لحاظ رواني و ناامني مشكلات در منطقه بيشتر شده و بايد ديد آيا افغانستان به سمت بحران در حركت است يا به سمت ثبات و امنيت؟ اما آنچه مهم است اين است كه افغانستان طي يك دهه تلاش كرده است گروههاي افراطي را نابود سازد چرا كه به لحاظ سياسي يك جريان قابل حذف نيست اما مي توان آن را تغيير داد.

ضعف قدرت رسانه در افغانستان
وي ابراز داشت: زماني مي شود طالبان را مهار كرد كه با آنها وارد مذاكره شويم و از آشفتگي در هرم قدرت جلوگيري كنيم و اجازه ندهيم با ايجاد بي نظمي در بين نيروهای طالبان و گروههاي افراطي تقويت شوند و در دولت نفوذ پيدا كنند.

حيدري خاطر نشان ساخت: متاسفانه حکومت وحدت ملي در حال حاضر به لحاظ رسانه اي بسيار ضعيف مي باشد و چون رسانه ها حرفه اي نيستند فضاي رواني جامعه را مخدوش و با ايجاد ناامني مهاجرت را براي جوانان گزينه نهايي عنوان مي كنند.

استاد دانشگاه ادامه داد: ما در افغانستان به اين نتيجه رسيديم كه وجود اين بحران راه حل نظامي ندارد و تنها راه حل سياسي آن مذاكره همراه با ادبيات خاص است.

وي گفت: برداشت و درك ما از نيروهاي امنيتی در افغانستان اين است كه اگر درك بالايي در اين راستا وجود داشته باشد مي توان نيروهاي افراطي و راديكال را در حکومت حذف نمود و امنيت اجتماعي را در حوزه هاي مختلف ارتقا بخشيد.

وي عنوان كرد: در افغانستان تبعيض، نابرابري و انحصار طلبي وجود دارد كه نمي توان نسبت به آن بي توجه بود اما اين امر را هم نبايد فراموش كرد كه ۷۰ درصد مردم افغانستان بي سواد هستند و ۳۰ درصد باقيمانده نيز تنها سواد خواندن و نوشتن دارند كه متاسفانه نمي توان توقع اين را داشت كه جامعه افغانستان در فرصت اندكي بتواند به لحاظ تحصيل جامعه خود را اشباع كند.

حيدري ادامه داد: امر ارتقا سواد و دانش در جامعه افغانستان زماني مي تواند توسعه پيدا كند كه افراد بتوانند به راحتي از امكانات تحصيل استفاده و از امنيت برخوردار باشند.

تحليل گر مسائل سياسي افزود: دولت نيز برنامه ريزي منسجم و توانايي چنداني در مهار مهاجرت ندارد كه مهمترين مسئله در كاهش مهاجرت مذاكره با طالبان در ايجاد امنيت است تا بتوان اشتغال و زندگي شهروندان افغانستاني را تامين كرد.