حضرت امام حسین(ع) ادامه دهنده نهضتی بود که توسط پیامبر(ص) آغاز شد و با دست توانای علی(ع) و امام حسن(ع) ادامه یافت.
به گزارش خبرگزاری آوا، مراسم سوگواری حضرت امام حسین(ع) و یاران فداکار و با وفایش، روز یکشنبه در دفتر مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی در کابل برگزار شد.
حجت الاسلام و المسلمین علی اسود بلال مسوول پاسخ به سوالات دفتر معظم له که در این محفل صحبت میکرد ضمن عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن دهه عاشورا سالروز شهادت حضرت امام حسین(ع) و یارانش گفت: امام حسین(ع) ادامه دهنده نهضتی است که رسول گرامی اسلام(ص) در تسلسل نهضت های سایر پیامبران چون ابراهیم، موسی و عیسی آن را تداوم بخشید.
به گفته بلال، هدف از نهضتهای پیامبران الهی این بود که انسانها را از قید عبودیت و بندگی غیر خدا نجات دهد و با دعوت کردن به توحید و یکتا پرستی راه سعادت و خوشبختی را به آنان نشان دهد.
او همچنان گفت: حضرت پیامبر در راه هدف مقدسش ۲۳ سال مبارزه پیگیر و تلاشهای طاقت فرسای را انجام داد، ۱۳ سال در مکه انقلاب فرهنگی را ادامه داد و ده سال دیگر در مدینه بیشتر از پنجاه جنگ غزوه را برای پیشرفت اسلام سامان داد، و در تمام این مدت مظهر پیروزی خدا بر لات و هبل و زوزه های شیطانی بود.
وی افزود: اما پس از رسول خدا(ص) این وظیفه بدوش حضرت امام علی (ع) افتاد و آن حضرت نهضت پیامبر را به قوت و قدرت ادامه داد و ۲۵ سال در خانه نشست برای وحدت و پنج سال دیگر برای برپایی عدالت نیز خلافت کرد.
به گفته بلال پس از شهادت امیرالمؤمنین فرزند ارشد آن حضرت امام حسن مجتبی(ع) عهده دار میراث معنوی گرانسنگ پیامبران الهی به خصوص جدش رسول خدا می شود و با صلح با معاویه کیان اسلام را حفظ می کند.
اما به گفته بلال بعد از شهادت امام حسن مجتبی(ع) بهترین دست پروردگان رسول خدا سه دسته هستند. دسته ای که در برابر ظلم و ستم تحمل نکردند و فریاد زند، مانند سلمان، ابوذر و مقداد، میثم تمار و حجر بن عدی و امثال آن که بالاخره در راه مبارزه با ظلم و ستم جان باختند. دست دوم از صحابه پیامبر کسانی هستند که بعد از آن همه رشادتها و خدمات شایسته در راه گسترش اسلام و ارزشهای دینی اکنون توسط نیرنگهای بنی امیه کار جعل حدیث را در پیش گرفته مانند ابوهریره و ابودردا و امثال آنان.
به گفته بلال دسته سوم از اصحاب رسول خدا کسانی هستند که در شرایط حساس دنیای اسلام گوشه عزلت را برگزیده و حالت بی طرفی را اختیار کرده است و بهشت را نه در میدان جنگ و شهادت می بیند بلکه در گوشه خلوت جستجو می کنند که نمونه اش عبد الله زبیر و عبد الله عمر و امثال آن می باشد.
این دسته از صحابه بی درک و درد بودند که بهترین رهبر آگاه، خبیر و مظهر تمام خوبیها را در پای قدرت ظالم و ستمگر خاندان امیه قربانی کردند.
مسوول پاسخ به سوالات شرعی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم تصریح کرد: در زمان امام حسین(ع) شرایطی پیش آمده که وجدانهای بیدار متوجه خانه علی و فاطمه است که آیا از این خاندان چه عکس العملی در برابر این نابسامانیها و بدعت گذاریهای یزید و اظرافیانش نشان داده خواهد شد.
بلال گفت: در چنین شرایطی اگر امام حسین(ع) هم سکوت کند دیگر بر تمام اعمال و رفتار یزید صحه گذاشته می شد به همین دلیل برای اینکه امام مفسده ها را از میان بر دارد و این خواب سنگین مرگ را به بیداری و آگاهی تبدیل کند رخت سفر بر می بندد و نهضتش را آغاز می کند.
به گفته بلال امام قیام کرد تا برای بشریت نشان دهد که راه برای مؤمنین مسدود نیست اگر نمی تواند حکومت ظالم و ستمگر را به زمین بزند حداقل با شهادتش می تواند چهره کثیف آن را برملا و رسوا کند.