به مناسبت سالروز شهادت حضرت امام محمدباقر(ع) مراسمی باشکوه از سوی مرکز فعالیت‎های فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا) در این مراسم با شکوه که صدها تن از علما، دانشمندان، خبرنگاران و فعالان فرهنگی-اجتماعی شرکت کرده بودند، سخنرانان ارشادات و فرموده‎های پنجمین اختر تابناک ولایت و امامت را برای حاضرین بازگو کردند.

در این مراسم اندیشمند توانا و شخصیت برجسته علمی و فرهنگی حضرت حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری رئیس عمومی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان ضمن صحبت در مورد آموزه‎های دینی این اختر تابناک ولایت و امامت، به بحث و بررسی اوضاع سیاسی فرهنگی و اجتماعی روز افغانستان و علمای این کشور و جهان اسلام و منطقه پرداخت.

آقای مزاری زندگی امام باقر(ع) را به سه مقطع مهم تقسیم بندی کرد و افرود: امام باقر(ع) حدود ۳ سال را با امام حسین(ع)، حدود ۳۴ سال با پدرش حضرت امام سجاد(ع) و ۱۴ سال را به عنوان امام و پیشوای مسلمانان سپری کرد.

وی هرکدام از این مقاطع زندگی امام باقر(ع) را سرنوشت ساز برای آن حضرت و مسلمانان ذکر کرد و افزود: مسلمانان باید از زندگی و سیرت وی به عنوان الگو استفاده کنند.

رئیس عمومی مرکز فعالیت‎های فرهنگی اجتماعی تبیان خاطر نشان ساخت که حضرت امام باقر(ع) در مدت امامت خود نقاب از چهره کریه خاندان اموی برداشت که بدین ترتیب دستگاه اموی را با سراشیبی سقوط مواجه ساخت.

وی تحکیم مبانی عقیدتی و باورهای دینی، نقد باورهای نادرست، گسترش فرهنگ اسلامی و فقهی، مبارزه با خرافات و باورهای غیراسلامی، تربیت شاگردان کارآمد، رهبری جامعه مسلمانان و ترویج اندیشه‎های شیعی را به عنوان مهم ترین راهکارهای آن حضرت برای نجات امت اسلامی یاد کرد و افزود: تربیت شاگردان دینی از عمده ترین کارهای امام باقر بود که باعث بقای امت اسلامی و تفکر اهلبیت در جهان شد.

نماینده تام الاختیار حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی یادآور شد که تربیت علما و شخصیت‎های دینی و مذهبی از نیازهای مبرم هر زمان جامعه اسلامی است و از آنجایی که ما پیروان اهلبیت هستیم باید زندگی از پیشوایان دین را الگو قرار دهیم.
وی اظهار داشت: گسترش فعالیت و احساس مسئولیت علمای اسلامی باعث شده است تا استکبار جهانی دست به فعالیت‎های انفعالی زده و بدنبال گسترش و فعالیت فرهنگ‎های ضد دینی در جوامع اسلامی باشند.

آقای مزاری تحجر را یکی از آفت‎های دینی در میان علمای اسلامی دانست و افزود: علمای اسلامی باید با درک مسئولیت اسلامی و دینی، در پی مدیریت جامعه اسلامی برایند که همان سیاست به معنای امروزی آن است.

وی از علمای اسلام خواست تا با درک زمان و مسئولیت اسلامی و ادامه راه ولایت فقیه، جامعه اسلامی را از آفت‎های فکری و اندیشه‎ای آگاهی بخشیده و مانند شمع بسوزند تا جامعه را بسازند.
آقای مزاری با اشاره به شخصیت امام خمینی (ره) و امام خامنه‎ای گفت: آنان رهبران جهان اسلام و ادامه دهنده راه و تفکر اهلبیت هستند و بودند که با تفکر و تعمق در زندگی و اندیشه‎های شان می توان حقیقت جهان اسلام، رهبری و نحوه مبارزه با استکبار را آموخت.

رئیس مرکز فرهنگی اجتماعی تبیان در اخیر تأکید کرد، تا زمانی که خود ما برای رهایی افغانستان از بحران کنونی اقدام نکنیم، هیچ کشوری مشکل افغانستان را حل نخواهد کرد، زیرا کشورهای خارجی یا اراده حل بحران افغانستان را و یا اینکه توانایی آنرا ندارند.

امام محمد باقر (ع) پیشوای پنجم شیعیان، روز جمعه اول ما رجب، سال ۵۷ هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشود و در میان خاندان پیامبر (ص) نخستین کسی بود که هم پدر و هم مادر وی فاطمی و علوی بودند.

امام باقر(ع) دارای خصال ستوده و متولی صدقات حضرت رسول (ص) و امیرالمؤمنین علی (ع) و پدر و جد خود بود و این صدقات را میان بنی هاشم و مساکین و نیازمندان تقسیم می کرد و اداره آنها را از جهت مالی به عهده داشت.

امام محمد باقر (ع) به سبب کمال نفسانی و روشنی قلب و قدرت درکش، خداوند حکمت های اعجاب انگیزی بر زبان او جاری ساخت و عباراتی درباره اخلاق شخصی و اجتماعی از آن حضرت روایت شده است که اگر مرتب شوند، روش گران بها و جامعی از آن در زمینه های اخلاقی به وجود می آید.

بی تردید چنان که بسیاری از علمای اهل سنت نیز گفته اند، امام باقر علیه السلام در زمان حیات خویش شهرت فراوانی داشته و همواره محضر او از دوستدارانش، از تمامی بلاد و سرزمین‌های اسلامی، پر بوده است.

موقعیت علمی امام باقر علیه السلام، به مثابه شخصیتی عالم و فقیه، به ویژه به عنوان نماینده علوم اهل بیت، بسیاری را وا می‌داشت تا از محضر او بهره گیرند و حل اشکالات علمی و فقهی خود را از او بطلبند.

امام باقر علیه السلام با پنج خلیفه از خلفاى بنى امیه معاصر بود كه عبارتند از: ولید بن عبدالملك (۹۶ ق) و سلیمان بن عبدالملك ( ۹۹ ق) و عمر بن عبد العزیز (۱۰۱ ق) و یزید بن عبدالملك (۱۰۷ق) و هشام بن عبدالملك ( ۱۲۵ ق) و همه آنان جز عمر بن عبدالعزیز در ستمگرى و استبداد و خودكامگى دست كمى از نیاكان خود نداشتند و پیوسته براى امام باقرعلیه السلام مشكلاتى فراهم مى نمودند.

ولى در عین حال، او از طریق تعلیم و تربیت، جنبشى علمى به وجود آورد و مقدمات تأسیس یك مركز علمى اسلامى را در دوران امامت خود پى ریزى كرد كه در زمان فرزند بزرگوارش امام جعفر صادق علیه السلام به نتیجه كامل رسید.

روش كار پیشوایان ما به ویژه امام سجاد و امام باقر علیهماالسلام كه در اوضاع فشار و خفقان به سر مى بردند به شیوه مخفى و زیرزمینى بود، شیوه اى كه موجب مى شد كسى از كارهاى آنان مطلع نشود. همین كارهاى پنهانى، گاهى كه آشكار مى شد، خلفا را سخت عصبانى مى نمود در نتیجه، وسایل تبعید و زندانى شدن آنها فراهم مى شد.

سرانجام، امام باقر علیه السلام كه پیوسته مورد خشم و غضب خلیفه وقت، هشام بن عبدالملك بود، به وسیله ایادى او مسموم شد و در روز ۷ ذیحجه سال ۱۱۴ هجرى قمرى در ۵۷ سالگى به شهادت رسید. بدن مطهر آن دریای بیکران دانش خدایی در قبرستان بقیع، در کنار پدر و جد بزرگوارش امام حسن مجتبی و امام سجاد علیهماالسلام به خاک سپرده شده است.