سناتورهای دموکرات امریکایی آخرین تلاش جمهوری‌خواهان برای کارشکنی در توافق هسته‌ای با ایران را خنثی کردند.

جمهوری‌خواهان می‌خواستند با گذراندن مصوبه‌ای در سنا شرط جدیدی را به توافق هسته‌ای اضافه کنند.

مطابق این طرح، رفع تحریم‌های ایران به این مشروط می شد که ایران، رژيم اسرائیل را به رسمیت بشناسد. شرط دیگر برای اجرای توافق آزادی شهروندان امریکایی که در ایران زندانی هستند بود.

این مصوبه با رای ۵۳ به ۴۵ تصویب شد؛ اما ۶۰ رای لازم را برای آنکه در نهایت اجرایی شود نیاورد.

کنگره امریکا دو ماه فرصت داشت تا این توافق را بررسی کند.

با وجود آنکه اکثریت مجلس نمایندگان و سنا در دست جمهوری‌خواهان است، آنها آرای لازم را برای ممانعت از وتوی تصمیم خود از طرف باراک اوباما نداشتند.

وزارت خارجه امریکا هم رسما نماینده ویژه خود برای نظارت بر اجرای توافق را معرفی کرد.

با شکست این تلاش جمهوری‌خواهان، به پایان رسیدن مهلت دو ماهه کنگره برای بررسی توافق و گام مهم وزارت خارجه امریکا برای معرفی فردی به عنوان مسؤول اجرایی توافق هسته ای با ایران، باراک اوباما می‌تواند دستور رفع تحریم‌ های مرتبط با برنامه هسته ‌ای ایران را صادر کند و این همان چیزی است که شکست تندروها در پیکار نفسگیر دو ماه اخیر را سنگین تر می کند.

شکست های پی در پی تمهیدات حقه بازانه افراطیون در برابر کاخ سفید به اندازه ای سنگین بود که دیگر حتی نیازی به استفاده از حق وتوی رییس جمهوری امریکا هم نیست؛ زیرا عملا مصوبه ای در رد توافق هسته ای در کنگره امریکا، به تصویب نرسیده تا بر پایه آن، رییس جمهوری امریکا مجبور باشد، تصمیم به وتوی آن بگیرد.

به نظر نمی رسد رادیکال های مخالف توافق هسته ای با ایران که عمدتا افراط گراهای هوادار اسراییل بودند، شکستی تا این میزان سنگین و شدید را پیش بینی کرده باشند.

آنها دو ماه تمام با استفاده از همه امکانات، اهرم ها، زمینه ها و اقدام های قانونی و غیر قانونی که در اختیار داشتند سعی کردند جلو تصویب و اجرایی شدن توافق هسته ای میان ایران و قدرت های جهانی در ایالات متحده را بگیرند؛ اما در نهایت، با تحمل چند شکست سنگین در پی چندین تلاش پیگیر، از دور خارج شدند و به تعبیری، دو ماه بر سر هیچ، هیاهو کردند.

از این پس، این کاخ سفید و هواداران و حامیان توافق هسته ای با ایران هستند که می توانند با جشن گرفتن این پیروزی بزرگ، یکه تازانه در میدان سیاست امریکا، تاخت بزنند و تبعات سیاسی و اجتماعی شکست مفتضحانه تندروها را چندین برابر افزایش دهند.

با این حال، کارشناسان پیش بینی می کنند که در پی تنش هایی که بر سر برنامه هسته ای ایران در امریکا به وجود آمد، جامعه سیاسی امریکا به نحو کم سابقه ای، دو قطبی شده است و این امر، بدون تردید، روی بسیاری از مسایل و تصمیم گیری های کلان سیاسی و اقتصادی در امریکا اثر خواهد گذاشت.

به عنوان نمونه، در صورتی که اکثریت جمهوری خواه کنگره امریکا به لایحه بودجه پیشنهادی از سوی دولت باراک اوباما، رای منفی بدهد، دولت امریکا برای دومین بار به تعطیلی کشانده خواهد شد.

در دیگر زمینه ها هم انتظار می رود جمهوری خواهان، دشواری ها و موانع سنگین زیادی را فراراه سیاست گذاری ها و تصمیم گیری های حیاتی و استراتژيک کاخ سفید قرار دهند؛ زیرا جمهوری خواهان به رغم بودجه، توان، انرژی، امکانات و آبرویی که برای نیل به هدف سد کردن راه توافق هسته ای ایران در امریکا هزینه کردند، نمی توانند آسیب های ناشی از شکست های پی در پی خود را فراموش و کاخ سفید را به حال خود رها کنند.

به ویژه در شرایطی که تلاش ها و کمپاین های مرحله مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری امریکا نیز در جریان است، این امر می تواند بازخوردهای شکست تندروها را چندین برابر افزایش دهد و آنها را در جبران موقعیت آسیب دیده سیاسی خود در امریکا، مصمم تر سازد.

همین رویه احتمالا در سیاست خارجی امریکا در قبال شرکا و متحدان قدیمی اش که امریکا خود را متعهد به تامین امنیت و برتری نظامی شان می داند نیز استمرار خواهد یافت.

اعراب حاشیه خلیج فارس و رژيم اسراییل، بزرگترین و جدی ترین مخالفان تصمیم کاخ سفید در امضای توافق هسته ای با ایران بودند و هستند.

کارشناسان می گویند که راضی کردن اعراب، برای امریکا کار سختی نیست؛ زیرا امریکا بر اعراب سلطه همه جانبه دارد؛ اما این امر در خصوص اسراییل، برعکس است. برای راضی کردن این رژيم نسبت به تبعات اجرای توافق هسته ای با ایران، امریکا باید هزینه سنگینی بپردازد؛ زیرا با وجود شکست اردوگاه نتانیاهو در امریکا، اسراییل کماکان بر امریکا سلطه دارد.