از سالروز ولادت ثامن الحجج حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) با حضورعلما، رحانیون، طلاب حوزه های علیمه و اقشار مختلف مردم در کابل گرامیداشت به عمل آمد.

به گزارش خبرگزاری‌آوا، این محفل که از سوی دفتر مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی برگزار شده بود، فعالیت های علمی امام رضا(ع) در زمان حکومت مامون و چگونگی مناظرات آن حضرت با علمای آن روز به بحث و بررسی گرفته شد.

حجت الاسلام والمسلمین سید عندلیب ضیایی مسوول روابط عمومی مرکز فرهنگی اجتماعی تبیان، در این محفل گفت: با وجود اینکه مامون برای مشروعیت بخشیدن حکومت خود با استفاده از وجود امام و همچنین تحت نظرقرار دادن فعالیت های سیاسی و اجتماعی آن حضرت، وی را به خراسان خواند، اما در بیان اعتقادات و اندیشه های سیاسی، امام را آزاد گذاشت.

به گفته ضیایی ازآنجایی که مامون مرد دانشمندی بود، علاقه داشت که مسایل علمی و شبهات مربوط به اعتقادات ومسایل علم کلام و همچنین مسایل بغرنج روز را با امام در میان بگذارد و امام را به چالش بکشاند.

روزی مامون درباره عصمت پیامبران با امام به گفتگو پرداخت و آیاتی متشابه را  در این زمینه برشمرد. امام رضا(ع) شبهات او را پاسخ داد و آیاتی را که مامون خوانده بود برخلاف ظاهر آن تاویل کرد، مامون با اعتراف به علم سرشار امام گفت، ای فرزند رسول خدا جوشش و نا آرامی درون سینه ام را آرامش بخشیدی و آنچه برای من مشتبه شده بود روشن کردی.

به گفته او، مامون علاوه براینکه خود سوالاتی را از امام داشت، مجالس مختلف مناظرات علمی را میان امام وعلمای مطرح آن زمان دایر می کرد، تا بتواند امام را ناتوان اعلام کند.

مهمترین مناظره امام که درتاریخ ثبت شده است مباحثه با جاثلیق مسیحی و راس الجالوت یهودی و همچنین بزرگان صائبی و مجوسی و زرتشتی است.

در این مناظره امام براساس کتاب های معتبر خود آنان با ایشان به بحث پرداخت که پس از استناد به منابع محترم نزد ایشان، دلایل آنان را مردود و باطل خواند و انچه انتظار می رفت همه از امام شنیدند و در نهایت همگی تسلیم گفتار او شده و به درست بودن افکار و اندیشه امام اعتراف کردند.

به گفته ضیایی، جاثلیق مسیحی پس مناظره طولانی گفت: "القول قولک ولا اله الا الله" آنچه تو میگویی درست است و خدای جز خدای یگانه نیست.

همچنین عمران صائبی پس از مناظره طولانی، مسلمان شد و به یگانگی خداوند و حقانیت رسول او و اوصیایی برحق پیامبراعتراف کرد.

به گفته آقای ضیایی تاریخ نویسان بیشتر براین باور هستند که مامون از تشکیل جلسه های مناظره و شرکت دادن امام رضا(ع) درآن، درپی این هدف بود که امام  درمناظره با حریفان هرچند برای یکبارهم که شده شکست بخورد، تا بدین ترتیب ازمنزلت و جایگاه علمی او کاسته و او را ناتوان معرفی کند، اما امام در تمام موارد پیروزمندانه از میدان بیرون آمد و با علم سرشاری که در حقیقت از منبع وحی سر چشمه می گرفت، دوست و دشمن را متحیر ساخت و نام نامیش به عنوان عالم آل محمد(ص) درتاریخ برای ابد ثبت شد.