بازگشت داوطلبانه و توام با امنیت و احترام مهاجرین افغانستانی به کشور خود حق مسلم آنهاست
به گزارش خبرگزاری آوا، این مطلب را رحمانی فضلی؛ وزیر داخله ایران در  چهارمین اجلاس کمیته چهارجانبه راهبردی بین دولت های جمهوری اسلامی ایران ،پاکستان و افغانستان و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در تهران عنوان کرد. 

وزیر داخله ایران به عنوان اولین سخنران این اجلاس گفت که کشورش در بیش از سه دهه پذیرای جمعیت میلیونی پناهندگان افغانستانی بوده است و در حال حاضر پناهندگان کشور افغانستان در جمهوری اسلامی ایران یکی از بزرگ ترین جمعیت های پناهنده در جهان را تشکیل می دهند و در این مدت طولانی دولت جمهوری اسلامی ایران بنابر اصول اسلامی و انسان دوستانه آنان را زیر چتر حمایت همه جانبه خود قرار داده است .
وزیر داخله ایران گفت : هم اکنون جمهوری اسلامی با جمعیتی از پناهندگان روبرو است که علاوه بر نیازهای اولیه نظیر صحت و آموزش ابتدایی و واکسیناسیون و ... نیازمند رفع نیازهای ‍ثانویه مانند اسکان ،معیشت ،اشتغال ،آموزش عالی و آموزش مهارت های فنی و حرفه ای متناسب با بازار کار داخل افغانستان می باشند .
دکتر رحمانی فضلی با انتقاد از تخصیص ناکافی کمک برای بازگشت مهاجرین افغانستان گفت : در سال ۲۰۱۳ میلادی اعتبار لازم برای اجرای طرح های گرد آوری شده ۲۲ سازمان شرکت کننده ،شامل ۶ دستگاه دولتی ،۴ آژانس سازمان ملل متحد ، ۸ سازمان مردم نهاد ایرانی ، ۴ سازمان مردم نهاد بین المللی ،معادل ۱۳۰۰۸۴۲۹۵ دالر بود که از این مبلغ معادل ۴۲۶۱۵۸۸۶دالر معادل ۳۳ درصد کل بودجه دریافت شد .‌‌ 
رحمانی فضلی افزود : بر این باور هستیم که کنفرانس بین المللی راه حل های راهبردی برای پناهندگان افغانستانی می تواند بستر مناسبی در زمینه حل مشکلات و رفع آلام این مردمان ایجاد نماید . 
وی گفت : بازگشت داوطلبانه و توام با امنیت و احترام حق مسلم هر پناهنده است و همه موافقیم که بهترین و ماندگارترین راه حل ،بازگشت به کشور اصلی است . ما نیز از این برنامه راهبردی حمایت می کنیم و اعتقاد داریم همگان باید برای ثبات و آرامش و کمک به عمران و بازسازی افغانستان ، تلاش همه جانبه خود را به کار گیرند .
وزیر کشور درباره ضرورت کمک سازمان های بین المللی به روند بازگشت مهاجران افغانستانی به موطن خود گفت : انتظارات ما از جامعه بین المللی و کمیساریا این است که در جهت تداوم و تقویت کمک ها به جمهوری اسلامی ایران به عنوان دومین کشور میزبان پناهندگان طولانی مدت تا پایان زمان حضور آنان قدم بردارند و همچنین نسبت به ایجاد زیر ساخت های معیشتی ، بهداشتی ، درمانی و آموزشی در افغانستان و بستر سازی برای ادغام مجدد پناهندگان کمک نمایند . زیرا پناهنده ای که بیش از سی سال از تمام امکانات رفاهی در جمهوری اسلامی ایران بهره مند بود ، حداقل انتظار دارد با شرایط نسبتاً مساعد در کشور خودش به زندگی ادامه دهد