اعدام خطرناکترین مجرم تاریخ افغانستان، نجیب االله مسافر فورا آزاد شود، نقش پاکستان در مذاکرات صلح افغانستان و پیش از آنکه دیر شود از مهمترین عناوین روزنامه های امروز کابل است.
روزنامه انصاف در صفحه اول امروز خود در رابطه با اعدام خطرناکترین مجرم تاریخ افغانستان، نوشت: خطرناک ترین فرد مجرم در تاریخ افغانستان، روز شنبه در زندان پل چرخی کابل اعدام شد.
سید الله مشهور به رییس خدایداد که متهم به قتل، اختطاف و جرایم مختلف دیگری بود، ساعت ۱۱:۳۰صبح روز گذشته اعدام گردید.
رییس خدیداد چند ماه قبل در یک عملیات خاص نیروهای امنیت ملی از کابل دستگیر و از سوی محکمه به اعدام محکوم گردیده بود.
وی علاوه بر کشورمان در برخی کشورهای دیگر نیز به انجام جرایم مختلف متهم بود. ریاست امنیت ملی افغانستان رییس خدایداد را ظالم ترین، خطرناک ترین و حرفه ای ترین مجرم تاریخ معاصرافغانستان عنوان کرده بود.
رییس خدایداد سردسته چندین گروه مافیا در افغانستان بود و در ۲۴ سنبله سال جاری طی یک عملیات ویژه نیروهای امنیت ملی در کابل بازداشت گردیده بود.
خدایداد در چندسال اخیر در رویدادهای گوناگون آدم ربایی، کشتار و دزدی های مسلحانه در افغانستان دست داشته و چندین شبکه مافیا را در داخل و بیرون از افغانستان رهبری می کرد.
گفتنی است، این چندمین اعدام در سال جاری و نخستین حکم اعدام پس از ایجاد حکومت وحدت ملی در افغانستان است که به اجرا گذاشته می شود.
روزنامه ماندگار در مطلبی با عنوان " نجیب االله مسافر فورا آزاد شود" نوشت: نهادهای مدافع خبرنگاران، خواستار رهایی بدون قید و شرط نجیب الله مسافر عکاس و استاد دانشگاه شده اند.
این نهادها، با انتقاد از اداره های عدلی و قضایی کشور می گویند که چگونگی بررسی پروندۀ نجیب الله مسافر غیر قانونی بوده است.
نجیب الله مسافر یکی از عکاسان به نام کشور است که در جریان هفتۀ گذشته، توسط حوزۀ ششم امنیتی کابل به دلیل فروش یک عکس در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، احضار و پس از رفتن به ولایت کابل، محکوم به شش ماه زندان شده است.
نهادهای مدافع رسانه ها و خبرنگاران میگویند که نجیب الله مسافر در جریان جلسات دادگاه حضور نداشته است.
قیس نجیبی فرزند نجیب الله مسافرمی گوید: ستاد مسافر در سال ۱۳۸۵ در یک مراسم ورزشی در استدیوم غازی عکس دخترانی را گرفته بود که توپ های رسامی شدۀ باسکتبال را به عنوان نماد ورزشی منتقل می کردند و به دنبال آن مسافر دو قطعه از این عکس ها را به «شرکت تبلیغاتی پرودکشن هفتم» فروخت.
بعد، این شرکت با دست کاری در عکس های اصلی، به جای توپ های بسکتبال، لوگوی شرکت اتصالات را چسپانده و منتشر کرده است.
گفته شده است که خانواده های این دختران پس از پخش عکس های یادشده با لوگوی شرکت اتصالات، شکایت کردند.
قیس نجیبی می گوید: مدعیان این دعوا به تاریخ ۲۸ دلو سال ۱۳۸۶ به استاد مسافر برائت داده اند و از دعوای شان
منصرف شده اند. با این وجود، این دعوا دوباره پس از ۷سال توسط نهادهای عدلی و قضایی پیگیری و در نتیجه
مسافر در یک محاکمۀ ناعادلانه به شش ماه زندان محکوم شده است.
فهیم دشتی، رییس اجراییه یی اتحادیه ملی ژورنالیستان افغانستان به روزنامۀ ماندگار در پیوند به بازداشت مسافر گفت: عکاس حرفه اش عکس گرفتن است؛ وقتی کسی حاضر می شود در ملاء عام و در یک مراسمی حضور یابد، گرفتن عکس آن حق عکاس است. مسافر زندگی شخصی کسی را عکس نگرفته است.
رییس اجراییه یی اتحادیه ملی ژورنالیستان افغانستان ازنهادهای عدلی و قضایی می خواهد که هر چه عاجل این عکاس را از بند رها کنند.
در عین حال، عبدالمجیب خلوتگر رییس اجراییه یی شبکۀ حمایت از رسانه های آزاد یا نی از رییس جمهور خواست كه حكم بازنگرى پروندۀ نجیب الله مسافر را صادر كند تا باشد ازاجراى حكم غير قانوني جلوگيرى شود.
روزنامه جامعه باز در رابطه با "نقش پاکستان در مذاکرات صلح افغانستان" به نقل از سازمان ملل متحد نوشت: نمایندۀ خاص سازمان ملل متحد در امور افغانستان، در سفری به پاکستان خواستار نقش بیشتر این کشور در گفت‌وگو های صلح کابل با گروه طالبان شده است.
نیکولاس هیسم، نمایندۀ سازمان ملل در افغانستان در سفر به پاکستان با سرتاج عزیز، مشاور صدر اعظم پاکستان گفت‌وگو کرده است. او در جریان این دیدار گفته است که پاکستان در کنار کشورهای منطقه می‌تواند در گفت‌وگوهای صلح افغانستان نقش مهمی را بازی کند.
در همین‌حال، سرتاج عزیز مشاورصد راعظم پاکستان هم از نقش سازمان ملل در گفت‌وگوهای صلح افغانستان استقبال کرده و تعهد کرده است که در این زمینۀ کابل را صادقانه همکاری می‌کند.
این در حالی است که طالبان در این اواخر به صلح تمایل نشان داده و هیئتی از آنان برای گفت‌وگو با مقام‌های پاکستانی به اسلام‌آباد رفته است.
روزنامه افغانستان دیگر روزنامه صبح کابل با درج مطلبی با عنوان " پیش از آنکه دیر شود"به حوادث ناگوار روزهای اخیر در افغانستان اشاره کرده و آورده است: حوادث طبیعی که در شماری از ولایات از جمله پنجشیر و بامیان و غور رخ داد، چهره زندگی سخت و مشقت بار مردم افغانستان را نشان می دهد که در مناطق صعب العبور و خطرناک که با هر بارش برفی زندگی مردم تهدید می شود، زندگی می کنند. این مردم به ناچار در این مناطق زندگی می کنند و دولت نیز نتوانسته است برای آنها تسهیلاتی فراهم کند که میزان مخاطره به حد اقل برسد. برف کوچ ها زندگی دهها انسان را گرفت، در حالی که بشر با پیشرفت و تکنالوژی به میزان بالایی درصد خطر را در ا ین گونه موارد کاهش داده است.
با بروز این حوادث عکس العمل دولت نیز قابل توجه است. در دولت افغانستان نهادهایی موظف هستند تا اولا پیش از اینکه خطر واقع شود با تشخیص احتمال خطر، نسبت به پیشگیری خطرات اقدام شود. در چنین حالتی گروه هایی که بتوانند سرک ها را از برف پاک کنند در بعضی از ولایات کشور قبلا هم فعال بوده اند و به مرور زمان باید فعالیت های شان بیشتر شود. و ثانیا امکانات و تسهیلاتی که در مواقع بروز بحران نیاز می شود باید به این ولایات و مناطق منتقل شود تا در هنگام بروز بحران دولت بتواند با سرعت بیشتری به کمک مردم بشتابد. و ثالثا نهادهای مسئول باید به زودترین فرصت به کمک افراد آسیب دیده بشتابند و در حد اقل فرصت ممکن کمک های مورد نیاز را به آنها برسانند. رابعا نیز، دولتمردان با درایت و هوشیاری باید سعی کنند تا بهترین عکس العمل را در چنین مواردی داشته باشند تا میزان آسیب ها به حد اقل برسد.
دولت افغانستان در تمام موارد، متاسفانه نتوانسته است به وظایف اساسی خود عمل کند. دولت نه تنها در مواردی نظیر حوادث برف کوچ در ولایات کشور ناموفق عمل کرده، بلکه نسبت به نیازمندی های اساسی اقتصاد و زندگی در کشور بی احتیاط عمل کرده است و نتوانسته جوابگوی نیاز شهروندان باشد.
سرنوشت سی تن مسافری که در مسیر هرات به قندهار ربوده شده اند و به احتمال زیاد در منطقه ای در زابل نگهداری می شوند نیز میزان آسیب پذیری افراد در افغانستان را نشان می دهد. در حالی که دولت در عملیات بزرگی علیه تروریست ها قرار دارد، دهها مسافر از یکی از پر رفت و آمد ترین راه های کشور از مسیر هرات به قندهار ربوده شده است و روزهاست که خبری از سرنوشت آنها نیست. طبق آخرین آمار، متنفذین محلی نتوانسته اند در مورد آزادی افراد ربوده شده به نتیجه ای برسند. دولت نیز به نظر می رسد با خونسردی با مسئله برخورد می کند.
این حوادث بر اعتماد مردم نسبت به دولت وحدت ملی تاثیر زیادی می گذارد. دولت وحدت ملی با وعده هایی که به مردم داده است، اگر چنین کارنامه ای داشته باشد که بعد از ماه ها نتوانسته وزارت های کلیدی امنیتی و اقتصادی خود را صاحب وزیر بسازد، چگونه می تواند، عکس العمل جدی و مناسبی را در مواقع بروز بحران داشته باشد.
بسیاری از کارهایی که دولت می بایست انجام دهد، پیش از آنکه دیر شود و فرصت به پایان برسد باید انجام شود. بسیاری از امور هستند که با پایان یافتن فرصت و از دست رفتن زمینه ها قابل جبران نیستند.