خشونت علیه زنان در سه ولایت جنوب شرق کشور ، پنجاه درصد افزایش یافته است.
به گزارش مانیتورینگ خبرگزاری آوا، کمیسیون حقوق بشر گفت: میزان خشونت های خانوادگی در برابر زنان در ولایات پکتیا، پکتیکا و خوست پنجاه درصد افزایش یافته است.
سخنگوی ساحوی کمیسیون خقوق بشر در پکتیا خاطر نشان کرد که از آغاز سال روان خورشیدی تا کنون در این سه ولایت نزدیک به سه صد رویداد خشونت در برابر زنان ثبت شده اند.
در حالی که سال گذشته این رقم تنها ۱۶۰ رویداد به ثبت رسیده بود.
خودکشی، قتل، فرار از منزل و لت و کوب از خشونت های روشن در برابر زنان در این ولایت ها می باشند.
خشونت علیه زنان یکی از موضوعات مانوری در عرصه سیاسی و اجتماعی افغانستان محسوب میشود. شاید کمتر کسی باشد که در افغانستان دستی بر تصمیمگیریهای سیاسی و اجتماعی داشته باشد و از خشونت علیه زنان لب به شکایت نگشاید و از مبارزه با آن سخن نگوید.
با این که در قالب مبارزه علیه خشونت در برابر زنان پروژههای زیادی در افغانستان اجرا شده و پولهای زیادی به مصرف رسیده، اما این مبارزه در زندگی اجتماعی زنان اثر بخش واقع نشده است.
بهنظر میرسد یکی از علل اصلی بیاثر بودن این تلاشها این بوده است که این تحرکات با انگیزه تجارتی انجام شده است. طراحان و مجریان این پروژهها با این انگیزه کارهایی را صورت دادهاند که از اجرای پروژه پول بهدست آورند.
همین عدم اشتراک و یا عدم همخوانی در شعار و هدف باعث شده است که این پروژهها در راستای کاهش خشونت علیه زنان موثر واقع نشود.
به گزارش مانیتورینگ خبرگزاری آوا، کمیسیون حقوق بشر گفت: میزان خشونت های خانوادگی در برابر زنان در ولایات پکتیا، پکتیکا و خوست پنجاه درصد افزایش یافته است.
سخنگوی ساحوی کمیسیون خقوق بشر در پکتیا خاطر نشان کرد که از آغاز سال روان خورشیدی تا کنون در این سه ولایت نزدیک به سه صد رویداد خشونت در برابر زنان ثبت شده اند.
در حالی که سال گذشته این رقم تنها ۱۶۰ رویداد به ثبت رسیده بود.
خودکشی، قتل، فرار از منزل و لت و کوب از خشونت های روشن در برابر زنان در این ولایت ها می باشند.
خشونت علیه زنان یکی از موضوعات مانوری در عرصه سیاسی و اجتماعی افغانستان محسوب میشود. شاید کمتر کسی باشد که در افغانستان دستی بر تصمیمگیریهای سیاسی و اجتماعی داشته باشد و از خشونت علیه زنان لب به شکایت نگشاید و از مبارزه با آن سخن نگوید.
با این که در قالب مبارزه علیه خشونت در برابر زنان پروژههای زیادی در افغانستان اجرا شده و پولهای زیادی به مصرف رسیده، اما این مبارزه در زندگی اجتماعی زنان اثر بخش واقع نشده است.
بهنظر میرسد یکی از علل اصلی بیاثر بودن این تلاشها این بوده است که این تحرکات با انگیزه تجارتی انجام شده است. طراحان و مجریان این پروژهها با این انگیزه کارهایی را صورت دادهاند که از اجرای پروژه پول بهدست آورند.
همین عدم اشتراک و یا عدم همخوانی در شعار و هدف باعث شده است که این پروژهها در راستای کاهش خشونت علیه زنان موثر واقع نشود.