مقامات پولیس هلمند خبر داده اند که زندانیان طالب که از بگرام رها شده اند، در جنگ های هلمند و به خصوص ولسوالی سنگین دیده شده اند.
آنان می گویند: به عنوان ادعای مستند، یکی از فرماندهان این گروه را دستگیر کرده اند که سابقه دو دوره حبس در زندان بگرام را داشته است.
جنرال جمعه گل همت؛ فرمانده پولیس هلمند گفت که مولوی قریشی؛ از فرماندهان طالبان که دو بار زندانی شده بود، بعد از رهایی مجددا در ولسوالی مارجه بر علیه نیروهای امنیتی جنگیده است.
وی می گوید که افزایش دامنه ناامنی ها در شمال هلمند به خصوص ولسوالی‌ های سنگین، نوزاد و موسی قلعه توسط طالبان رها شده از زندان صورت می گیرد.
این نخستین بار است که مسؤولان امنیتی هلمند، از تحرکات ضد دولتی طالبان رها شده از بگرام خبر می دهند؛ با این حال، پیش از این در دیگر نقاط ناامن کشور نیز ادعاهای مشابهی از سوی مقام ها و فرماندهان ارشد امنیتی مطرح شده است.
یکی از مهم ترین مقام هایی که علنا در این مورد سخن گفت، حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین بود.
او باری از وضعیتی که در زندان بگرام جریان دارد به شدت انتقاد کرد و این زندان را کارخانه طالب سازی خواند.
کرزی گفت:"از معلوماتی که من دارم بگرام فابریکه طالب سازی است. بگرام جایی است که در آن مردم بی گناه آورده می شوند و به آنان علیه خاک و وطن و دولت شان نفرت داده می شود".
البته آقای کرزی از مسایل مهم تری هم پرده برداشت؛ مسایلی که در آن زمان شماری آن را به حساب تنش های سیاسی او با امریکا گذاشتند و برخی دیگر آن را حقایقی به شمار آوردند که عامل اصلی این تنش ها شده است.
در هر حال، آنچه اکنون واقعیت دارد این است که این بخش از اظهارات آقای کرزی بارها در عمل به اثبات رسیده که بگرام کارخانه طالب سازی است و براساس حقایقی که اخیرا از سوی مقام های محلی هلمند افشا شده است، ظاهرا هر طالبی که دوبار در بگرام زندانی شده باشد، دوبرابر دیگر همقطاران خود افراطی تر، تندروتر و تروریست تر می شود!
البته ظاهرا این تنها زندان بگرام نیست که چنین نقشی را ایفا می کند، پیش از این، سایر تروریست هایی که در عراق نیز در بند امریکایی ها بوده اند نیز تجربه های مشابهی را نشان داده اند.
یکی از بارزترین و بزرگترین نمونه های آن، ابوبکر بغدادی؛ رهبر و خلیفه کنونی داعش است که براساس برخی مستندات در سال ۲۰۱۰ میلادی در زندان امریکایی ها در عراق به سر می برده و پس از آزادی از زندان، دست به تشکیل گروه تروریستی مخوف داعش زده است.
البته در این میان، این تردید به صورت جدی وجود دارد که آنهایی که گفته می شود از سوی امریکایی ها زندانی شده اند، آیا واقعا زندانی شده اند یا دوره های آموزش تروریزم را گذرانده اند؟
یکی دیگر از نمونه های روشن این تجربه، آزادی زندانیان طالبان از زندان امریکایی خلیج گوانتانامو است.
سال گذشته میلادی، ۵ تن از مهم ترین مقام های طالبان، در بدل آزادی بو برگدال؛ سرباز امریکایی اسیر طالبان، آزاد شدند. آنها به قطر تحویل داده شدند و قرار شد تا یکسال «تحت نظر» آن کشور باقی بمانند و پس از آن، کاملا آزاد شوند.
سابقه قطر نیز در حمایت از تروریزم، بر همگان روشن است.
در همین اواخر بود که سناتور امریکایی؛ لیندزی گراهام که از قطر دیدار کرده بود گفت: تعدادی از افراد وابسته با شبکه حقانی به دیدن این ۵ طالب آمده بودند. آنها ارتباطات دارند، هر پنج نفر با داخل افغانستان تماس دارند.
سناتور لیندزی گراهام گفت:«این فقط معامله یکسال است، ما مطمئن هستیم که آنها دوباره به میدان جنگ خواهند رفت.»
بر اساس این شواهد، این تنها بگرام نیست که به تعبیر حامد کرزی، کارخانه طالب سازی و تروریست پروری است، به نظر می رسد از بغداد تا گوانتانامو، این ویژگی عمومی زندان های امریکایی است.