نزدیک به چهار ماه از عمر حکومت وحدت ملی می گذرد و این روزها نامزد وزرای پیشنهادی با حضور در مجلس نمایندگان برنامه های پیشنهادی خود را برای اخذ رای اعتماد نمایندگان ارائه می کنند.
اما در این مدت شخص رئیس جمهور چندین سفر خارجی داشته و در برخی از این سفرها برای دانشجویان و فرهنگیان کشورهای مقصد سخنرانی کرده است که استفاده از برخی الفاظ توسط وی، چندان مناسب شخصیت و جایگاه او نیست.
در تازه ترین این سخنرانی ها وی در جمع دانشجویان هموطن در ترکمنستان جمله ای را به کار برد که کلیپ ویدئویی آن در فضای مجازی فیسبوک و یوتیوب توسط کاربران دست به دست شد.
در این کلیپ رئیس جمهور غنی در حالی که یونیفورم فارغ التحصیلان را برتن کرده است، می گوید: شوهر زنی در منطقه دو سال گم بود، برای تجارت به چین رفته بود، او در مکتوب به شوهرش نوشته بود که من ترجیح میتم با یک گاو عروسی کنم تا باتو زود پس بیا" .
البته شخص رئیس جمهور قبل از راهیابی به ارگ نیز در استفاده از ادبیات لب سرکی و سبُک پیشینه دارد، اما باید توجه داشت که استفاده از این الفاظ در مجامع گوناگون ضمن کاستن از شأن اخلاقی و منزلت اجتماعی وی، به دلیل انعکاس آن در جامعه به گسترش بی اخلاقی و تنزل فرهنگی می انجامد.
وی باید بپذیرد که اخلاق و ادبیات سیاسی ۲ مقوله ی همپیوند در حیطه ی سیاست و حکومتداری است و می تواند انعکاس دهنده ی ارزش ها و بازتاب دهنده ی فرهنگ ملی کشورها باشد.
گذشته از شخص اول مملکت که کارنامه ای تیره در بکار بردن الفاظ گوناگون در محاوره های خود حتی قبل از راه یافتن به ارگ ریاست جمهوری دارد، در سال های اخیر نگرانی هایی در مورد افول جایگاه ارزش های اخلاقی و پیراستگی ادبیات در میان برخی سیاستمداران و نیز مردم بروز یافته است؛ نگرانی هایی که پس از کاربرد اصطلاحات و واژگان غیرمتعارف و بی ادبانه از سوی برخی سیاستمداران و تکرار برخی اصطلاحات غیرمتعارف سبب بروز نگرانی ها شده است.
به باور بسیاری از ناظران، استفاده ی سیاستمداران از ادبیات و واژگان سطحی و رواج آن در جامعه ی سیاسی، به دلیل گستردگی نشر و بازخوردی که در جامعه دارد می تواند زنگ خطری را برای فرهنگ کشور به صدا درآورد.
نکته ی قابل توجه اینجاست که ادبیات و کلیدواژه های نسنجیده و بی ادبانه ی سیاستمداران به دلیل این که توان الگوسازی و اثر گذاری بر فضای اجتماعی جامعه را دارند، ممکن است در بافت زبان معیار قرار گیرند.
با توجه به این که جامعه ی ما یک «جامعه شفاهی» است و گفتار در آن نقشی پر رنگ دارد، باید به واژه گزینی و کلام توجه بیشتری شود زیرا زبان معیار می تواند به نوعی تراز فرهنگی و ادبی جامعه ی ما به حساب آید و بی توجهی به آن به افول ارزش های اخلاقی در جامعه بیانجامد.
امری که نیازمند نگاه ویژه ی سیاستمداران است، توجه به جایگاهی است که در اختیار دارند؛ چرا که منصب سیاسی و جایگاه اجتماعی دارای سپهر پهناورتری نسبت به حوزه ی فردی است و دامنه ی گسترده تری را از خود متاثر می سازد. بنابراین، منطقی و عقلانی آن است که در واژه گزینی دقت خاصی به کار گرفته شود.
ادبیاتی که سیاستمداران در محافل داخلی و خارجی و در سخنان خود استفاده می کنند، می تواند باعث قضاوت افکار عمومی درباره شخصیت گوینده شود و ساحت عمومی جامعه را تحت تاثیر قرار دهد .
به عبارتی دیگر با توجه به نقش الگودهی سیاستمداران به عنوان نخبگان سیاسی جامعه و نقش رسانه ها در انتشار این الگوها، واژگان به کار رفته از سوی سیاستمداران وارد ادبیات فردی می شود که صورت غیر مودبانه بودن به رواج بی ادبی منتهی خواهد ش
اما در این مدت شخص رئیس جمهور چندین سفر خارجی داشته و در برخی از این سفرها برای دانشجویان و فرهنگیان کشورهای مقصد سخنرانی کرده است که استفاده از برخی الفاظ توسط وی، چندان مناسب شخصیت و جایگاه او نیست.
در تازه ترین این سخنرانی ها وی در جمع دانشجویان هموطن در ترکمنستان جمله ای را به کار برد که کلیپ ویدئویی آن در فضای مجازی فیسبوک و یوتیوب توسط کاربران دست به دست شد.
در این کلیپ رئیس جمهور غنی در حالی که یونیفورم فارغ التحصیلان را برتن کرده است، می گوید: شوهر زنی در منطقه دو سال گم بود، برای تجارت به چین رفته بود، او در مکتوب به شوهرش نوشته بود که من ترجیح میتم با یک گاو عروسی کنم تا باتو زود پس بیا" .
البته شخص رئیس جمهور قبل از راهیابی به ارگ نیز در استفاده از ادبیات لب سرکی و سبُک پیشینه دارد، اما باید توجه داشت که استفاده از این الفاظ در مجامع گوناگون ضمن کاستن از شأن اخلاقی و منزلت اجتماعی وی، به دلیل انعکاس آن در جامعه به گسترش بی اخلاقی و تنزل فرهنگی می انجامد.
وی باید بپذیرد که اخلاق و ادبیات سیاسی ۲ مقوله ی همپیوند در حیطه ی سیاست و حکومتداری است و می تواند انعکاس دهنده ی ارزش ها و بازتاب دهنده ی فرهنگ ملی کشورها باشد.
گذشته از شخص اول مملکت که کارنامه ای تیره در بکار بردن الفاظ گوناگون در محاوره های خود حتی قبل از راه یافتن به ارگ ریاست جمهوری دارد، در سال های اخیر نگرانی هایی در مورد افول جایگاه ارزش های اخلاقی و پیراستگی ادبیات در میان برخی سیاستمداران و نیز مردم بروز یافته است؛ نگرانی هایی که پس از کاربرد اصطلاحات و واژگان غیرمتعارف و بی ادبانه از سوی برخی سیاستمداران و تکرار برخی اصطلاحات غیرمتعارف سبب بروز نگرانی ها شده است.
به باور بسیاری از ناظران، استفاده ی سیاستمداران از ادبیات و واژگان سطحی و رواج آن در جامعه ی سیاسی، به دلیل گستردگی نشر و بازخوردی که در جامعه دارد می تواند زنگ خطری را برای فرهنگ کشور به صدا درآورد.
نکته ی قابل توجه اینجاست که ادبیات و کلیدواژه های نسنجیده و بی ادبانه ی سیاستمداران به دلیل این که توان الگوسازی و اثر گذاری بر فضای اجتماعی جامعه را دارند، ممکن است در بافت زبان معیار قرار گیرند.
با توجه به این که جامعه ی ما یک «جامعه شفاهی» است و گفتار در آن نقشی پر رنگ دارد، باید به واژه گزینی و کلام توجه بیشتری شود زیرا زبان معیار می تواند به نوعی تراز فرهنگی و ادبی جامعه ی ما به حساب آید و بی توجهی به آن به افول ارزش های اخلاقی در جامعه بیانجامد.
امری که نیازمند نگاه ویژه ی سیاستمداران است، توجه به جایگاهی است که در اختیار دارند؛ چرا که منصب سیاسی و جایگاه اجتماعی دارای سپهر پهناورتری نسبت به حوزه ی فردی است و دامنه ی گسترده تری را از خود متاثر می سازد. بنابراین، منطقی و عقلانی آن است که در واژه گزینی دقت خاصی به کار گرفته شود.
ادبیاتی که سیاستمداران در محافل داخلی و خارجی و در سخنان خود استفاده می کنند، می تواند باعث قضاوت افکار عمومی درباره شخصیت گوینده شود و ساحت عمومی جامعه را تحت تاثیر قرار دهد .
به عبارتی دیگر با توجه به نقش الگودهی سیاستمداران به عنوان نخبگان سیاسی جامعه و نقش رسانه ها در انتشار این الگوها، واژگان به کار رفته از سوی سیاستمداران وارد ادبیات فردی می شود که صورت غیر مودبانه بودن به رواج بی ادبی منتهی خواهد ش
