با چشم برهم زدنی صد روز از عمر دولت وحدت ملی گذشت، مدت زمانی که مردم در یک سردرگمی به سر می بردند که همچنان ادامه دارد. دولتمردان نیز وضعیت مشابهی را تجربه کردند، در این مدت چون که همه وزارتخانه‌ها و اداره‌های ولایتی از سوی سرپرست‌ها و با صلاحیت‌های محدود مدیریت می‌شد، گام‌های اساسی برای اصلاحات برداشته نشد.
سکانداران دولت وحدت ملی از جمله رئیس جمهور غنی تا حالا چندین بار وعده داده است که کابینه را به زودی معرفی می‌کند، اما این به زودی تاکنون با گذشته بیش از سه ماه از راه نرسیده است.
نبود برنامه و خلاء سیاسی منجر به افزایش تحرکات مخالفان در مواجه با نیروهای امنیتی شده و حتی باعث گردیده تا حوصله ی طالبان نیز به سرآید و صدای اعتراض گونه ی خود را بلند نمایند.
گروه طالبان رئیس جمهور غنی و عبدالله را به سُخره گرفته علت تاخیر در تشکیل کابینه را سردی هوا عنوان کنند و بگویند که این دو به وقت بیشتری ضرورت دارند تا هوا گرم‌تر شود.»
در وبسایت طالبان به نقل از ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان آمده است: یک روز عبدالله وعده می دهد که تا چند روز آینده کابینه معرفی می شود و باز چند روزش به چند هفته می کشد و آخر سر دروغگو از آب در می آید؛ یک روز جنرال دوستم می آید و می گوید: "البته معرفی کابینه به زودی اعلان میشه و مشکلات حل میشه فقط به کمی وقت ضرورت داریم..." و سپس روزها از این سخن جنرال سپری می شود اما خبری از معرفی کابینه نیست."
کارشناسان معتقدند که تاخیر در معرفی کابینه نشانه ی وجود اختلاف در میان سران حکومت وحدت ملی است که به ناچار به عنوان آخرین نسخه برای بهبود وضعیت و خروج افغانستان از بحران انتخاباتی از سوی امریکا پیچیده شد.
در این مدت افغانستان در عرصه های مختلف در حال در جا زدن است و هیچ گونه حرکتی به سمت جلو نداشته فقط در بعد ناامنی ها کمی این پیشرفت به چشم می خورد.
امروز و فردا کردن دولتمردان، مخالفان مسلح را جسورتر ساخته تا به حملات خود را شدت بخشند و مشروعیت حکومت وحدت ملی را زیر سوال ببرد زیرا وضعیت امنیتی و اقتصادی خراب شده است.
رئیس جمهور غنی حکومت خود را با یک سری وعده‌ها و اقدام‌های عاجل شروع کرد.
برخی از منابع که فعالیت های حکومت وحدت ملی را در این مدت رصد کرده اند، می گویند که از مجموع ۱۱۰ وعده داده شده از سوی حکومت، ۸۳ وعده هنوز شروع نشده ۲۳ مورد زیر کار قرار دارد و چهار مورد دیگر انجام شده است.
امضای موافقتنامه امنیتی با ایالات متحده امریکا و ناتو، امضای قانون دسترسی به معلومات، منحل کردن یک اداره بروکراتیک و لغو ممنوعیت سفر برای خبرنگار نیویارک تایمز از جمله وعده هایی است که از سوی اشرف غنی به آنها جامه عمل پوشانده است، وعده هایی که نیاز به اقدام عملی نداشته و صرف به یک امضاء احتیاج داشته اند، امضاهایی هم که تغییری در وضعیت زندگی مردم به وجود نیاورده اند.
اوضاع امروز کشور در حالی رقم خورده است که دولتمردان از تاخیر در معرفی کابینه هریک به نوبه ی خود دفاع می کنند و از پیشرفت در گفتگو ها سخن می گویند، حرکتی که تاکنون یک گام به جلو و دو گام به عقب بوده است.