«ای مریم! خدا تو را به کلمه‏ای از جانب خودش بشارت می‏دهد که نامش مسیح، عیسی بن مریم است؛ در حالی که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان الهی است.» (سوره آل عمران، آیه ی ۴۵)
حضرت عیسی(ع) چهارمین پیامبر اولوالعزم پروردگار است که از بطن مادری پاک و با ایمان در فلسطین دیده به جهان گشود. خداوند بی همتا در سوره ی مائده درباره ی ایشان می فرمایند: «مسیح فرزند مریم، جز فرستاده خدا نبود، پیش از وی نیز فرستادگان دیگری بودند. مادرش، زن بسیار راست گویی بود ...» نام این حضرت بزرگوار در اصل؛ «یسوع» به معنی نجات دهنده و لقب ایشان مسیح به معنی مبارک است. حضرت عیسی(ع) را ابن مریم می نامند که برگرفته از نام مادر آن حضرت، مریم(س) دختر عمران است.
پروردگار در قرآن مجید از حضرت مسیح(ع) ، ۲۵ مرتبه با نام عیسی، ۱۳ بار با اسم مسیح و ۲ مرتبه با وصف ابن مریم یاد کرده است. تولد حضرت عیسی(ع) معجزه ی پروردگار و وجودش سرشار از برکت و گنجینه ی صفت های نیک و پسندیده بود. ایشان از وجود حضرت مریم(س) از برترین بانوان عالم، قدم به این دنیای خاکی نهاد، مادری که خداوند در قرآن کریم او را به بزرگی، پاکی و فرزانگی ستوده است.
هنگامی که حضرت عیسی(ع) متولد شدند، حضرت مریم(س) راهی قوم بنی اسراییل شد و روزه ی سکوت اختیار کرد اما به اذن پروردگار، حضرت عیسی(ع) لب به سخن گشود و همگان را حیرت زده کرد.
ایشان فرمود: «من بنده خدایم، او کتاب (آسمانی) به من عطا کرده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا هرجا که باشم، موجودی پر برکت خواسته و تا زمانی که زنده ام، مرا به نماز و زکات امر فرموده است. سلام خدا بر من، در آن روز که متولد شدم و در آن روز که می میرم و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد.»
حضرت عیسی(ع) در کنار مادر بزرگوارش رشد و پرورش یافت و با نیکوترین صفت های انسانی آشنا و از همین دوران نشانه های پیامبری در ایشان آشکار شد.
عیسی بن مریم(ع) با وحی پروردگار در ۳۰ سالگی به پیامبری برگزیده شدند و کتاب انجیل بر ایشان نازل شد، انجیل واژه ای یونانی به معنای بشارت است. حضرت عیسی(ع) در دوران پیامبری خود مردم را به راه راست و عبادت خداوند دعوت کردند و همیشه در راه برقراری عدالت و حقیقت کوشیدند. حضرت مسیح(ع) ۱۲ یار مخصوص به نام حواریون داشتند و پیروان ایشان را نصارا می نامیدند. حضرت عیسی (ع) از هر فرصتی برای پند آموزی به حواریون بهره می برد تا توجه آنها را به یکتاپرستی و دعوت به حق جلب کند.
چهارمین فرستاده ی پروردگار دارای معجزه هایی خاص و فراوان همچون درمان بیماری‎های ناعلاج و زنده کردن مردگان بود که تمامی آنها به دلیل های مهمی اتفاق می افتادند و دارای نشانه های گوناگونی چون موضوع معاد و رستاخیز بودند.
این پیامبر والامقام همیشه نوید پیامبری خاتم را به مردم روزگار خویش می دادند و در این باره خداوند در قرآن کریم در سوره ی صف می فرماید: به یاد آورید هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: «ای بنی اسرائیل من فرستاده خدا به سوی شما هستم و کتاب تورات را که قبل از من فرستاده شده تصدیق می کنم و به رسولی که بعد از من می آید و نام او احمد است، بشارت دهنده هستم.»
مخالفان حضرت عیسی(ع) که یارای تحمل ایشان را نداشتند، تصمیم بر قتل آن بزرگوار گرفتند، اما بر پایه ی آنچه در سوره ی نسا، در آیه های ۱۵۷ و ۱۵۸ آمده است، دشمنان فرستاده ی حق، موفق به انجام توطئه ی خویش نشدند.
خداوند در این سوره فرموده است: «... و گفتارشان که ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را کشتیم در حالی که نه او را کشتند و نه به دار آویختند لکن امر بر آنها مشتبه شد و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می کنند و قطعا او را نکشتند. بلکه خدا او را به سوی خود برد و خداوند توانا و حکیم است.»
در پایان به بهانه ی سالروز میلاد حضرت عیسی(ع) بر گزیده ای از سخنان ایشان مروری کوتاه می کنیم:
** تنها خداوند را بپرست و تنها از او اطاعت کن.
** نان نمی تواند روح انسان را سیر کند! بلکه فقط کلام خداست که می تواند نیاز درونی او را برآورده سازد.
** هر چه بیشتر به مردم خدمت کنید، بزرگ تر خواهید بود زیرا بزرگی در خدمت کردن است. کسی که خود را بزرگ می پندارد، پست و کوچک خواهد شد و کسی که فروتن باشد، بزرگ و سربلند خواهد شد.
** از آنچه که در اختیار بینش درونی‏تان است آگاه شوید، آنچه از دیدتان پنهان است برایتان روشن و آشکار خواهد شد زیرا چیزی وجود ندارد که پنهان باشد و آشکار نگردد. 
منبع: ایرنا