کرزی چندی پیش در ضیافتی با مسؤولان رسانه‎ها، سخنانی را ابراز داشت که کم‌سابقه بوده و رازهای نه چندان پنهان امریکایی‌ها را برملا می‌کند.
این ضیافت و دیدار با مسؤولان رسانه‎ها بر محور چگونگی امضای پیمان با امریکا و شرط‌هایی که آقای کرزی برای امضای این پیمان بر آن مصر است می چرخید.
در همین راستا خبرگزاری آوا، تلاش کرده است نظر دو تن از نمایندگان مجلس را در این مورد جویا شود. قربانعلی عرفانی؛ عضو مجلس نمایندگان و نذيراحمد حنفي؛ رييس كميسيون تقنين اين مجلس، دو تن از اعضای این مجلس هستند که به پرسش های آوا پاسخ گفته اند.
سخنان تازه‌ آقای کرزی در زمینه‌ تعریف تروریست از نظر امریکا به چه معناست؛ مانور تازه آقای کرزی یا واقعیت رفتار امریکا؟
قربانعلي عرفاني: بنده باورم این است که هر کشور -چه امریکا و چه کشورهای دیگر- منافع خود را بر هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند، بنابراین، خصلت قدرت های بزرگ هم همین است که بیشتر بتوانند منافع جهانی خود را تامین کنند؛ براین اساس، بر مبنای همین پالیسی حرکت می کنند.
مثلا شعار مبارزه عیله تروریزم یا مساله آوردن امنیت در افغانستان اینها جنبه‌ عملی نیافت و در حد شعار باقی ماند و نزدیک به ۱۱ سال می‌شود که نیروهای بین‌المللی در افغانستان وجود دارند؛ اما مساله تروریزم و امنیت به هیچ عنوان حل نشد؛ بلکه بدتر شد. بنابراین من معتقدم که هرچه منافعش باشد همان کار را خواهد کرد.
بر این اساس می‌توان حرف آقای کرزی در این رابطه را تایید بکنیم که از دید امریکایی ها تروریزم کسی است که به منافع امریکا ضربه بزند؛ نه آن کسی که انفجار و انتحار می‌کند و باعث کشته شدن افراد بی‌گناه مردم افغانستان یا هرجای دیگری شود و اگر غیر از این بود در توان امریکایی ها بود که تا به حال کاری انجام دهند و تصمیم بهتری برای از بین بردن تروریزم بگیرند.
قاضی نذیراحمد حنفی: به نظر من آقای کرزی با این سخنان، تروریست را منحیث عمل نفی نکرده؛ بلکه به عنوان مفکوره آن را نفی کرده است.
وی گفته است، آنانی که در افغانستان خود را انتحار می‌کنند و مردم را می‌کشند، ابزار اند و در واقع مؤسس این حملات و انتحارها خود امریکاست. در واقع شاخه های امریکایی‌هاست که چنین اعمالی را مرتکب می‌شوند.
بر این اساس جناب آقای رییس جمهور، مؤسسین این اعمال که امریکایی‌ها هستند را رد کرده است.
اگر این تعبیر آقای کرزی درست باشد و حمله انتحاری از نظر امریکایی ها یک عمل تروریستی نباشد، پس به نظر شما آیا امضای پیمان امنیتی موجب ایجاد ثبات و امنیت و جلوگیری از حملات انتحاری علیه مردم افغانستان خواهد شد؟
قاضی نذیراحمد حنفی: امریکایی‌ها سالانه ۲۰ میلیارد دالر را برای کشتار مسلمانان در جهان تخصیص می‌دهند، وقتی انتحاری‌ها نیروهای آنها را هدف قرار ندهند و نیروهای داخلی و مردم افغانستان را متضرر بسازند، این به این معناست که هدف مؤسس یعنی خود امریکا را انجام داده‌ اند.
از طرفی شعار حقوق بشر را سر می‌دهند و از سوی دیگر ضد بشریت عمل می‌کنند.
در واقع خود امریکایی‌ها در جنایات، مؤسس و پیشگام اند؛ بنابراین چطور موجب ثبات و امنیت خواهد شد؟
قربانعلي عرفاني: تجربه نشان داده که از آمدن امریکا به افغانستان آنهم زیر پوشش سازمان ملل که همراهی اش را با خود داشت و پیمان استراتژیک را هم که سال پیش به امضا رسید و متاسفانه پارلمان هم تایید کرد، باید جلو اعمال تروریستی گرفته شود و امنیت در افغانستان بیاید؛ ولی عملا ما شاهدیم و تجربه نشان داد که این کار صورت نگرفت. تروریزم بیش از پیش و با قدرت‌تر شد و نه اردوی ملی افغانستان تقویت شد و نه پولیس افغانستان به جایگاه مطلوب رسید و نه مرزهای افغانستان امن شد.
آقای کرزی در عین حال تاکید کرده که اگر شرایط اش برآورده شود پیمان را امضا می‌کند، آیا این شرایط می‌تواند در تعریف تروریست از دیدگاه امریکا تغییری ایجاد کند؟
قربانعلي عرفاني: من فکر می کنم که آقای کرزی یکسری شرایطی را پیش رو گذاشته است و گفته که اگر امریکا این شرایط را قبول کند ما پیمان را امضا می‌کنیم؛ اما من فکر می‌کنم مساله چیز دیگری باشد و پشت پرده آقای کرزی یکسری گپ و سخنان دیگری هم داشته باشد که آنها را اظهار نمی‌کند؛ ولی از امریکایی ها خواستار آن باشد، لذا من فکر می‌کنم مشکل برای امضای پیمان اینجا باشد؛ اما اینکه اگر این پیمان امضا شود یا خیر، بنده باورم این است که هیچ تغییری در تعریف تروریزم از نظر امریکا ایجاد نمی‌شود؛ چون امریکایی ها براساس یکسری اهداف و برنامه های تعیین شده و پالیسی از پیش تعیین شده ای که دارند حرکت می‌کنند.
قاضی نذیراحمد حنفی: بنده در مورد شرایطی که آقای کرزی برای امضای این پیمان گذاشته‌اند حرفی ندارم؛ اما نفس امضای این پیمان، مردم افغانستان را از قلمرو انسانیت بیرون می‌کند و نه در پهلوی برده‌ها و نه در پهلوی حیوانات که در پهلوی موجودی بی‌اختیار می‌گذارد.
در کشورهای دیگر حتی کشتن حیوانات ممنوع است؛ اما در افغانستان، مردم را می‌کشند و این عمل را به ضرر خود غربی‌ها نمی‌دانند؛ بنابراین چه تغییری قرار است در دیدگاه شان به وجود بیاید؟ در عین حال تلاشی خانه‌ها که از جمله مصونیت‌های اولیه یک مسلمان است و دادن اختیار آن به بیگانگان و داشتن پایگاه در داخل افغانستان و مداخلات دیگر ما را از قلمرو موجودی اختیار‌دار و بشر بیرون کرده و به عنوان یک موجود بی‌اختیار معرفی خواهد کرد؛ بنابراین نفس این قضیه از نظر قرآن عظیم‌الشان در مخالفت صریح قرار دارد و احادیث صحیح متعدد نیز در مورد این بحث وجود دارد.
همچنین این امر مخالف قانون اساسی نیز می‌باشد.
ما از رییس جمهور تاخیر و تعلیق امضای آن را نمی‌خواهیم؛ بلکه امضای این پیمان را مطلقا نفی می‌کنیم؛ وگرنه تاریخ شاه شجاع و تاریخ فروختن افغانستان به بیگانگان تکرار خواهد شد.
چرا امریکا حاضر نیست شرایط رییس جمهور برای تامین صلح و ارتباط مستقیم با مخالفان مسلح دولت را بپذیرد؟ آیا این بدان معنا نیست که امریکا نمی خواهد در افغانستان صلح بیاید؟
قاضی نذیراحمد حنفی: در واقع سخن امریکا این است که با شاگردان من حرف نزنید با خود من مذاکره کنید.
چیزی را که من قبول کنم شاگردان من هم قبول دارند!
و امریکا نه تنها در افغانستان؛ بلکه نمی‌خواهد در کل جهان اسلام صلح بیاید.
جنگ سوریه، مصر، عراق و دیگر ممالک اسلامی، در مجموع، آثار قدم‌های تهدابی است که روس‌ها نه؛ بلکه امریکایی‌ها گذاشته ‌اند.
قربانعلي عرفاني: شما توجه دارید که اولا امریکایی ها دوست دارند در افغانستان بمانند و وقتی بمانند، باید در افغانستان ناامنی و ناآرامی باشد و یک حالت بحران دائمی داشته باشد که بهانه‌ای باشد برای حضور نیروهای خارجی در افغانستان. ثانیا امریکایی ها سخنان ضد و نقیض می‌زنند.
گاهی می‌گویند ضرب‌الاجل تعیین می‌کنیم که این پیمان باید امضا شود وگرنه ما مجبور به خارج کردن نیروهای مان هستیم؛ مثلا گزینه صفر کردن نیروهای شان در افغانستان. از طرف دیگر هم گاهی می‌گویند اشکالی ندارد اگر آقای کرزی امضا نکرد با رییس جمهور آینده افغانستان این پیمان را امضا می‌کنیم و یا با یکی از وزرای ذیربط مثلا وزیر دفاع افغانستان آن را امضا می‌کنیم.
این سخنان به این معناست که امریکا می‌خواهد به هر قیمتی که شده در افغانستان حضور داشته باشد، چه این پیمان امضا شود چه نشود.
رییس جمهور گفته که امریکا کارهایی در مراکز سیاسی و نظامی اش انجام داده‌است که نشان می‌دهد نمی‌خواهد از افغانستان برود؛ چه کارهایی ممکن است انجام داده باشد و این امر امضا یا عدم امضای پیمان امنیتی را بی‌تاثیر نمی‌کند؟
قربانعلي عرفاني: امضا کردن این پیمان شاید به باور آنها یک مشروعیت جدید برای حضور امریکایی ها در افغانستان باشد و اگر آقای کرزی این پیمان را امضا نکند، باور شخصی من این است که امریکا از افغانستان بیرون نمی‌رود، به این دلیل که کشوری مثل امریکا از آن سوی دنیا به افغانستان لشکرکشی نکرده که به راحتی بیرون برود بدون دستاورد قابل توجه.
در اینجا دو مساله وجود دارد؛ اول موقعیت ژئوپولیتیکی افغانستان، امتیاز خوبی برای هر ابرقدرتی است که یک طرف شوروی سابق، یکسوی آن هند، در سوی دیگر آن پاکستان و در طرف دیگر ایران و حتی چین و برخی کشورهای دیگر که به لحالظ سیاسی و اقتصادی برای کشوری مثل امریکا موقعیتی دست نیافتنی است و با اهمیتی که برای امریکا دارد موجب حضورش در افغانستان می‌شود.
ثانیا تاسیساتی که امریکایی‌ها در شیندند، قندهار، بگرام و جاهای دیگر که برای خود شان معلوم است به وجود آورده‌ند، این تاسیسات را برای مردم افغانستان درست نکرده ‌ا‌ند.
قاضی نذیراحمد حنفی: در واقع باید گفت که آنچه خارجی‌ها مصرف می‌کنند و چیزهایی را درست می‌کنند، مصارف آن را به خود افغان‌ها بسپارند. خود افغان‌هایی که روس، ابرقدرت وقت را شکست دادند، جلو تروریست‌ها را نیز می‌توانند بگیرند.
انتقام روس‌ها را از مجاهدین می‌گیرند، دین و دیانت ما را با عناوین مختلف از طریق مطبوعات و... از ما می‌گیرند، این در حالی است که ما حتی اگر بمیریم، نمی‌خواهیم کافر شویم و کارهایی که انجام داده‌اند نشان دهنده حضور آنان در افغانستان است، ما به هیچ عنوان مایل به پذیرش سلطه آنان در افغانستان نیستیم.
در مجموع امضا کردن یا نکردن این پیمان تاثیری بر خواست ما ندارد، ما نمی‌خواهیم آن‌ها در افغانستان بمانند.