هشت ثور یکی از روزهای پر افتخار ملت آزاد پرور ما است و روزی است که مردم سلحشور میهن ما پس از سالها جنگ و مقاومت بلاخره با شکست دادن دشمنان شکست ناپذیر خود به یک پیروزی بزرگی نایل شدند.
در سالروز پيروزي مجاهدين، اين پرسش ها بطور جدي مطرح مي گردد، كه حاصل جهاد براي مردم افغانستان چه بود؟ آيا واقعاً مردم (مجاهدين) افغانستان دستاوردي از جهاد داشته اند و يا اينكه بطور دربست كشورهاي خارجي در آتش جهاد كباب خويش را پخته اند و تنها دود آن چشم مردم ما را كور كرده است؟ و یا اینکه پیروزی مجاهدین چه پیامدها و تاثیراتی در عرصه بین المللی داشت؟ و با توجه به اینکه مجاهدین از سوی کشور های اسلامی و ضد کمونیست در راس امریکا حمایت می شد، این کمک ها با چه اهدافی صورت می گرفت؟ و هزاران سوال و اما اگر های دیگر.
پیر محمد ملازهی " کارشناس مسایل سیاسی" در گفتگو با خبرگزاری آوا، چند سوال از پرسش های فوق را مورد بررسی و تحلیل قرار داده است.
آوا- جناب ملازهی به نظر شما پیروزی مجاهدین در افغانستان چه پیامد هایی را در سطح بین اللمل خصوصا بر اتحاد شوروی که قطب قدرت جهانی در شرق بود برجای گذاشت؟.
در حقیقت روسها با شکستی که در افغانستان خوردند محوریت خود را بر کل بلوک شرق که در آن زمان قطب دوم قدرت جهانی بود از دست داد و دنیای کمونیزم شکست را به لحاظ ایدئولوژیک و سیاسی پذیرفت و به دنبال این شکست بود که اتحاد شوروی هم به ۱۵ الی ۱۶ کشور مستقل تبدیل شد.
اما در عرصه بین الملل، پیروزی مجاهدین باعث گردید امریکا به عنوان ابر قدرت جهانی ظهور و خیلی از کشور هایی که تحت نفوذ روس ها بودند مثل آلمان شرقی و یمن جنوبی با همدیگر متحد شوند و از زیر نفوذ روسها بیرون بیایند.
در حقیقت جهان کمونیست نوع روسی و احزاب تحت حمایت آنها متوجه شدند "آن ایدئولوژیی که رهایی بخش و می تواند بشریت را از استثمار و سرمایه داری غربی نجات دهد" خودش در درون با مشکل روبه رو شده و در حقیقت معادلات جهانی به گونه ای دیگر رقم خورده است.
بنابر این جهادمردم افغانستان تنها به پیروزی خود مجاهدین و اخراج شوروی منتهی نشد بلکه در بعد بین المللی تاثیرات عمیقی را در برداشت ومتاسفانه در داخل خود افغانستان این جهاد تبدیل به یک جنگ داخلی و زمینه ای شد برای قدر گرفتن گروه های دیگری که در آن زمان خیلی مطرح نبودند مانند"طالبان و بعد سازمان القاعده" و همین امر باعث گردید افغانستان مجددا به اشغال نیروهای ناتو در بیاید و باید گفت که "مجاهدین پیروز شدند اما نتوانستند از ثمره اش بهره ببرند".
آوا- بفرمایید با توجه به اینکه مجاهدین از سوی کشور های اسلامی و ضد کمونیست در راس امریکا حمایت می شد، این کمک ها با چه اهدافی صورت می گرفت؟.
در یک نگاه کلی می توان گفت که در زمان جهاد سه تا جریان متحد شدند علیه اشغال افغانستان که هرکدام اهداف خاص خودش را داشت، مجاهدین که نیروی جهاد را تامین می کرد، غرب و امریکا که آموزش، سلاح و امکانات فنی را تامین می کرد و کشورهای اسلامی مانند عربستان، امارات و کشور های خلیج فارس علاوه بر اینکه منابع مالی را تامین می کردند بخشی از نیروهای جهادگر بین المللی را که بعد ها سازمان القاعده را به وجود آوردند را بر عهده داشتند.
این افراد و جهادگران بین المللی از مناطق مختلف کشور های اسلامی با حمایت"آی اس آی پاکستان وسی آی ای" جمع آوری و در حدود صد هزار نیروی در جنگ افغانستان در طول ده سال شرکت کرد.
بنابر این باید گفت که دنیای اسلام نگران بود روسها بعد از اشغال افغانستان به سوی پاکستان و بعد خلیج فارس روان می شوند و چاههای نفت را تصرف خواهند نمود و با این هدف در کنار غرب و امریکا قرار گرفتند و منابع مالی و انسانی مجاهدین را تامین نمودند.
از طرف دیگر هم دنیای غرب برای رقابت با روسیه و شکست این اتحاد با تمام قدرت از مجاهدین به وسیله ارسال اسلحه و آموزشهای تاکتیکی حمایت نمود گرچه تقویت نمودن نیروهای بین المللی بعدا گریبان گیر خود غرب هم شد، مانند منفجر نمودن برجهای دوقلو.
آوا- شما اشاره کردید که یکی از حامیان اصلی مجاهدان غرب و امریکا بوده است، اما چرا بعد از پیروزی جهاد، جهان سرمایه داری افغانستان را به حال خود گذاشت تا سران جهادی بر سر قدرت با هم دیگر وارد جنگ شوند؟
وقتی اتحاد شوری شکست خورد غرب انگیزه ای در افغانستان نداشت و تقریبا می شود گفت که افغانها را به حال خودشان رها کرد و یکی از عوامل اصلی که افغانها نتوانستند یک حکومت پایدار را به وجود بیاورند همین مسئله بود چون غرب استفاده خودش را از این کشور و مجاهدانش برده بود و قدرت دوم را حذف کرده بود.
به نظر من هم کشور های اسلامی و هم دنیای غرب به دنبال منافع خودشان بودند و همه از مجاهدین استفاده ابزاری می کردند، اما این اشغال همچنان در افغانستان وجود دارد و معلوم نیست چه سرنوشتی برای ناتو و مردم افغانستان رقم خواهد خورد.