۲۶ روز پس از حملات یازدهم سپتامبر به شهرهای نیویورک و واشنگتن، دولت آمریکا با تکیه بر یکی از مفاد اساسنامه سازمان ناتو که به کشورهای عضو اجازه می‌دهد برای دفاع از خود به خاک کشور دیگری حمله کنند، عملیات اشغال افغانستان را آغاز کرد.

در آمریکا کمتر کسی را می‌توان یافت که به یاد نداشته باشد، روز یازده سپتامبر سال ۲۰۰۱ چه حادثه ای رخ داده و کجا بوده و چه می‌کرده است. اما در افغانستان در آن روز عده کمی از وقوع این حملات آگاه شدند و آن عده‌ای نیز که با خبر شده بودند به هیچ وجهه تصور نمی‌کردند که این حوادث به فاصله کوتاهی کشور را نیز دگرگون خواهد کرد.
۲۶ روز پس از حملات یازدهم سپتامبر به شهرهای نیویورک و واشنگتن، دولت آمریکا با تکیه بر یکی از مفاد اساسنامه سازمان ناتو که به کشورهای عضو اجازه می‌دهد برای دفاع از خود به خاک کشور دیگری حمله کنند، عملیات اشغال افغانستان را آغاز کرد.
این کارزار نظامی روز هفتم اکتبر سال ۲۰۰۱ آغاز شده و به فاصله کوتاهی رژیم طالبان را ساقط کرد. در ادامه بیش از صد هزار نفر از نیروهای خارجی در خاک افغانستان مستقر شده و تا امروز جنگ و حوادث خشونت‌آمیز در کشور ادامه یافته است. شاید به همین خاطر است که مردم به گونه‌ای کاملا متفاوت، آمریکایی‌ها و حوادث یازدهم سپتامبر را به یاد سپرده‌اند.
شاید برای بسیاری از آمریکایی‌ها حملات یازده سپتامبر دلیل حمله نظامی به افغانستان باشد، ولی برای اکثر افغان‌ها این حوادث فقط جزیی از داستانی بزرگ‌تر است و هر یک از افغان‌ها در مورد این داستان بزرگ نظر متفاوتی دارند.
محمد علی اخلاقی استاد دانشگاه و آگاه در مسایل سیاسی در مصاحبه ای با خبرگزاری صدای افغان(آوا) می گوید: حادثه یازدهم سپتامبر، آغاز تحولات سیاسی اقتصادی و نظامی در سطح جهان بوده است.
وی اضافه کرد: حمله امریکا به افغانستان عکس العمل این کشور به اقدام شبکه القاعده بود که بر اساس هماهنگی با سازمان ملل اتفاق افتاد.
به گفته وی، در ابتدای حمله به افغانستان، دولت امریکا سلسله ضوابطی را مطرح کرده و به مردم جهان و افغانستان وعده داد که تروریستان با آوردن صلح و ثبات در افغانستان، از بین خواهد برد، هدف امریکا از این حمله، معرفی دوباره خود به جهان به عنوان قدرتمندترین حکومت روی زمین بود که در این معرفی ناکام ماند.
او تصریح کرد: حال شاهد این هستیم که اهداف امریکا در طول یازده سال تحقق پیدا نکرده و موفقیتی نداشته است و در این زمینه هم به کامیابی نرسید.
او علاوه کرد: در این ایام که بحث خروج آنها مطرح شده است، شاهد توسعه و گسترش نا امنی در افغانستان هستیم و از نظر سیاسی افغانستان به مسیر مبهم به پیش می رود.
به عقیده وی، در طول این چند سال افغانستان نتوانست از حضور جامعه جهانی و کمک ها استفاده نماید و تمام فرصت های اقتصادی و سیاسی برای این کشور از بین رفته است.
او علاوه کرد: تنها مشکل این است که عزم و اراده مردم در قبال مبارزه با تروریست در دولت و حکومت افغانستان وجود ندارد.
اخلاقی تصریح کرد: افغان ها باید خود اقدام به آوردن صلح و ثبات در کشور نمایند و در راستای مبارزه با تروریسم کوشا باشند، چراکه از این پس هم می توان جلوی هر گونه نا امنی و حملات تروریستی را گرفت چرا که به خود مردم بستگی دارد.
او تاکید کرد: امروزه افغانستان احتیاج به هیچ کس ندارد، خوشبختانه با 350 هزار نیروی امنیتی و پولیس توانایی این را پیدا کرده است که در تروریستان مبارزه نماید و بر آنان فایق آیند.