نبود هماهنگی و اجماع نظر در سطح داخلی میان دولت، احزاب سیاسی و مردم در 10 سال گذشته یکی از مشکلات بزرگ در افغانستان به شمار می‌رود

سیدحسن حسینی معاون رسانه ای مرکز تبیان در کابل، به تشریح عملکرد دولت افغانستان در سال 1390 پرداخت و گفت: سالی که آخرین روزهای آن را سپری می کنیم، سالی پر از تحول برای دولت و مردم افغانستان بوده است.

به گفته آقای حسینی، ایجاد همگرایی جهانی در رابطه با این که ریشه‌ و دلیل اصلی تروریسم در خارج از افغانستان است، دستاوردی مهم برای سیاست خارجی افغانستان در سال 1390 بود.

برگزاری جرگه عنعنوی(سنتی) مشورتی صلح که با هدف چگونگی امضاء پیمان استراتیژیک با امریکا دایر گردید، از دیگر موفقیت های دولت افغانستان به شمار می رود.
واگذاری مسئولیت های امنیتی از نیروهای خارجی به افغان در دو مرحله در تعدادی از ولایات و ولسوالی های کشور از دیگر دست آوردهای حکومت کابل به حساب می آید.
مسؤل دفترمرکزی خبرگزاری صدای افغان(آوا) خاطرنشان کرد: هر چند ضعف هایی در دولت افغانستان دیده می شود، اما تیم آقای کرزی توانست با بسیاری از تحولات به طور مناسبی روبرو شود.
وی گفت: باید با دید انتقادی سازنده به عملکرد دولت افغانستان بنگریم نه با عینک بدبینی، زیرا حمایت مردمی و کاهش فاصله میان دولت و مردم می‌تواند در تأمین صلح و ثبات در کشور کمک زیادی کند.

به عقیده آقای حسینی، افغانستان در همگرایی منطقه‌ای و همکاری با کشورهای همسایه، توانست نقش خوبی را ایفا کند. که نشست چهارجانبه کشورهای ترکمنستان، افغانستان، پاکستان و هندوستان برای انتقال لوله گاز از جمله آن است.
همچنین تلاش حکومت کرزی برای گسترش روابط در ابعاد مختلف با جمهوری اسلامی ایران و دیگر کشورهای منطقه از نکات مثبت دولت آقای کرزی است. زیرا مناسب‌ترین گزینه برای حل بحران افغانستان، گسترش روابط نزدیک با همسایگان و کشورهای منطقه است، بحثی که همواره از طرف کارشناسان امور مطرح شده است.
وی افزود: پایان دادن به تنش ها و اختلافات لوی سارنوالی و استره محکمه با پارلمان بر سر تخلفات انتخاباتی از دیگر نکات مثبت حکومت آقای کرزی محسوب می شود، کمیسیون مستقل انتخابات با فرمان رئیس جمهور مجددا به بررسی انتخابات پرداخت که با مداخله مستقیم حکومت و جایگزین کردن 9 کاندید این تنش پایان یافت.

او علاوه کرد: نباید دست آوردهای دولت افغانستان در عرصه های سازندگی همچون، صحت عامه، تقویت معارف، توسعه دانشگاهها، مخابرات و تکنالوژی معلوماتی، زراعت، معادن، انکشاف دهات، افزایش نیروهای امنیتی، تجارت، توسعه راهها، انکشاف شهری و... را نادیده گرفت.
او تصریح کرد: ترور شهید ربانی رئیس شورای عالی صلح و تغییر در روند مذاکره با مخالفین مسلح دولت و گسترش مخالفت مردمی علیه حضور نیروهای امریکا در افغانستان را می توان از تحولات عمده در این سال دانست.
آقای حسینی گفت: در سال 90 همانند سال قبل سیر ترورهای زنجیره ای فرماندهان ارشد مجاهدین ادامه یافت و با ترور استاد برهان الدین ربانی جدی تر شد. شهادت تکان دهنده آقای ربانی علاوه بر این که شوک نیرومندی به رهبران و فرماندهان جهاد و مقاومت افغانسان بود، باعث تغییر روند مذاکره با طالبان شد و دولت تصمیم گرفت به جای مذاکره با طالبان با دولت پاکستان بر سر میز گفتگو بنشیند.

وی حادثه عاشورای کابل را از مهم ترین رویدادهای سال 90 در عرصه امنیت خواند و گفت: در انفجاری انتحاری به روز عاشورای حسینی در زیارتگاهی منسوب به حضرت ابوالفضل(ع) در منطقه مرادخانی کابل، دست کم 130 عزادار حسینی به شهادت رسیدند و ده ها تن دیگر زخم برداشتند. انگیزه این عمل ضدانسانی ایجاد نفرت مذهبی بود؛ اما خوشبختانه تروریست های خون آشام به این هدف نرسیدند.

به گفته مسؤل دفترمرکزی خبرگزاری صدای افغان(آوا)، حملات جداگانه به هتل انترکانتینانتال محل اقامت اتباع خارجی و همچنین حمله به رایزنی فرهنگی سفارت انگلستان در کابل، از دیگر رویدادهای امنیتی سال 1390 بود.
عملیات مبهم کشتن اسامه بن لادن در پاکستان، توسط کماندوهای امریکایی و از بین رفتن جسد وی دیگر نکته مهم در این سال به نظر می رسد.

سقوط و در اختیار گرفتن هواپیمای بی سرنشین جاسوسی امریکایی توسط نیروهای هوایی ایران و شکست مفتضحانه سیاسی، اطلاعاتی و امنیتی امریکا دیگر رویداد این سال بود.

کشتار غیر نظامیان و عملیات های شبانه از سوی نیروهای خارجی در این سال همچنان ادامه یافت که آخرین آن در سال جاری، سبب کشته شدن 16 تن و زخمی شدن 5 تن در ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار شد. همچنین آتش زدن نسخه هایی از قرآن کریم در پایگاه نظامی بگرام در شمال کابل، موج جدیدی از تظاهرات ها و مخالفت های ضدامریکایی را براه انداخت.
به باور معاون رسانه ای مرکزتبیان، جنجال های انتخاباتی میان پارلمان و لوی سارنوالی و ستره محکمه، منجر به تشکیل ائتلاف حمایت از قانون که متشکل از گروهی از مخالفان سیاسی حکومت به رهبری ظاهر قدیر؛ نماینده ننگرهار در مجلس و گروه اصلاح طلبان به هواداری از حکومت در درون مجلس، شد.
به عقیده این فعال رسانه ای، شکل گیری دست کم دو ائتلاف سیاسی دیگر در بیرون از مجلس، از دیگر رویدادهای مهم این سال بود. جبهه ملی با حضور دوستم، مسعود و محقق و ائتلاف ملی با حضور عبدالله و تعدادی دیگر از چهره های سیاسی و ادغام تغییر و امید به این ائتلاف و نیز حزب حق و عدالت با حضور حنیف اتمر و تنی چند از فعالان سیاسی در این زمینه شکل گرفتند.

گفته می شود، پیمان های استراتژیک، دیگر رویدادهای مهم سال90 بودند. امضای چند پیمان استراتژیک با چند کشور اروپایی و پیمانی نیز با هند ماحصل این رویدادها بود. پیمان با هند به نحو چشمگیری بر تیرگی روابط میان اسلام آباد- کابل افزود.

به عقیده وی، کابل تا کنون با کشورهای انگلیس، فرانسه و ایتالیا پیمان استراتژیک امضا کرده و مذاکرات میان افغانستان و آمریکا هنوز برای انعقاد پیمان استراتژیک ادامه دارد. نباید این روابط منجر به قربانی کردن استقلال و حاکمیت ملی کشور شود.
او گفت: حضور نیروهای خارجی در افغانستان نوعی تجاوز به استقلال این کشور است که با عملکرد منفی خود، منافع ملی، استقلال و حاکمیت افغانستان را زیر سئوال برده‌اند.
به گفته آقای حسینی، برگزاری کنفرانس های مختلف بین المللی با موضوع افغانستان نیز از دیگر رویدادهای مهم سال 90 بودند. کنفرانس استانبول که به منظور همکاری های منطقه ای و مقدمه چینی برای کنفرانس بن دو برگزار شد، نیز از جمله مواردی است که درسال 90 محقق شد.
هر چند کنفرانس بن دوم نیز تحت الشعاع عدم شرکت طالبان و اپوزیسیون سیاسی دولت از یکسو و عدم شرکت پاکستان از سوی دیگر قرار گرفت، اما تداوم همکاری ها بین دولت افغانستان و جامعه جهانی از دست آوردهای مهم آن بود.
نشست اسلام آباد نیز که اخیرا میان رؤسای جمهور افغانستان،‌ پاکستان و ایران برگزار شد، دیگر رویداد سیاسی در سال 90 بود، در حاشیه این اجلاس، گزارش هایی از درگیری لفظی رییس جمهور کرزی و مقام های پاکستانی منتشر شد که در نتیجه آن گفته می شود یوسف رضا گیلانی جلسه را نیمه تمام ترک کرده و از دیگر مراجع پاکستانی نیز خواسته که با رییس جمهور کرزی دیدار نکنند.

به گفته آگاهان امور، پیشبرد مذاکرات مخفی آمریکا با طالبان و ایجاد دفتر سیاسی این گروه در قطر بدون آگاهی دولت افغانستان، باعث تیر‌گی روابط کابل و واشنگتن شد و دولت افغانستان تأکید کرد، روند صلح باید یک برنامه افغانی باشد.
به اذعان آقای حسینی، ایجاد همگرایی جهانی در رابطه با این که ریشه‌ و دلیل اصلی تروریسم در خارج از افغانستان است، می‌تواند دستاوردی مهم برای سیاست خارجی افغانستان در سال 1390 باشد. در این سال جامعه جهانی بیش از سال‌های گذشته با دولت افغانستان بر سر این که ریشه‌ اصلی تروریسم در پاکستان است، هم نظر و هم فکر بود.

وی گفت: نبود هماهنگی و اجماع نظر در سطح داخلی میان دولت، احزاب سیاسی و مردم در 10 سال گذشته یکی از مشکلات بزرگ در افغانستان به شمار می‌رود.
به باور معاون رسانه ای مرکزفعالیت های سیاسی فرهنگی تبیان، دفاع از منافع و حاکمیت ملی، ایجاد اجماع ملی در داخل کشور با حضور دولت، احزاب مخالف سیاسی و مردم نیاز اصلی و مهم افغانستان است.

او گفت: احزاب سیاسی مخالف دولت هم باید در مسائل کلان کشور که منافع، استقلال و حاکمیت ملی افغانستان در آن مطرح است، مخالفت‌های سیاسی را کنار گذاشته و در یک محور مشخص برای نجات کشور تلاش کنند.

آقای حسینی تأکید کرد: در داخل افغانستان باید توافق نظر برای صلح ایجاد شود و مسئله‌ای که می‌تواند محور کار مشترک تمام حلقه‌های داخلی کشور باشد، تأمین ثبات داخلی، بازسازی و حرکت به سوی احیای افغانستانی آبرومند و برخوردار از حاکمیت سیاسی است.