اگر قرار باشد مسائل افغانستان به کمک سایر کشورها حل شود، فقط کشورهای همسایه و اسلامی به دلیل داشتن مشترکات فرهنگی، زبانی و دینی می توانند در این روند مؤثر باشند نه اینکه دولت کابل به کشورهایی که هیچ مسئولیت و دلسوزی در قبال افغانستان ندارند، متوسل شود.

لحظه به لحظه به زمان برگزاری کنفرانس بن دوم که قرار است ریاست آن را حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان بر عهده داشته باشد، نزدیک می شویم.
در این اجلاس قرار است راهکارهایی برای آینده افغانستان پس از پایان عملیات نظامی ناتو در سال 2014 ارائه شود که علاوه بر این مسائل مهم، واگذاری مسئولیت های امنیتی به نیروهای افغانستانی، تلاش برای گفتگوهای صلح با طالبان، مسئله پیشرفت های اقتصادی کشور و پایداری تمام منطقه مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.
اینها موضوعاتی هستند که قرار است نمایندگان قریب به صد کشور و سازمان بین المللی، پیرامون آن نظر دهند، اما اینکه تا چه میزان این مسائل عملی شود، اصلا مشخص نیست.
البته ده سال پیش که کنفرانس بن اول تشکیل شد، همین کشورها وعده هایی مانند نظام سازی، ملت سازی، توسعه زیرساخت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، تقویت مردم سالاری راستین و مبارزه واقعی با تروریزم را شعار خود قرار دادند، در حالیکه امروز می بینیم عملا این دستاوردهای قابل انتظار از کنفرانس بن اول، با ناکامی مواجه شده است به حدی که هم اکنون دولت از نقطه نظر توانمندی های نظامی و اقتصادی در بدترین وضعیت قابل تصور قرار دارد.

دکتر علی واحدی کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا) با بیان اینکه کنفرانس بن دوم بیشتر جنبه نمایشی دارد تا رسیدگی به مشکلات و معضلات افغانستان، برپایی آن را فقط در جهت تأمین اهداف غربی ها دانست.
وی سپس به یکی از اهداف این کنفرانس که تأمین امنیت و برقراری صلح و ثبات در افغانستان است، اشاره و خاطر نسان کرد: از زمان کنفرانس بن اول که در سال 2001 برگزار شد، تاکنون یک دهه می گذرد اما افزایش فساد، اختلاس، تولید مواد مخدر، گسترش فعالیت تروریزم بین المللی و مهم تر از همه ترور شخصیت های جهادی افغانستان، ناکام بودن این کنفرانس را نشان می دهد.
این کارشناس مسائل سیاسی ضمن اشاره به کنفرانس بن اول، این کنفرانس را نیز بی نتیجه خواند و اذعان نمود: هیچ یک از کشورهای غربی و اروپایی تمایلی به ایجاد ثبات در کشورمان را ندارند چرا که قصد دارند تا با بیشتر ناامن جلوه دادن افغانستان، حضور دائمی نظامی خود را توجیه سازند.
وی اضافه نمود: با این وجود، تمام شعارهای غرب و جامعه جهانی در قبال افغانستان، شعارهایی کاذب است که تاکنون هیچ یک از آنها تحقق نیافته است.
دکتر واحدی در ادامه‌ی این گفتگو با خبرنگار ما، حضور دائم نیروهای نظامی آمریکایی در افغانستان را به ضرر ملت، کشور و همسایگان افغانستان دانست و عنوان نمود: از بدو حضور دائم نیروهای نظامی ناتو، امنیت نسبی که در حال حاضر در منطقه حاکم است، تبدیل به ناامنی گسترده ای خواهد شد.
این آگاه سیاسی سپس به صحبت در رابطه با تشنج دیگری که از سوی نیروهای ناتو در منطقه صورت گرفته پرداخت و تأکید نمود: حمله ناتو به خاک پاکستان که منجر به کشته شدن 24 سرباز این کشور شد، تا حدودی روابط اسلام آباد و کابل را تیره ساخته چرا که از خاک افغانستان بر این کشور حمله صورت گرفته، لذا پاکستان که یک طرف قضیه و حامی طالبان در افغانستان محسوب می شود، اعلام کرده که در این کنفرانس شرکت نخواهد کرد.
وی عدم حضور پاکستان در این کنفرانس را نگران کننده خواند و تأکید نمود: در صورت عدم شرکت پاکستان به عنوان حامی طالبان، این کنفرانس دستاورد مثبتی در پی نخواهد داشت.
دکتر واحدی رمز ایجاد ثبات و امنیت در افغانستان را داشتن روابط حسنه و عمیق دولت افغانستان با کشورهای همسایه برشمرد و اظهار داشت: اگر قرار باشد مسائل افغانستان به کمک سایر کشورها حل شود، فقط کشورهای همسایه و اسلامی به دلیل داشتن مشترکات فرهنگی، زبانی و دینی می توانند در این روند مؤثر باشند نه اینکه دولت کابل به کشورهایی که هیچ مسئولیت و دلسوزی در قبال افغانستان ندارند، متوسل شود.
وی در پایان تأکید نمود: در صورتی که نیروهای نظامی خارجی خاک افغانستان را ترک و اداره این کشور را به افغان ها بسپارند، طالبان نیز که خواستار خروج نیروهای خارجی از این کشور هستند، به راحتی و با برپایی نشست ها و مذاکراتی با دولت کابل به پروسه صلح می پیوندند.