مهاجرین افغانستانی در روزهای سخت کنار مردم ایران بوده است/ اخراج مهاجرین باید از مسیرهای قانونی و به‌تدریج انجام شود

خبرگزاری صدای افغان (آوا) - کابل: دکتر فضل الهادی وزین، عضو اتحاد جهانی علمای مسلمان و عضو دبیرخانه انجمن کوالالامپور برای فکر و تمدن، در مصاحبه ای با آوا می‌گوید که ایران و افغانستان، دو ملت مسلمان، برادر،همسایه و دارای پیوندهای عمیق دینی، فرهنگی، تاریخی و تمدنی‌اند که قرن‌ها در کنار یکدیگر زیسته و در سخت‌ترین شرایط، دست یاری به‌سوی یکدیگر دراز کرده‌اند.

دکتر وزین همچنین اظهار داشت: «جمهوری اسلامی ایران در چهار دههٔ گذشته، میزبان میلیون‌ها مهاجر افغان بوده که به‌دلیل جنگ، ناامنی و مشکلات اقتصادی به این کشور پناه برده‌اند. این میزبانی،  نشانگر عمق اخوت اسلامی و کرامت انسانی مردم ایران بوده است و ملت افغانستان همواره از این مهمان‌نوازی، سپاس‌گزار و قدردان است».

به گفته وی،«از سوی دیگر، مردم و حکومت افغانستان نیز همواره در لحظات حساس در کنار ملت ایران ایستاده‌اند؛ از جمله در حمایت از جمهوری اسلامی ایران در جنگ اخیر با رژیم صهیونیستی، که نشانه‌ای از همبستگی حقیقی میان دو ملت مسلمان است».

بر بنیاد گفته های وزین، «فرزندان مهاجر افغانستان سهم بزرگی در توسعه و بازسازی زیرساخت‌های اقتصادی و عمرانی ایران داشته‌اند. از ساخت و ساز گرفته تا انجام دشوارترین کارها با کم‌ترین مزد، این مهاجران با صداقت، سخت‌کوشی و وفاداری در خدمت جامعه میزبان بوده‌اند. فراموش کردن این نقش، بی‌انصافی تاریخی خواهد بود».

آقای وزین تصریح کرد «ادعاهایی که در روزهای اخیر مبنی بر استفاده از برخی اتباع افغانستان توسط رژیم صهیونیستی علیه منافع جمهوری اسلامی ایران مطرح شده، نیازمند بررسی دقیق، مستند و عادلانه است. اما نمی‌توان و نباید، رفتار یا انحراف چند فرد را به‌عنوان مبنایی برای برخورد با جمعیت میلیونی مهاجران مظلوم و بی‌پناه قرار داد. چنان‌که در میان اتباع هر کشور، از جمله ایران، نیز ممکن است چنین عناصری وجود داشته باشد».

وی روند اخراج اجباری، گسترده، غیرقانونی و بی‌نظم اتباع افغانستان از ایران را يک عمل نادرست و نا مناسب دانسته و تأکید کرد: «این اقدام نه تنها با اصول اخوت اسلامی و الزامات همسایگی نیکو در تعارض است، بلکه ناقض قواعد بنیادین حقوق بشری و تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران نیز به‌شمار می‌آید».

دکتر وزین همچنین بیان داشت: «عودت مهاجرین افغانستان، اگر ضروری تلقی شود، باید از مسیرهای رسمی، در هماهنگی با حکومت سرپرست افغانستان و نهاد های بین المللی به‌گونه‌ای تدریجی، انسانی و آبرومندانه صورت گیرد. اخراج دسته‌جمعی و تحقیرآمیز مهاجرین، نه تنها خلاف اخلاق اسلامی است، بلکه آثار روانی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی عمیقی برای دو کشور به‌جا خواهد گذاشت».

عضو اتجاد جهانی علمای مسلمان اذعان کرد: «این شرایط ناگوار سپری خواهد شد، اما تبعات این برخوردها بر حافظهٔ تاریخی و احساسات جمعی ملت‌ها باقی می‌ماند و می‌تواند بر روابط آیندهٔ دو کشور نیز سایه افکند».
وی از تدابیر و تلاش‌های حکومت سرپرست افغانستان در فراهم‌سازی زمینهٔ استقبال و رسیدگی اولیه به مهاجرین عودت‌کننده، صمیمانه قدردانی کرده و گفت: «ما باور داریم که تداوم این تلاش‌ها نیازمند حمایت داخلی و بین‌المللی است».

این آگاه امور منطقه ای از ملت افغانستان نیز خواست که با احساس برادری و مسئولیت، به یاری خواهران و برادران عودت‌کننده بشتابند و آنان را در بازسازی زندگی‌شان یاری کنند.

وی از تمامی نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های خیریه و مؤسسات حقوق بشری خواست که کمک‌های فوری بشردوستانه از جمله غذا، دوا، آب آشامیدنی، سرپناه و خدمات اولیه صحی را برای مهاجرین اخراج‌شده از ایران فراهم سازند تا رنج و مشقت این قشر آسیب‌پذیر کاهش یابد.

آقای وزین از دولت جمهوری اسلامی ایران خواست که در پرتو عدالت اسلامی، ملاحظات انسانی، مصالح بلندمدت ملی و منطقه‌ای، و احترام به روابط تاریخی دو ملت، هرچه سریع‌تر روند اخراج اجباری مهاجرین افغانستان را متوقف سازد و زمینهٔ بازنگری در سیاست‌های مهاجرتی را با مشارکت نهادهای بین‌المللی و نمایندگان حکومت سرپرست افغانستان، فراهم نماید. در این برههٔ حساس، بیش از هر زمان دیگری، عقلانیت، مدارا، همدلی و رعایت کرامت انسانی باید چراغ راه مشترک ما باشد.

او بار دیگر تأکید کرد که «در کنار اعتراض بر روند اخراج‌های اجباری مهاجرین از ايران ، نباید از ریشه‌های عمیق و مزمن مهاجرت غفلت شود. ادامهٔ مهاجرت میلیون‌ها افغان در طی چهار دهه، گواهی روشن بر شکست ساختارهای سیاسی، ناکامی در تأمین عدالت، ناامنی گسترده، فقر فراگیر، و نابرابری‌های مزمن در کشور است. این روند نباید به تقدیر تبدیل شود. اکنون زمان آن فرارسیده که ارده و  عزم ملی برای پایان‌دادن به این چرخهٔ تلخ شکل گیرد».

وزین در پایان اظهار داشت: «ما به آینده‌ای می‌اندیشیم که در آن افغانستان، نه نقطهٔ  مهاجرت و ترک وطن، بلکه مقصد زندگی با عزت، فرصت، آرامش و پیشرفت برای همهٔ شهروندانش باشد. برای تحقق چنین  آرمانی ، حکومت سرپرست، نیروهای سیاسی، علمای دینی،دانشمندان، بزرگان قومی، نخبگان و آحاد ملت افغانستان مسؤول‌اند تا با کنار گذاشتن اختلافات، و با گشودن درهای گفت‌وگو و تفاهم راه را برای اصلاحات گسترده در عرصه های مختلف و تحقق عدالت، مشارکت و زمینهٔ بازگشت باکرامت مهاجرین و ساختن افغانستانی بدون مهاجرت را فراهم سازند؛ وطنی که برای هر افغان، خانه ،پناه و فخر باشد، نه کابوس غربت و آوارگی».