همزمان با هفتم جدی، سالروز حمله به دفاتر مرکز تبیان و خبرگزاری صدای افغان (آوا) در کابل، شماری از خانواده‌های شهدای این حمله تروریستی به این باور هستند که انفجار مرکز تبیان از سوی دشمنان فرهنگ و دانایی انجام شده و دشمنان با این گونه حملات نمی‌توانند جلو کارهای آگاهی بخش آنان را بگیرند.

خبرگزاری صدای افغان (آوا) - کابل: همسر شهید خلیل الله رضایی از شهدای هفتم جدی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل، به خبرنگار آوا راجع به واقعه هفتم جدی می گوید: در آن روز، رضایی عجله‌ای برای حضور در دفتر داشت. به من گفت که امروز میروم به دفتر چون کار ضرور دارم.

به گفته همسر شهدی رضایی؛ وی طلبه بود و در مرکز فرهنگی اجتماعی تبیان درس می‌داد، همزمان یک فعال فرهنگی بود و برای آگاهی افکار عمومی تلاش می‌کرد.  خانم رضایی اضافه کرد که از مدت‌ها به این سو با مشکلات اقتصادی مواجه است و رضایی تنها نان آور خانواده وی بوده است.

او از ریاست مرکز تبیان خواست که همانند گذشته به کمک‌های شان برای خانواده‌های شهدای این حمله تروریستی ادامه دهد.

از سویی هم، فاطمه، دختر یک‌تن از شهدای حمله تروریستی هفتم جدی که پدرش را در این حمله از دست داده است می‌گوید که این کار خلاف انسانیت بود.

به باور وی، حمله هفتم جدی بر مرکز تبیان از سوی آنانی انجام شد که خلاف فرهنگ و دانایی بوده‌اند. وی به این باور است که دشمنان فرهنگ و دانایی نمی‌توانند آنان را متوقف کنند.

فاطمه اضافه نمود که باید همیشه راه آنانی که در این حمله جان خودشان را از دست دادند، ادامه داد تا دشمن بفهمد که آنان نمی خواهند تسلیم شوند.  به گفته بازماندگان این حادثه، دشمنان خون آشام در هفتم جدی ۱۳۹۶ مجموعه‌ای را هدف قرار دادند که همه درد ملی و دینی داشتند.

آنان نسبت به وقایع گذشته به دید عبرت نگریسته و می گویند که نسبت به آینده افغانستان به عنوان سازندگان وطن تلاش می کنند.

هفتم جدی ۱۳۹۶ در حقیقت روز سیاهی در تاریخ افغانستان رقم خورد که در آن معلم و قاری قرآن، معلم و مربی مکتب، استادان دانشگاه، خطبای مساجد و حسینیه‌ها، دانشجویان،، دانش‌آموزان مکتب و مدرسه و خبرنگاران و اهل رسانه و از اقشار مختلف مردم در خاک و خون تپیدند و جامعه فرهنگی کشور را داغ دار شد.