آگاهان امور می گویند؛ آنان که در طول ۲۰ سال دوران جمهوریت ادعا رهبری از قوم و تبار خود را داشتند و از آدرس قوم شان به بالاترین مقام های دولتی رسیده بودند و اختیارات و امکانات فراوان در اختیار داشتند؛ اما برای کشور و قوم خود کوچک ترین کاری رو بنایی و زیر بنایی را انجام ندادند. از این جهت مردم از آنان فاصله گرفته و دیگر دنباله رو آنان نیستند.

خبرگزاری صدای افغان( آوا)- کابل: این اظهارات آگاهان امور در حالی مطرح می شود که یک تعداد از رهبران سیاسی فراری زمان جمهوریت که در کشورهای اروپایی زندگی می کنند، گفته می شود که در تلاش ایجاد گروپ های مسلح علیه حکومت موجود در کشور می باشند.

نقیب الله داوری، آگاه سیاسی در صحبت به آوا گفت: آنان که در طول ۲۰ سال جمهوریت ادعا رهبری از قوم خود را داشتند و از آدرس قوم شان به بالاترین مقام دولتی رسیده بودند و با داشتن اختیارات و امکانات فراوان؛ اما برای کشور و قوم خود اندک کاری رو بنایی و زیر بنایی را انجام ندادند، فقط در فکری فرزندان و اقاریب خود بودند، از این جهت مردم از آنان فاصله گرفتند و دیگر دنباله رو آنان نیستند.

او با بیان اینکه رهبران زمان جمهوریت کار نامه ای خوبی ندارند که مردم بار دیگر به حرف های آنان گوش کنند، علاوه کرد: شهروندان به دنبال رهبرانی هستند که دلسوزانه برای جامعه و کشور خدمت کنند و تنها دنبال منافع خود و فامیل خود نباشند.

به گفته آقای داوری، برخی کشورهای جهان که در طول‌ سال‌های گذشت در جنگ و صلح افغانستان دخیل بودند و از تعدادی از رهبران سیاسی کشور به عنوان رهبران قومی حمایت می کردند، آنان نیز از این رهبران رو گردانیده اند و از آنان حمایت نمی کنند.

این آگاه سیاسی خاطر نشان ساخت که رهبران سیاسی زمان جمهوریت بخاطر حفظ جایگاه و منافع مادی شان آن قدر مسایل قومی را داغ کرده بودند که به یکی از بحث های محوری برخی رسانه های تفرقه انداز تبدیل شده بود.

او تاکید کرد که خود خواهی های رهبران سیاسی و اختلافات برسر قدرت سبب شد که زیر ساخت های کشور توسعه پیدا نکند و بسیاری از مردم درگیر فقر و دست به مهاجرت های غیری قانوی بزنند.

در همین حال محمد زمان یعقوبی، آگاه امور سیاسی نیز در صحبت با آوا گفت: کسانی که بنام «رهبر» در طول 20 سال گذشته بیت المال را چور و چپاول کردند و منافع خود را نسبت به منافع ملی ترجیح دادند، به این دلیل دیگر در بین مردم کشور جایگاهی ندارند.

او ابراز داشت که عدم دلسوزی رهبران سیاسی به کشور و مردم و وابستگی آنان به استخبارات کشورهای غربی در طول ۲۰ سال دوران جمهوریت، باعث این شد که فقر و گرسنگی در افغانستان بیشتر شود و جامعه در یک بحران اقتصادی ناگوار قرار بگیرد.

آقای یعقوبی، همچنین تاکید کرد که بحران موجود اقتصادی در کشور حاصل خیانت ها و دزدی های رهبران سیاسی است که در طول ۲۰ سال میلیاردها دالر کمک جامعه جهانی را حیف میل کردند و به خارج از کشور انتقال دادند.

قابل یاد آوری است که با روی کار آمدن امارت اسلامی در افغانستان تعصبات قومی و نژادی در کشور تاحدودی کاهش یافته و به گفته رهبران امارت اسلامی به کسی از آدرس قوم در حکومت سهم داده نشده است.