همزمان با 21 سپتمبر روز جهانی صلح فعالین سیاسی و اجتماعی در شمال کشور می گویند که امریکایی‌ها صلح را در افغانستان نمی خواهند و تا زمانی که این پروسه توسط امریکایی‌ها و دیگر کشور های منطقوی پیش برده شود، صلح همچنان یک رویا باقی خواهد ماند.
 
تاج محمد مبازر، فعال سیاسی در بلخ در گفتگو با خبرنگار آوا، می گوید که موقعیت جغرافیایی، منازعات کشور های منطقوی با افغانستان، ذخایر وافر، مسایل درونی و قدرت طلبی رهبران افغانستان از موانع اصلی سد راه صلح افغانستان می‌باشد.
 
وی افزود که تا زمانیکه پیشبرد پروسه صلح به دست دولت افغانستان سپرده نشود، اردوی افغانستان تجهیزنگردد، امریکا کاملا افغانستان را ترک نکند و مداخلات پاکستان در امور کشور ادامه یابد، صلح در افغانستان تامین نمی‌گردد.
 
همچنین علی اکبر احمدی، فعال اجتماعی، در مصاحبه با خبرنگار آوا، گفت: روند کنونی صلح در افغانستان به مثابه آغاز جنگ های خونین، درگیری‌ها و گرفتن جان مردم این کشور به ویژه افراد ملکی است.
 
وی افزود، از زمانی که گفتگوهای صلح در افغانستان آغاز گردیده برعکس حمله های خونین گروه تروریستی طالبان در بخش های کشور افزایش یافته و همه روزه جان شهروندان را می‌‌گیرد و این وضعیت واقعا باعث نگرانی تک تک افراد جامعه کنونی کشور شده است.
 
آقای احمدی با اشاره به نرسیدن مردم افغانستان به صلح واقعی و تبدیل شدن صلح به یک رویا گفت: کشورهای منطقه به خصوص امریکا و پاکستان که خود را حامیان صلح می دانند، هیچ گاه برای آوردن صلح در افغانستان تلاش صادقانه نکرده اند.
 
وی خاطر نشان ساخت، اگر در افغانستان صلح بیاید دیگر برای امریکا و پاکستان و سایر کشورهای که از گروه های تروریستی در افغانستان حمایت می کنند، جا نخواهند بود، بنا براین این کشورها نمی خواهند که مردم افغانستان در سایه صلح و بدور از جنگ و خونریزی زندگی کنند.
 
به گفته این فعال اجتماعی دست داشتن امریکا و پاکستان در صلح افغانستان و تلاش‌های بی نتیجه آنان نشان می دهد که هیچ گاه صلح در افغانستان بوجود نخواهد آمد و مردم همیشه قربانی همین«صلح» خواهند بود.
 
آقای احمدی می افزاید که آمدن صلح در افغانستان بستگی به اتحاد و همدیگر پذیری مردم و حکومت است و باید اینها دست به دست هم بدهند و کشورهای تحمیل کننده جنگ در افغانستان را از کشور بیرون نمایند.
 
وی گفتگو های صلح در زمان کنونی را عامل افزایش تنش ها و جنگ در افغانستان خوانده و آن را در شرایط کنونی بی نتیجه عنوان کرد.
 
از سوی هم "علی افشاری" یکی از فعالین فرهنگی در سرپل، به خبرنگار آوا گفت، از یک سو اراده‌ی جدی برای صلح در افغانستان وجود ندارد و از سوی هم ضعف حکومت باعث شده است که در آوردن صلح نا توان باشد.
 
او افزود هرگاه دولت افغانستان توانایی این را داشته باشد که از راه دیپلماسی یک اجماع ملی و بین المللی را ایجاد کند و با عزم جدی به سرکوب گروه های هراس افگن بپردازد آنگاه صلح تامین خواهد شد.
 
به گفته علی افشاری، زمانی که دیپلمات های توانمند و با درایت افغانستان که توجه جامعه جهانی را جلب کرده بتواند و به نحوی دست کشورهای منطقه از حمایت گروه های هراس افگن کوتاه بسازد و به جای خارجی ها خود افغان‌ها در باره سرنوشت شان تصمیم بگیرند صلح تامین خواهد شد.
 
این در حالیست که پروسه صلح در افغانستان به یکی از پروسه های جنجالی مبدل گردیده است و هر کشور به نحوی دنبال امتیاز گیری از صلح افغانستان است.