به گفته احمد هارون نجم‌پور، آن‌ها با این امکانات به ویژه جایی که دارند، متأسفانه ظرفیت کافی و مناسب پاسخ‌گویی به این حجم بزرگ از مراجعه‌کنندگان و ارائه خدمات قونسلی برای اتباع افغانستان در ایران را ندارند، بلکه نیازمند داشتن یک جای بسیار بزرگ و وسیع اند که در آن‌ همه ساختارها و زیربنای خدمات قونسلی شکل بگیرد.
 
وی افزود که تعمیری فعلی بخش قونسلی سفارت، یک تعمیر رهایشی بوده که بیشتر از 40 سال پیش خریداری شده و پاسخگوی نیازمندی‌های همان زمان بوده است.
 
سرپرست سفارت کشور در تهران از یک طرح اساسی درازمدت برای حل این مشکل صحبت کرده گفت که یکی از تلاش‌ها این بوده که یک زمین بزرگی(حداقل 20 هزار متر مربع) در تهران خریداری شده و در آن زمین، یک زیربنای اساسی که پاسخگوی نیازمندی‌های‌ یک نمایندگی سیاسی با این حجم از مراجعین باشد، ساخته شود.
 
وی گفت که در این زمینه، نامه‌ای به کابل ارسال شده و خواهش گردیده که به صورت استثنایی حدود 20 تا 30 میلیون دالر را برای ساخت چنین مجتمعی در تهران تخصیص بدهند که آن‌ها به این هدف بزرگ دست پیدا کنند.
 
اما به صورت موقت، به گفته هارون نجم‌پور، سفارت در دو سال گذشته بسیار تلاش کرده که یک تعمیر بزرگ دیگر را کرایه کند تا حداقل بخشی از کارهای سفارت به آن‌جا منتقل شود. به گفته وی، آن‌ها چند تعمیر را پیدا کردند، اما هنوز موفق نبوده اند.
 
وی در مورد استخدام‌های جدید سفارت افغانستان در تهران نیز خاطرنشان کرد که بر اساس تصمیم مرکز، مقررات جدیدی در مورد استخدام کارمندان محلی ابلاغ شده که باید آن را عملی بسازند و شرایط خاص و ویژه‌ای دارد.
 
این دیپلمات ارشد کشور ضمن تشکر و قدردانی از خدمات ارزنده دکتر نور که شش سال به عنوان سفیر کبیر افغانستان در ایران فعالیت کرد، گفت که در آینده نزدیک، سفیر جدید کشور به ایران خواهد آمد و منتظر صدور اگریمان(توافق) وی از سوی وزارت خارجه ایران هستند.
 
به گفته وی، دکتر لیوال، سفیر بعدی کشور در تهران، شخصیتی فرهنگی، علمی، مردمی و از کارمندان عالی رتبه دولت است که بدون شک با درنظرداشت روابط و نیازمندی‌های دو کشور و حضور مهاجرین در ایران، با برنامه‌هایی خواهد آمد و در خدمت مهاجرین و مردم و گسترش و توسعه روابط دو کشور خواهد بود.
 
آقای نجم‌پور که تا آمدن سفیر جدید کشور به تهران، سرپرست این سفارت است، ابراز داشت که با تمام نیرو در خدمت مردم و کشور است.

متن کامل بخش دوم این مصاحبه به شرح زیر است:

سوال: بخش دیگر سوالات من مربوط به وضعیت مهاجرین و مشکلات آن‌هاست. ما سه میلیون مهاجر در جمهوری اسلامی ایران داریم، یک قسمت از این مهاجرین قانونی است و به همان اندازه، مهاجرین غیرقانونی بوده که مشکلات خاص خود را دارند. در این اواخر برخی انتقادها از ازدحام بیش از حد در سفارت افغانستان در صفحات اجتماعی مطرح شده، من صحبت‌هایی با دوستان دیگر سفارت در این مورد داشتیم و آن‌ها نیز ناگزیری‌های خود را مطرح کردند. دید شما نسبت به این مشکلات چیست، چه تلاش‌هایی در گذشته و چه برنامه‌هایی در حال حاضر جریان دارد که سفارت بتواند به این تناسب بالای مهاجرین پاسخ بدهد؟
نجم‌پور: شما در جریان هستید، هم‌وطنان نیز در جریان هستند، شما گزارش‌هایی هم ساختید و نشر کردید که من از شما به خاطر این‌که واقعیت‌ها را برای مردم نشان دادید، تشکر می‌کنم. ما با این امکانات به ویژه جایی که داریم، متأسفانه ظرفیت کافی و مناسب پاسخ‌گویی به این حجم بزرگ از مراجعه‌کنندگان و ارائه خدمات قونسلی برای اتباع افغانستان در ایران را نداریم، ما نیاز به داشتن یک جای بسیار بزرگ و وسیع هستیم که در آن‌جا همان ساختارها و زیربنای خدمات قونسلی شکل بگیرد. مثلا تعمیری که فعلا بخش قونسلی دارد، یک تعمیر رهایشی است، حتی تعمیر اداری نیست، این تعمیر 40 سال پیش خریداری شده که پاسخگوی نیازمندی‌های همان زمان بوده است.
ما در طول سه و نیم سال گذشته، از راه‌های مختلفی بسیار تلاش کردیم تا این مشکل را به صورت ریشه‌ای و دائمی حل کنیم. یکی از تلاش‌ها این بود که ما یک طرحی ریختیم و با مرکز هم صحبت کردیم که یک زمین بزرگی را بخریم و در آن زمین، یک زیربنای اساسی که پاسخگوی نیازمندی‌های‌ یک نمایندگی سیاسی با این حجم از مراجعین باشد، ساخته شود؛ یک مجتمع بزرگ از ساختمان‌ها که در آن دفاتر بخش سیاسی و قونسلی، اقامت‌گاه دیپلمات‌ها، اقامت‌گاه سفیر، به شمول مسجد و سالن‌های همایش و پذیرایی وجود داشته باشد. ما در طرحی که داشتیم، نامه‌ای به کابل ارسال کردیم و خواهش کردیم که به صورت استثنایی حدود 20 تا 30 میلیون دالر را برای ساخت چنین مجتمعی تخصیص بدهند که ما به این هدف بزرگ دست پیدا کنیم، و با خرید یک زمین که حداقل 20 هزار متر مربع باشد، زیرساخت‌هایی که همه نیازمندی‌های قونسلی و اداری سفارت را پاسخ دهد، ایجاد نماییم. در این طرح ما تلاش داریم بتوانیم همه نیازمندی‌های بخش قونسلی را به داخل سفارت بیاوریم؛ از عکاسی گرفته تا فوتوکاپی، ثبت نام، بانک و همه ضرورت‌هایی که یک هم وطن ما دیگر از محوطه سفارت بیرون نشود. همه این ها در طرح دیزاین ما بود که فرستادیم، یک بار قرار بود یک پولی در نظر گرفته شود، اما چون این پروژه خیلی بزرگ است و بودجه وزارت خارجه به آسانی جواب‌گوی آن نیست، رایزنی زیادی کار دارد و باید یک پول استثنایی را در نظر بگیرند که ما بتوانیم این طرح را عملی بسازیم. جمهوری اسلامی ایران هم نیاز است به ما کمک کند. ما حتی در مناطق مختلف، برخی زمین‌ها را دیدیدم، اما باید در آن‌جا امکانات شهری چون مترو و اتوبوس وجود داشته باشد که مردم به آسانی به آن دسترسی داشته باشند. ما یک پروژه بزرگ را مد نظر داریم که روی آن کار کردیم و این ذهنیت نیز ایجاد شده، نامه‌ها رفته و این طرح با رهبری وزارت امورخارجه بحث شده و ضمنا آن‌ها این طرح را در پرنسیب تأیید کرده‌اند. این بحث، یک موضوع درازمدت و استراتژیک  است.
اما به صورت موقت، ما در دو سال گذشته بسیار تلاش کردیم که یک تعمیر بزرگ دیگر را بگیریم که حداقل بخشی از کارهای سفارت را به آن‌جا انتقال بدهیم تا حجم مراجعین کمتر و تقسیم شود و ما بتوانیم خدمات بیشتری را ارائه کنیم. تعمیر فعلی پاسخگوی یک بخش کوچکی از نیازمندی‌ها هم نیست، اما ظرفیت دولت و امکانات فعلی ما همین است. ما چند تعمیر را پیدا کردیم، اما به دلایلی که شاید نزد مقام‌های جمهوری اسلامی ایران موجه بوده، اجازه نیافتیم این ساختمان‌ها را کرایه کنیم. برخی تعمیرهای دیگر هم مشکلات اداری داشت، مثلا ما یک تعمیر را نهایی کرده بودیم، ولی صاحب آن اسناد موثق زیادی در دست نداشت و این باعث شد که کار ما چهار ماه طول بکشد. یک تعمیر دیگر را به ما اجازه دادند و گفتند که برای یک سال، اما ما نمی‌توانستیم سرمایه‌گذاری کنیم، چند میلیارد تومان آن‌جا را رهن کنیم و چند صد میلیون تومان دیگر هزینه کنیم و زیرساخت‌ها را بسازیم، اما برای یک سال!. دو سه جای دیگر زیر نظر و کار است، ولی آن نیز موقتی خواهد بود و نیاز اشد وجود دارد که ما جای مناسب و تعمیر بزرگتر برای رسیدگی بهتر به مهاجرین داشته باشیم. همین حالا هم که شما در جریان هستید، ما با ایجاد سامانه نوبت‌گیری اینترنتی، از حضور گسترده مردم جلوگیری کرده‌ایم، هر کس بر اساس نوبت خود می‌آید، در غیر آن شاید شما شاهد حضور 10 تا 20 هزار نفر در پشت دروازه‌های سفارت باشید که به مراتب مشکلات شدیدتر و بیشتر خواهد بود. حالا شاید یک تعداد از هم‌وطنان ما شکایت‌هایی از مسأله ثبت‌نام و این حرف‌ها داشته باشند که حق به جانب هستند، ولی متأسفانه ظرفیت همین است. ما در روز یک تعداد مشخص از مراجعین را می‌توانیم پذیرایی کنیم، اما اگر می‌توانستیم و جای مناسب می‌داشتیم، استخدام کارمندان بیشتری هم صورت می‌گرفت و می‌توانستیم مراجعین بیشتری را پذیرش کنیم. کار تا حالا جریان دارد و امیدوار هستم بتوانیم به هدف‌مان دست پیدا کنیم که یک فضای مناسب گرفته شود، که ما حداقل بتوانیم وسایلی را برای مثال در پروسه پاسپورت ماشین‌خوان برای 20 تا 30 نفر وسایل، کمپیوتر و سیستم‌های بارکد خوان را خردیم، مورد استفاده قرار دهیم، اما عملا به دلیل نبود جا، نمی‌توانیم از آن استفاده کنیم. عمده‌ترین مشکل ما متأسفانه کمبود جا یا داشتن جای مناسب است.
 
سوال: در کنار مشکل کمبود جا، کمبود کارمندان هم هست که متأسفانه سبب شده ازدحام به وجود بیاید، به عنوان مثال در بخش تثبیت هویت.
نجم‌پور: بزرگترین مشکل ما، مشکل جای است. من پیشتر هم عرض کردم، اگر ما جای مناسب داشته باشیم، که مثلا یک فضای بزرگی که بتوانیم دو هزار نفر را پذیرش کنیم و 40 تا 50 باجه پذیرش داشته باشیم، مشکل حل می‌شود. مشکل اصلی ما کمبود پرسونل نیست، همین حالا هم ما شاید آن‌قدر کمبود نیرو نداشته باشیم و اگر نیاز باشد، استخدام می‌شود و یا از کابل می‌آید، مشکل اصلی ما کمبود جای است. اگر قرار باشد پذیرش را بیش از این کنیم، دیگر جایی برای پا گذاشتن داخل سفارت نخواهد بود. تلاش ما این است که با پیدا کردن یک جای مناسب و بزرگ، بخش بزرگی از مشکلات را حل کنیم.
 
سوال: در مورد استخدام گفتید، سفارت به تازگی آگهی استخدام داده، این استخدام چگونه و در چه بخش است؟
نجم‌پور: بر اساس تصمیم مرکز، مقررات جدیدی در مورد استخدام کارمندان محلی ابلاغ شده که ما باید آن را عملی بسازیم و شرایط خاص و ویژه‌ای دارد. سفارت افغانستان در ایران با در نظرداشت حجم کار و رفت و آمد هیأت‌ها، روابطی که با ایران داریم و حجم گسترده مهاجرین و ارائه خدمات قونسلی به آن‌ها یک نمایندگی استثنایی است، با این وجود ما به دنبال پیدا کردن راهی هستیم که بتوانیم به نحوی هم طرزالعمل استخدام کارمندان محلی را تطبیق کنیم و هم روند کاری سفارت مختل نشود. شخص خودم در حال رایزنی و صحبت با مرکز هستم، که چگونه یک راه حل ‌متوسط را پیدا کنیم.
 
سوال: یعنی کل بست‌های سفارت به اعلام می‌روند و کارمندان برحال هم می‌بایست برای آن بست‌ها امتحان دهند؟
نجم‌پور: اینجا بحث اعلان بست مطرح نیست، موضوع تطبیق طرزالعمل جدید است که شامل کارمندان بر حال هم می‌شود. من در حال رایزنی و صحبت هستم که ببینیم به چه نتیجه‌ای می‌رسیم، که هم طرزالعمل تطبیق شود و هم کار ما مختل نشود و رسیدگی به مهاجرین عزیز کم نشود.
 
سوال: بحث آمدن سفیر جدید و پایان مأموریت جناب آقای دکتر نور که تشریف بردند، چگونه است؟
نجم‌پور: جا دارد این‌جا یک بار دیگر از خدمات ارزنده و شایسته آقای دکتر نور که شش سال به عنوان سفیر کبیر افغانستان در ایران فعالیت کردند، قدردانی و یادآوری کنیم. آقای نور بازنشسته شدند. انشالله در آینده نزدیک سفیر جدید ما به ایران خواهد آمد و ما منتظر صدور اگریمان ایشان هستیم. آقای دکتر لیوال، سفیر بعدی ما، شخصیتی فرهنگی، علمی، مردمی و از کارمندان عالی رتبه دولت است که بدون شک با درنظرداشت روابط و نیازمندی‌های دو کشور و حضور مهاجرین در ایران، با برنامه‌هایی خواهد آمد و در خدمت مهاجرین و مردم و گسترش و توسعه روابط دو کشور خواهد بود.
 
سوال: تا آمدن ایشان، فعالیت‌‌های سفارت تحت رهبری شما به صورت عادی پیش خواهد رفت؟
نجم‌پور: امیدوارم بتوانم از پس از مسئولیت بزرگ برآیم و در خدمت مردم و کشور خود باشم.