قدریه یزدان پرست، مسوول بخش حمایت از انکشاف حقوق زنان کمیسیون حقوق بشر افغانستان، در گفتگو با آوا، گفت: مسئله خشونت علیه زنان تنها یک موضوع کمی نیست که همه ساله آمارها گزارش داده شود و بس، بلکه اکنون وقت آن فرا رسیده است که باید در این زمینه راهکار ارائه شود.
به گفته این فعال زن، نقد آگاهان جامعه نیز همیشه این بوده که تنها ارائه آمار خشونت بازتاب از واقعیت ها نیست، زیرا با درنظرداشت وضعیت موجود در افغانستان هیچ ارگانی به شمول کمیسیون حقوق بشر نمی توانند آمار واقعی از خشونت ها را ارائه کنند.
به گفته او، از طرف کمیسیون حقوق بشر افغانستان نیز همه ساله تنها آمارهای ارائه می شود که قبلاً راجستر شده است، در حالی که ممکن است درگوشه و کنار کشور خشونت ها بالاتر از آن چیزی باشد که آمارش ارائه می شود.
به گفته خانم یزدان پرست، طبق آمار داده شده از سوی کمیسیون مستقل حقوق بشر در سال جاری ۲۶۲۱ مورد خشونت ثبت شده است اما نمی تواند کاملاً یک آمار دقیق باشد.
وی، در پاسخ به اینکه با وجود اینکه بیش از پانزده سال است که مبارزه با خشونت علیه زنان به صورت جدی در افغانستان ادامه دارد و پولهای هنگفتی در این زمینه به مصرف رسیده است، اما تا هنوز نتیجه ی مطلوبی در پی نداشته است دلیلش چیست؟ گفت: دقیقاً پولهای زیادی برای احقاق حقوق زن و به نام مبارزه با خشونت به مصرف رسید است، اما با این وجود تفاوتی حد اقلی را نیز در این زمینه شاهد نیستم.
او، دلیل ناکامی سیستم مبارزه با خشونت را سوء استفاده ها از این روند عنوان کرده افزود: ما باید مبارزه با خشونت را از هوتلهای لوکس و کنفرانس های کمر شکن در متن جامعه و صفوف زنان بکشانیم و مبارزه باید از حالت رسمی و تشریفاتی بیرون گردیده و از مرکز به قراء و قصبات کشانده شود.
به گفته او، آمار خشونت در مرکز بسیار اندک است، آنچه امروز مایه نگرانی می باشد ولایات دور دست و مناطقی است که سنت های ناپسند با تمام توان و قدرت در آنجا حاکم می باشد.
به گفته خان یزدان پرست، یکی از دلایل ناکامی روند مبارزه با خشونت علیه زنان در کشور این بوده که کنفرانسها بیشتر برای کسانی ارائه می شود که دوامدار در این پروسه دخیل بوده و کمتر با موارد خشونت رو برو بوده و نیازی به آگاهی دهی هم ندارند.
به باور او، تحول در وضعیت زنان افغانستان زمانی مشاهده خواهد شد که پلانها، راهکارها و سیستم های آگاهی دهی همه شمول بوده و قابلیت تغییر فرهنگ عمومی را به صورت پیوسته و دراز مدت در تمام کشور داشته باشد.
خانم یزدان پرست در پاسخ به اینکه خشونت علیه زنان در بسیاری از کشورهای دیگر حتی ممالک پیشرفته دنیا نیز به شکلی از اشکال وجود دارد، اما تبلیغات این مبارزه تنها در افغانستان و برخی از کشورهای عقب مانده دیگر خلاصه شده است دلیلش چیست؟ گفت: درست است که خشونت علیه زنان یک بحث جهان شمول است، اما دراین اواخر یک چهره جهان سومی را به خود گرفته است.
به گفته وی، کشورهای وامانده از توسعه پایدار بیشتر معروض به این پدیده شناخته شده است که افغانستان جزو قلمرو همین کشور ها به شمار می رود.
به گفته یزدان پرست، زنان افغانستان مشکلات و ستم مضاعفی را تجربه کرده اند و بدین جهت شعارها نیز در این کشور خیلی پررنگ تر از سایر کشورها است.
به گفته او، به همان اندازه ی که بر زنان افغان ستم روا داشته شده است شعارها نیز مطابق با واقع بوده و حکایت ازحقیقت های تلخ موجود درجامعه دارد.
این گفته ها در حالی ابراز می شود که برخی از آگاهان به این باور هستند که روند مبارزه با خشونت علیه زنان در افغانستان و تبلیغاتی گسترده در این زمینه، یک پروژه ی طراحی شده از سوی غرب است که می خواهد مردم این آب و خاک را که مسلمان هستند خشین معرفی کرده و آیین شان را درانظار جهانیان نا کام جلوه دهند.