یک عضو اکادمی علوم افغانستان می گوید که شاه ایران تلاش کرد، تا بین مردم و علما، به خصوص میان عالمان دین و دانشگاهیان، فاصله ایجاد کند، اما هیچگاه به این هدف شوم خود نرسید.
مولوی فیضان الحق فضلی؛ عضو علمی اکادمی علوم افغانستان، در گفتگو با آوا تاکید کرد، امام خمینی(ره) میان طلاب علوم دینی و دانشگاهیان تفکری را ایجاد کرد که بد بینی ها و عداوت ها به محبت و دوستی تبدیل شد.

این عضو اکادمی علوم افزود: تاکید امام خمینی همواره بر این بود که اگر علم همراه با تعهد و عمل باشد، فرقی بین حوزه و دانشگاه نیست و مسلمانان با این دو بال می توانند مملکت خود را نجات دهند.
به گفته فضلی، امام خمینی(ره) با دید وسیعی که داشت، فاصله میان حوزه و دانشگاه را کاهش داد و همواره می گفت: ما از حوزه و دانشگاه عالم متعهد می خواهیم.
مولوی فضلی تصریح کرد:امام هیچگاه حوزه و دانشگاه را جدا از هم نمیدانست و می گفت: مواظب باشید که دشمنان اسلام میان این دو قشر فاصله و دشمنی ایجاد نکند. به باور فضلی، شاید هدف امام خمینی از اصرار ورزیدن به ارتباط حسنه میان حوزه و دانشگاه این بوده که از دیدگاه اسلام مرجع و محل بازگشت هر دو نهاد علمی یک اصل است که آنهم اسلام و ارزشهای دینی می باشد.
به گفته فضلی، امام در حالی بر رابطه دوستانه میان حوزه و دانشگاه تاکید می کرد که پیش از آن، شاه ایران نه تنها فاصله زیاد بین این دو قشر ایجاد کرده بود که از قدرت حوزه و دانشگاه کاسته و اهمیت چندانی به توسعه علم و دانش نمیداد بلکه بیشتر مصروف تجمل گرایی و خوش گذرانی های خود بود. آ
قای فضلی خاطرنشان کرد: امام خمینی(ره) تلاش داشت، تا میان حوزه و دانشگاه همبستگی را بوجود بیاورد که طلاب علوم دینی و دانشگاهیان از علم دین و علوم جدید بهره مند شوند.
به گفته او، نتیجه ی این تفکر و اندیشه، به زودی در نظام جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی رونما شد و به دستور امام، مقامات دولتی را شخصیت های حوزوی و دانشگاهی تشکیل می دادند.
مولوی فضلی خاطر نشان کرد، اسلام برخلاف ادیان دیگر، دیدگاه وسیعی درکیفیت زندگی انسان دارد و محتویات نیازمندی های مادی و معنوی بشر را در خود جای داده است.
 این پژوهشگر اجتماعی و دینی گفت، امام نیز براساس آموزه های دین می خواست که مسلمانان از نگاه مادی و معنوی به سعادت و خوشبختی برسند به همین دلیل بر بهبود رابطه حوزه و دانشگاه همواره تاکید می کرد.