گرم شدن بازار لیلامیفروشی همزمان با رسیدن فصل سرما در کشور/ شهرداری؛ دست فروشان حق بند کردن پیادهروها را ندارند
همزمان با فرا رسیدن فصل سرما، بازار لیلامی فروشی در شهر کابل و در بسیاری از بازارهای افغانستان رونق پیدا میکند و مردم اکثراً برای تهیه البسه گرم و زمستانی به لیلامی فروشیها رو می آورند و لباسهای دسته دوم را خریداری میکنند. اما دست فروشان سیار معمولاً در کنار جادهها و پیادهروها اموال خود را به فروش میگذارند که سبب ازدحام ترافیک و مزاحم عبور و مرور مردم می گردد، شهرداری کابل اما میگوید که برای تمام دست فروشان مکانهای را مشخص کرده است و مطابق با قانون، به کسی اجازه نمیدهد که سرک یا پیادهروها را بند کند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) کابل: تهیه لباس زمستانی از بازارهای لیلامی فروشی در افغانستان چیزی تازهای نیست، از گذشتهها دور بسیاری از شهروندان افغانستان، لباسهای زمستانی را عمدتاً از کهنه فروشیها تهیه میکردند و تا هنوز هم ادامه دارد و اتفاقاً گاهی اوقات با جستجو لباسهای مرغوب و با کیفیت و بهتر از نو فروشیها را با قیمت نازل و اقتصادی هم به دست میآورند.
این بازار سنتی لیلامی فروشی در افغانستان هنوز از رونق نیفتاده است، اما یک عده به این باورهستند که مردم به خاطر فقر و تنگدستی و بیکاری، در فصل سرما، بیشتر به بازارهای لیلامی فروشی هجوم میآورند، برخلاف این تصور، اما دیده میشود که گاهی خانوادههای متمول و سرمایهدار نیز به خاطر مرغوب و با کیفیت بودن بعضی اجناس، از لیلامی و یا از همان لباسهای دسته دوم استفاده میکنند.
لیلامی فروشی که از قدیم یکی از بازارهای پر رونق در افغانستان بوده است، مزیتهای نیز برای مردم و فروشندگان داشته است، زیرا از یکسو زمینه تهیه لباس با هزینه کمتر و اقتصادیتر برای خانوادهها فراهم میشود، و از طرف دیگر برای یک عده زمینه کسبو کار را فراهم میکند.
امیر بخش یک تن از لیلامی فروشان منطقه چنداول مرکز شهر کابل به آوا میگوید که چهل سال است به این کار مشغول است و از این طریق امرار معاش میکند.
وی میگوید که از طریق لیلامی فروشی، در شهر کابل زمین خریده و خانه برای خود تهیه کرده است و فعلاً هم زندگی معمولی خوب دارد و نیازمندیهای خانوادهاش برطرف میشود.
امیر بخش می افزاید که اکنون در کارش مهارت پیدا کرده و در هر فصل سال مطابق با نیازمندیهای مردم جنس در بازار وارد میکند، از این جهت در همه فصول سال کارش ادامه دارد.
عبد الغنی که نیز از لیلامی فروشان شهر کابل است از کار خود نسبتاً راضی است، اما از شهرداری شکایت دارد که گویا نمیگذارد کار کند و هر لحظه مأمورین سر میرسد و کراچیها را از کنار جادهها بر میدارد و او نمیتواند با اطمینان خاطر روزانه به کارش ادامه دهد.
او از شهرداری کابل میخواهد که یا اجازه دهد در کنار جادهها کار کند و مصارف خانوده را به همین منوال تهیه کند و یا مکان مشخصی را برای لیلامی فروشان تهیه کند.
دست فروشان کنار سرکها و پیادهروها مزاحمت نکنند
این گفتهها در حالی ابراز میشود که مسئولان شهرداری کابل میگوید، این نهاد مطابق با اصول، مسئولیت نظم شهری را به عهده دارد و مصمم است که پیاده روها را از ازدحام دست فروشان و کراچیهای سیار پاکسازی کند.
نعمت الله بارکزی، سخنگوی شهرداری کابل در مصاحبه با آوا گفت: کسانیکه به عنوان دست فروش فعالیت میکنند، فرق نمیکند که لیلامی فروشی است و یا کار دیگر انجام میدهد، در تمام نواحی کابل، جای مناسب برای شان در نظر گرفته شده است.
به گفته بارکزی زمانیکه برای تمام دست فروشان از سوی شهرداری، متناسب با کارشان جای مشخص در نظر گرفته شده است، حق مزاحمت در پیادهروها و سرکها را ندارند و شهرداری به کسی اجازه نمیدهد که پیاده رو یا سرک را بند کنند.
تهیه لباس از لیلامی فروشی به قیمت نازل، از اصراف جلوگیری میکند
محمد امان، مشهور به «شیخ» از دیگر شهروندان کابل به آوا میگوید: با اینکه وضعیت مالی خوبی دارد، اما اکثر اوقات از لیلامی فروشی برای خانوادهاش لباس تهیه میکند.
وی از خانوادههای که برای تهیه لباس، بیشتر از نوفروشیها خریداری میکنند و هزینههای هنگفتی میکنند، انتقاد کرده و میگوید: این مصداق اصراف است و اسلام بر اصل ساده زیستی تأکید دارد و از تجملگرایی در بسیاری از موارد نهی کرده است.
از سوی هم عبدالقادر از شهروندان کابل میگوید که قبلاً در کارهای ساختمانی بوده، اما فعلا ساختو ساز در کابل نیست و بیکار است و به خاطر تنگدستی برای خانوادهاش از لیلامی فروشی لباس تهیه میکند.
وی در پاسخ به خبرنگار آوا مبنی بر اینکه در حال حاضر از کدام طریق امرار معاش میکند؟ گفت: فرزندانش در خانه مصروف قالینبافی هستند، اما کفاف زندگیاش را نمیکند و از نگاه اقتصادی با مشکل روبرو است.