نظامیان خارجی در آستانه خروج از کشور تمامی وسایل و ابزارهای غیر نظامی خود را تخریب و به قیمتی اندک می‌ فروشند. بیشتر این ابزارها به پاکستان منتقل می ‌شوند.
رسانه های محلی گزارش داده اند که تمامی این ابزارها با اشعه لیزر نابود می شوند و بقایای آن هر تن در ازای ۴۰۰ دالر به تاجران فروخته می شود.
امین حبیبی؛ رییس کمیسیون انتقال تأسیسات نیروهای خارجی به حکومت افغانستان در این باره گفت:"در قراردادی که میان نیروهای خارجی و حکومت افغانستان بسته شده، آمده است که آنها می ‌توانند بعضی اجناس را که «اجناس سفید» نام دارد، به فروش برسانند؛ اما قبل از فروش باید لیست این وسایل را به وزارت مالیه افغانستان بدهند؛ تا مالیه بر آنها وضع شود و به فروش برسد".
وی ادامه داد:"این در اصول است؛ ولی ما بارها به نیروهای خارجی گفته‌ ایم که نباید هیچ جنسی را بفروشند و همه آنها را باید به نهادهای حکومتی افغانستان تسلیم کنند. "
پیش از این نیز گزارش هایی منتشر شده بود مبنی بر اینکه تجهیزات نظامی و غیر نظامی نیروهای خارجی در آستانه خروج از کشور، به پاکستان واگذار یا فروخته می شوند. این در حالی است که دولت افغانستان، بارها نسبت به بی توجهی و عدم تعهد کشورهای خارجی به تجهیز نیروهای امنیتی به سلاح ها و تجهیزات سنگین، مدرن و پیشرفته انتقاد کرده و هشدار داده است که ادامه این برخورد، ممکن است دولت افغانستان را ناگزیر به تلاش برای یافتن متحدانی تازه در منطقه و جهان کند.
هند، چین و روسیه، گزینه هایی بوده اند که رییس جمهور کرزی باری از آنها به عنوان شرکای بدیل افغانستان در عرصه داد و ستدهای نظامی به جای قدرت های غربی یاد کرد.
در این میان، به نظر می رسد هند رسما در تجهیز و تعلیم نیروهای امنیتی کشور سهم دارد و روسیه نیز از طریق بازسازی ادوات جنگی و هواپیماهای نظامی ساخت شوروی پیشین، به وزارت دفاع افغانستان کمک می کند؛ اما در این میان، انتشار گزارش تازه در مورد نابودی و فروش تجهیزات غیر نظامی نظامیان خارجی یا ادواتی که می تواند کاربردهای دوگانه برای مقاصد نظامی و غیر نظامی داشته باشند و انتقال آنها به پاکستان، از دید ناظران، تاییدی دیگر بر عدم تعهد و صداقت این نیروها در قبال تجهیز و تقویت نیروهای امنیتی افغانستان است.
تردیدی وجود ندارد که همه این تجهیزات، مورد نیاز و استفاده نیروهای امنیتی کشور است و در راستای تقویت و تجهیز این نیروها، نقش مهم و مؤثری خواهد داشت؛ اما امتناع از واگذاری یا حتی فروش آنها به افغانستان و بدتر از آن، انتخاب پاکستان به عنوان جایگزین افغانستان، نشان دهنده، دوگانه رفتاری و عدم تعهد خارجی ها در قبال وعده هایی است که به افغانستان داده اند.
در این میان، البته نباید از یاد برد که دولت افغانستان نیز به عنوان دولت میزبان که خاک کشور را برای سال ها در اختیار نیروهای نظامی خارجی قرار داده است، این حق را دارد که اجازه نابودی یا خروج این ادوات و تجهیزات نظامی یا غیر نظامی از کشور را ندهد و پس از ترک کشور از سوی نظامیان خارجی، تجهیزات آنها را به عنوان اموال دولتی، به نفع نهادهای امنیتی و ملی کشور، مصادره نماید.
البته این امر، لزوما به معنای آن نیست که بر سر این مساله، با ناتو و کشورهای دارای نیروی نظامی در افغانستان، وارد تنش و چانه زنی شود؛ بلکه می توان از طریق توافقات دوجانبه و تفاهم نامه های طرفینی، راهکار معقولی برای در اختیار قرار دادن این امکانات به نفع نیروهای امنیتی افغانستان به دست آورد؛ اما اقدام به فروش، نابودی و یا واگذاری مستقیم آنها به پاکستان، نه تنها پذیرفتنی و قابل توجیه نیست؛ بلکه نوعی تهدید و دوگانه رفتاری پرسش برانگیز به حساب می آید و مخل روابط مناسب افغانستان با قدرت های خارجی است.
پاکستان کشوری است که عملا درگیر جنگ های پیدا و پنهان با افغانستان است و کمک به تجهیز ارتش و نظامیان آن کشور آنهم از درون خاک افغانستان، بدون اطلاع، آگاهی و اجازه دولت ملی ما، به مثابه تهدید علیه امنیت ملی و بازی با حاکمیت و استقلال کشور محسوب می شود.