فرمانده پولیس بدخشان اعلام کرد که ۲۷ سرباز پولیس که در یک غار پناه گرفته بودند و توسط طالبان محاصره شده بودند با وساطت بزرگان محل به طالبان تسلیم شدند.
فضل الدین عیار گفت که طالبان سلامت این افراد را به بزرگان محل تضمین کرده‌اند.
او تایید کرد که مرکز ولسوالی یمگان در کنترل طالبان است و حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ عضو این گروه در این ولسوالی حضور دارند.
آقای عیار افزود که نیروهای امنیتی اکنون در فاصله نزدیک این ولسوالی مستقر هستند و کماندوهای ارتش و نیروهای پولیس برای بازپس گیری این ولسوالی به منطقه اعزام شده‌اند.
نیروهای طالبان نیز تایید کردند که آنان شام گذشته ۲۷ سرباز پولیس به اسارت گرفته اند.
آنها مدعی شده اند که ولسوال، معاون اداره امنیت ملی، فرمانده پولیس و رئیس زندان این ولسوالی در میان اسرا هستند.
یمگان دارای ۳۰ هزار نفر جمعیت است و با چند منطقه استراتژیک دیگر بدخشان مرز مشترک دارد.
با این حساب، آنچه سرانجام از سوی مقامات محلی و مرکزی تایید می شود این است که یمگان واقعا سقوط کرده است. سقوط یک ولسوالی آنهم در ولایت شمال شرقی بدخشان نمی تواند یک رویداد عادی و در راستای ستیز و گریزهای معمول میان نیروهای امنیتی و طالبان در سایر ولایت های امن افغانستان طی سال های اخیر تلقی شود.
بدخشان یک ولایت نسبتا امن است. این ولایت تنها در یکسال اخیر است که شاهد ناامنی های خزنده و البته رو به گسترش بوده است.
پیشتر ولسوالی های وردوج، کران و منجان و بخش هایی از جرم بدخشان بودند که دستخوش ناآرامی های ناشی از نفوذ تروریزم شدند. یمگان اما شاید اوج این ناآرامی ها شمرده شود؛ زیرا این نخستین بار است که مقام هایی در سطح وزیر امور داخله رسما تایید می کنند که مرکز یک ولسوالی در بدخشان عملا به دست طالبان سقوط کرده است.
این چیزی است که به عنوان نمونه حتی در ولایت شدیدا ناامنی مانند غزنی هنوز به صورت رسمی تایید نمی شود؛ صرف نظر از اینکه ولسوالی ناوه،‌ بخش هایی از گیلان، اندر، گیرو، ده یک، قره باغ و رشیدان غزنی سال هاست که تحت سلطه طالبان قرار دارند.
با این وصف، وقتی در ولایت امنی مانند بدخشان یک ولسوالی به دست طالبان سقوط می کند، این مطمئنا خبر مهم و تکان دهنده ای خواهد بود.
سقوط یمگان خبر بدی است؛ اما بدتر از آن، هراس از آینده ای است که ممکن است در انتظار دیگر ولسوالی های مرتبط با یمگان و واقع در ولایت امن بدخشان قرار دارد.
آیا یمگان های دیگر در انتظار سقوط های دیگری است یا نه طالبان تروریست در یمگان به گونه ای در هم کوبیده شده و زمینگیر خواهند شد که دیگر هیچگاه توان و تصور بازگشت به یمگان و تصرف یمگان های دیگر را نخواهند داشت؟
واقعیت تلخی که در این زمینه وجود دارد این است که در حال حاضر، فضا به اندازه ای سنگین و سیاه و کدر است که هیچ پاسخ امیدبخشی برای این پرسش وجود ندارد؛ زیرا یمگان تحت سلطه طالبان است و بدتر از آن اینکه براساس ادعای طالبان، همه مقام های ارشد اداری و امنیتی ولسوالی به آن گروه تسلیم شده اند. این یعنی اینکه در حال حاضر، این طالبان هستند که در موضع قدرت قرار دارند.
با این حال، این امید وجود دارد که نیروهای ویژه ارتش و پولیس در نزدیکی ولسوالی، سنگر گرفته اند و هر آن -به محض مساعد شدن هوا- آماده یک تهاجم آزادی بخش بزرگ هستند.
با این حساب، این رویداد یک آزمون بزرگ و خطیر برای یمگان و آینده امنیتی ولایت بدخشان است. نیروهای امنیتی باید نشان دهند که تروریزم در بدخشان جایی ندارد؛ زیرا بدخشان به لحاظ قومی یک ولایت تروریست پرور و مستعد تولید تروریزم نیست و به همین دلیل، تروریزم نمی تواند در آن پا بگیرد و ریشه بدواند.
این امید در کنار بیم و هراس مستولی بر یمگان در حال حاضر، مردم و ساکنان یمگان و ولسوالی های همجوار را در یک وضعیت برزخی با آینده ای نامعلوم قرار داده است. پایان این وضعیت را آینده عملیات آتی نیروهای امنیتی مشخص خواهد کرد.