‌رئیس جمهور کرزی به منظور بررسی وضعیت کمک‌رسانی و ابعاد فاجعه بدخشان عازم این ولایت شد.
در پی انتقاد گسترده از چگونگی توزیع کمک‌ها و خارج نکردن اجساد از زیر آوار در بدخشان، رئیس جمهور به ارگو رفته است.
سفر رئیس جمهور در حالی صورت می گیرد که باشندگان ولایت بدخشان می گویند کمک های ارسالی به این ولایت توسط افراد مسئول و غیر مسئول حیف و میل می شود و به دست نیازمندان نمی رسد.
در اطلاعیه ریاست جمهوری آمده که رئیس جمهور با آسیب دیدگان روستای آب باریک اظهار همدردی کرده و با بازدید از خیمه های محل اسکان آوارگان، مشکلات آنها را بررسی کرد.
او به آنها اطمینان داده که کمک‌های داخلی و خارجی به اندازه کافی فراهم شده است.
آقای کرزی افزوده که برای آوارگان خانه ساخته می‌شود و روند رسیدگی به مشکلات آنها و توزیع کمک‌ها را شخصا پی‌گیری می‌کند.
روز جمعه گذشته (۱۲ ثور)، در اثر رانش زمین در ولسوالی ارگوی بدخشان، صدها تن جان خود را از دست دادند.
سفر رییس جمهور به بدخشان اگرچه مطلوب و مورد انتظار همه مردم افغانستان بود؛ اما نباید از یاد برد که این سفر بسیار دیرهنگام صورت گرفت.
رییس جمهور به بدخشان رفت؛ تا یکی از آرزوهای نه چندان بزرگ ملت افغانستان را با تاخیر و تعلل برآورده کند.
رییس جمهور نمی توانست به بدخشان نرود. او اگرچه با اعلام ماتم ملی و ارسال یک هیات دولتی به محل رویداد، سعی کرد انتظاری که از او در این زمینه وجود داشت را به زعم خود برآورده کرده و انتقادهای وارده بر حکومت خود را فرونشاند؛ اما این اقدامات طبیعتا نمی توانست همه انتظارات مردم افغانستان را به درستی پاسخ دهد؛ به ویژه در حالی که هیات اعزامی او به بدخشان که شامل نعمت الله شهرانی، آصف رحیمی و چند مقام دیگر بود با گرفتن عکس های شاد و با لبخند بر سر آوارهای ناشی از رانش زمین و بر گور جمعی صدها قربانی این فاجعه، خشم مردم را برانگیخت.
با این حساب، رییس جمهور تحت فشارهای فزاینده ای قرار داشت؛ تا هم عملکرد هیات اعزامی خود به بدخشان را توجیه نماید و هم به نحوی به انتقادهای رو به افزایش از عملکرد منفعلانه او و حکومت وی در برخورد با حوادث طبیعی در ولایت های شمال و شمال شرقی، پاسخ داده باشد.
رییس جمهور سرانجام امروز مهمان ویژه آوارهای ارگو بود؛ آوارهایی که صدها نفر را در خانه هایی که روزگاری خانه های امید و نشاط و زندگی و امید به آینده بود؛ اما اینک گورهای ناگزیر مردان و زنان و کودکان ساکن خویش شده اند.
رییس جمهور مهمان ویژه آوارگانی شد که از یکسو غم از دست دادن عزیزان و اعضای خانواده شان آزار شان می دهد و از جانب دیگر، در اندیشه ادامه زنده ماندن و مبارزه با مرگی هستند که این بار بی خانمانی، نداشتن دارو و غذا و پوشاک و سرپناه و شیوع امراض گوناگون قرار است به سراغ آنان بفرستد.
با اینهمه سفر رییس جمهور به بدخشان حتی اگر تاخیر آن را نیز توجیه کند، هرگز نمی تواند بی توجهی او به فجایع طبیعی در ولایت های شمالی فاریاب، سر پل، جوزجان و... را توجیه کند.
وضعیت در ولایت های سیل زده شمالی همچنان رقت انگیز و غیر قابل تحمل است.
روند کمک رسانی به ولایت های یادشده با همان دشواری هایی مواجه است که در بدخشان با آن روبروست.
مردم از بی توجهی و بی کفایتی حکومت شاکی اند. کما اینکه اکنون در بدخشان همین وضعیت جریان دارد.
گزارش ها حاکی است که رییس اداره مبارزه با حوادث طبیعی جوزجان به صورت بالفعل حین سرقت چندین تن مواد کمکی به سیل زده ها بازداشت شده است.
در بدخشان نیز مردم از همین امر نگرانی دارند؛ اینکه مسئولین محلی و مرکزی، از کمک های ملی و بین المللی بدزدند و چیزی عاید مردم مستحق و نیازمند نشود.
بر این اساس، صرف سفر به بدخشان نمی تواند مشکلی را حل کند؛ هرچند که از لزوم و ضرورت این اقدام نیز نمی توان چشم پوشید.
رییس جمهور به مثابه رییس دولت، وظیفه دارد مکانیزمی را ایجاد کند که نیاز آوارگان بی خانمان از بدخشان تا فاریاب و جوزجان و سر پل و بادغیس و... به سرعت مرفوع شود و کمک ها به مستحقین واقعی اش برسد و از سرقت، فساد، حق تلفی و سوء استفاده سودجویان جلوگیری نماید.