با تاسف این روزها مُد شده که برای دفاع از تیمهای مشخص انتخاباتی، هر سخنی ولو سخیف و بی پایه و هر عملی ولو غیر مسئولانه، از حنجره هایی بیرون جسته و بوسیله افرادی انجام شود. در واقع عجیب است که برخی از قلم بدستان اجیر و مزد بگیر، بر رغم آنکه عناوین و القاب سنگین و پر تمطراقی را به خویش بسته و از سویی نیز به روشنی می دانند که حرف اول و آخر را در هر چه انتخاباتی که تا کنون در افغانستان برگزار گردیده را تقلب و عدم شفافیت زده است، باز هم خود را به غفلت و فراموشی زده و مردم را از روی غرضهای شخصی و درآمدهای تبلیغاتی، به نتیجه انتخاباتی امیدوار می کنند که حتی خود شان هم می دانند که تقلب در آن یگانه رقیب بی بدیل همگی نامزدان ریاست جمهوری خواهد بود الا یکی دو نامزد مشخص!.
در یکی از هفته نامه های کابل و در همین روزهای اخیر، تیتر درشتی توجه همگان را جلب می کند:
“ ذهنیت‌سازی تقلب؛ آمادگی برای توجیه شکست!”. در ظاهر چنین به نظر می رسد که نوشته های زیر تحریر دلسوزانه ای است که برای حراست از منافع علیای ملی، از خامه استادی فرزانه تراوش گردیده است؛ اما با مطالعه عبارات پایانی آن، به روشنی هویدا می شود که نگارنده خود یکی از هواداران پر و پا قرص تیم زلمی رسول است که به جهت کمپاین به نفع او و دو معاونش، دست به قلم برده و یکی از رقبای زلمی رسول را به باد انتقاد گرفته است.
برای آنکه به بی مدرکی و فقدان سند در ادعای خویش متهم نشویم، به عین عبارات پایانی نویسنده محترم توجه می دهیم:” تیم اصلاحات و هم‌گرایی واضح نساخته چه تصمیم و راه‌کارهایی، برای جلوگیری از تقلب احتمالی طرف‌داران خود در نظر دارد؟! چه تضمینی وجود دارد که طرف‌داران سایر تیم‌ها تقلب کنند و طرف‌داران داکتر عبدالله نکنند؟ اگر معیار انتخابات قبلی ریاست‌جمهوری است، باید متوجه بود که در یارگیری‌ها تغییر آمده و تعداد زیادی از کسانی که در انتخابات قبلی در تیم عبدالله نبودند در این دور از اعضای کلیدی تیم اصلاحات و هم‌گرایی‌اند! اگر آنان در دور قبلی به نفع نامزدشان دست به تقلب زدند چه تضمینی وجود دارد که در این دور نیز به نفع نامزدشان که داکتر عبدالله است تقلب نکنند؟ آیا تیم اصلاحات و هم‌گرایی مخالف تقلب به نفع حریف است یا مخالف هر نوع تقلب؟ اگر مخالف هر نوع تقلب است چه مکانیزمی در نظر گرفته تا از تقلب به نفع خود نیز جلوگیری کرده باشد؟
«تقلب» رقیب داکتر عبدالله نیست؛ بل ویژگی‌های مناسب و بهتر برخی کاندیداها برای ریاست‌جمهوری کشور، رقیب جدی داکتر عبدالله است! از این رو، خیلی خنده‌دار است این نامزد ریاست‌جمهوری، پیش از برگزاری انتخابات در شعاری ناشیانه «تقلب» را تنها رقیب خود بداند؛ این شعار معنایی ندارد جز بی‌برنا‌مگی و آمادگی برای توجیه شکست احتمالی این تیم.”
پیش از همه باید بسی متاسف بود برای یک به اصطلاح استاد دانشگاه که این گونه بی مهابا وارد کمپاین انتخاباتی برای کسی شده که تا دیروز جزء ارکان کابینه ای بود که افغانستان را تا حد فاسد ترین کشور جهان ارتقا بخشیده است.
در ثانی قدم باید شگفت زده شد از قلم استادی که هر جمله ای از نوشته ایشان را مغلطه ای مشایعت و همراهی می کند!. عجیب است که امثال ایشان تا کنون توجه نکرده اند که هر تیم انتخاباتی توان و امکانات تقلب در انتخابات را ندارد و در اساس، تقلب در انتخابات، موقعیت و جایگاه خاص و منحصر به فردی را می طلبد که این موقعیت به جز تیم حاکم، در اختیار هیچ یک از نامزدان دیگر ریاست جمهوری قرار ندارد.
آیا به جز حاکمیت فعلی که به گونه مشخص و بی پرده از نامزدی زلمی رسول پشتیبانی می کند، چه کسی قدرت و توان نفوذ بر مسئولان بلند رتبه کمیسیون انتخابات و سایر ادارات و شعبات آن در سراسر کشور را دارد؟!.
آیا این استاد دانشگاه و سایر همفکران ایشان تا کنون در مصاحبه های مسئولان کمیسیون مستقل انتخابات با رسانه های شنیداری و دیداری، دقت و توجه ولو سطحی نکرده اند تا بدانند که آنان بدون هیچ باک و پروایی از مردم و نامزدان و به گونه کاملاً آشکار، از برخورد حکومت با موضوع انتخابات دفاع کرده و حتی تجمع برخی از سران اقوام پشتون در ارگ ریاست جمهوری با هدف یکجا کردن قیوم کرزی و با زلمی رسول را یک عمل عادی و بی ضرر به انتخابات ریاست جمهوری قلمداد می کنند!.
دفاعیه های خنده آوری که حتی کودکان نیز به درک و فهم آن، به مراتب بهتر از برخی از استادان دانشگاهها وقوف و سیطره میابند. بنائن به نظر می رسد تقلب در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری، نه تنها به عنوان رقیبی قدرتمند برای داکتر عبدالله که برای همه نامزدان ریاست جمهوری و صد البته به جز یک نامزد مشخص، قد بر افراشته و حریف می طلبد!.
عجب از حافظه برخی از این قلم بدستان مواجب بگیر که به همین زودی تقلب در انتخابات چند سال پیش ریاست جمهوری را از یاد برده اند؛ تقلب گسترده و محیر العقولی که حتی شخص رئیس جمهور کرزی بدان اعتراف کرد و آن را مایه بدنامی و سر افکندگی افغانستان در سطح جهان دانست!.
پرسشی که از امثال این استاد می شود کرد این است که اگر در انتخابات پیشین، تقلب حرف و اول و آخر را زد و توانست به عنوان یک نامزد بی رقیب، آرای نداده مردم را به نفع خویش مصادره کند، چه دلیلی وجود دارد که باز همان حریف قدر و توانا، پا به عرصه رقابتهای انتخاباتی نگذارد و گوی سبقت را از همه ی نامزدان ریاست جمهوری نرباید؟!.