امام"ره" علاوه بر اینکه همواره مایه تقویت دل و روح مجاهدان افغانستان بودند و از راه های گوناگون، ابراز دلسوزی، محبت و حمایت می نمودند.،

همزمان باسالروز ارتحال امام بت شکن، خمینی کبیر"ره" که همه عاشقان ولایت و فقاهت سرشک غم می ریزند و به یاد آن عزیز و فقدان وجود مبارک ایشان، اندوهگین و ناراحتند و نیز اقدام به تحلیل و بررسی افکار، اندیشه ها و اعمال انقلابی آن بزرگمرد می نمایند تا باشد که به اندازه توان خویش توشه ای برگیرند و جبران مافات نمایند، لازم به نظر می رسد به این سوال پاسخ گفته شود که: چرا مردم افغانستان، امام خمینی"ره" را دوست دارند و به آن شخصیت والا مقام عشق می ورزند؟
اگرچه در پاسخ می توان، با ارایه دلایل گوناگون، تحلیل مستند و مفصلی، ارایه نمود، اما به طور مختصر و گذرا می توان گفت که دلیل عمده این عشق و ارادت، علاوه بر شخصیت بزرگ ومعنوی امام"ره"، احساس دلسوزی و علاقه وافر آن بزرگمرد، به مردم مسلمان وانقلابی افغانستان است. چه اینکه: جای شکی نیست که امام خمینی"ره" همواره فریاد دلسوزی و کمک به همه مسلمانان، بر آورده و با تمام توان، سعی نمودند تا به هر نحو ممکن به مسلمانان در هر گو شه ای کره خاکی یاری رسانده شود.
اما یکی از کشورها و مردم مورد توجه حضرت امام، سر زمین افغانستان و مردم انقلابی و مجاهد آن بود و شاید در اثبات توجه آن امام"ره" به مردم مجاهد افغانستان، ذکر همین مطلب بس باشد، زمانی که ، سفیر وقت شوروی، محضر آن یگانه دوران، حضور به هم می رساند تا تهاجم ارتش سرخ به افغانستان را توجیه نماید، امام"ره" مخالفت خود را ابراز می دارند.
همچنین آن جایی که امام خمینی"ره" به هیچ قیمتی حاضر نمی شوند به پیشنهاد وزیر خارجه وقت شوروی مبنی بر دست برداشتن از حمایت مجاهدین، در ازای قطع حملات موشکی صدام علیه تهران و سایر شهر های ایران، به وسیله موشک های دوربرد اهدایی مسکو، به رژیم بعث عراق، جواب مثبت بدهند، نیز دلیلی بر مدعای ماست.
امام"ره" علاوه بر اینکه همواره مایه تقویت دل و روح مجاهدان افغانستان بودند و از راه های گوناگون، ابراز دلسوزی، محبت و حمایت می نمودند، مبارزین مسلمان این کشور را بت شکن معرفی نموده طبعا، تبیین و عمده نمودن چنین مطلبی، آن هم از سوی بزرگترین مرد معاصر، غیر از اینکه موجبات تشویق بیش از پیش مجاهدین را فراهم کرد، خود نوعی مطرح نمودن مردم افغانستان به عنوان الگوی مبارزه و جهاد بود و این برخورد امام"ره" به طور غیر مستقیم، باعث جلب توجه ملت های مسلمان برای ایجاد ارتباط با مردم کشور و ارایه کمک های مختلف به مجاهدین افغانستان شد و نیز تاکید موکد بر این بود که: مقابله مردم ما با ابرقدرت شرق، واقعا جهاد الهی بوده و ایستادگی در برابر ارتش تا به دندان مسلح شوروی، برحق، و کشتن دشمن در این جنگ، وظیفه دینی و انسانی و کشته شدن در آن هم، شهادت محسوب می گردد. درحقیقت امام خمینی"ره" در آن زمان، جواب افراد و جریان هایی را در امروز داده اند که به خاطر رسیدن به اهداف استعماری خود، مجاهدین افغانستان را جنگ سالار و یا آتش افروز می خوانند و با تبلیغات زهر آگین شان، قصد مغشوش کردن اذهان عامه را علیه مجاهدت مردم ما دارند.
امام خمینی"ره" در طول مبارزات مردم افغانستان و تا لحظه حیات پربرکت شان، نه تنها به یاد مردم این کشور بوده که در اکثر صحبت ها و سخنان شان، حد اقل از دنیای اسلام برای مردم و مجاهدین ما راسا و به صراحت طلب استمداد نموده و طبیعی می نماید، همانگونه که خود می اندیشیده، شاید به تمام دستگاه های کشور تحت رهبری خویش( ایران ) دستور داده باشد تا پیگیر این سیاست ها بوده و به هر نحو ممکن به مجاهدان و عموما مردم افغانستان کمک شود تا آن ها بتوانند در رهایی کشور شان، توفیق حاصل نمایند که واقعیت امر نیز چنین به نظر می رسید و دنیا، شاهد بود که جمهوری اسلامی ایران در هیچ لحظه ای از تاریخ، مردم ما را نه تنها فراموش نکرد که در بد ترین سختی های دوران جهاد و پس از آن، مجدانه در کنار مردم افغانستان بوده است.
اکثر تحلیلگران و آگاهان امور افغانستان و منطقه نیز به این اذعان دارند که: اگر نبود یاری مردم و دولت جمهوری اسلامی ایران با مردم و مجاهدین افغانستان، معلوم نبود که سرنوشت جهاد و مقاومت، به کجا می کشید و تمامیت افغانستان چه ضربه های هولناکی را، متحمل می شد.
امام"ره" همانگونه که به یاد مردم داخل افغانستان بوده و همیشه در حمایت از حرکت رهایی بخش اسلامی و ملی افغان ها، کوشش بی دریغ نمودند، از فکر مهاجرین افغانی مقیم ایران که پس از اشغال کشورشان توسط شوروی، به ایران پناه آوردند، نیز غافل نبودند و به مردم کشور خود توصیه به بر خورد گرم با مهاجرین افغانی و پذیرایی جدی از آن ها کردند و هم به مسولین مملکتی دستور رسیدگی و کمک به این دسته را صادر فرمودند.
به طور قطع می توان گفت که افکار و اندیشه خدایی امام"ره" نسبت به مردم ، مجاهدین داخل و مهاجرین افغانستانی مقیم جمهوری اسلامی ایران و طرح آن ها در قالب دستورات و یا فرمایشات صریح و مکرر، خطاب به مسولین دولت ایران و مردم این کشور، علاوه بر اینکه خط و جهت عمومی و وظایف اساسی ایرانی ها را نسبت به مسایل افغانستان، هم در ابعاد سیاسی و انسان دوستانه و هم در قسمت دینی، روشن ساخته، در سطح منطقه و جهان اثرات شگرف و عمیقی را به جا گذاشت و با توجه به محبوبیت آن بزرگوار در میان ملت ها و اثر گزاری عمده ایشان بر مناسبات جهانی، موضوع افغانستان، مجاهدین این کشور و مردم جهاد پرور آن، در مرکز توجه جهانی قرار گرفت و بسیار بسیار به نفع همه جانبه افغانستان تمام گردید.
از این جهت است که امروزه مردم افغانستان، جریان ها و دستجات مختلف، عاشقانه امام را دوست دارند و با آن که شرایط کنونی به گونه ای است که شاید از نظر برخی، فضا، برای ارتباط گرفتن با افکار و اندیشه های آن بزرگوار مناسب نباشد اما مردم، بی توجه به همه موانع و تمام عوامل کینه توز، از هر راه ممکن، عشق و ارادت خویش را به آن امام مستضعف پرور نه تنها کتمان نمی کنند که با حرارت و اشتیاق، بروز می دهند و حتی آنانی که در گذشته، شاید به گونه ای، در مسیر عناد با خط امام قرار داشتند و یا به نحوی، خود را دور از حوزه تفکر و اندیشه آن والا گهر گرفته بودند، امروزه سعی می نمایند تا به هر شکلی، جبران ما فات نموده، دست کم در سالروز ارتحال آن عزیز عروج کرده، سخن بگویند، اظهار نظر نمایند و ابراز عشق و مودت به امام"ره" کنند و در مراسم عزاداری ها، بر سر و سینه بکوبند و اشک ندامت بریزند.
یاد آن امام مداوم، روحش شاد و راهش پر رهرو باد 

                                            سید عیسی حسینی مزاری