خانواده صبغت‌الله مجددی گفته که آقای مجددی به دلیل هشداری که به حامد کرزی داده بود نه؛ بلکه برای درمان بیماری خود به خارج سفر کرده است.
آقای مجددی که رئیس لویه جرگه مشورتی بود، در مراسم اختتامیه آن به حامد کرزی هشدار داد که اگر توافقنامه امنیتی را امضا نکند، او مجبور خواهد شد در پایان عمر از افغانستان "هجرت" کند.
مجددی سه روز پس از این اظهارات به دنمارک رفت و به دنبال این سفرش، این گمانه مطرح شد که شاید او در اعتراض به خودداری آقای کرزی از امضای این توافقنامه، از افغانستان "هجرت" کرده است.
اما امروز سه شنبه، ذبیح‌الله مجددی؛ پسر آقای مجددی، با بیان اینکه این سفر صحی و از قبل برنامه ریزی شده بوده همچنین تاکید کرد که پدرش از "سیاست‌های غیرمسؤولانه" رئیس جمهوری ناراحت است.
پسر مجددی امضای این توافقنامه را به سود منافع ملی دانست و گفت که خودداری رئیس جمهور از امضای آن، بی‌اعتنایی به منافع ملی و بی‌احترامی به آرای ۲۵۰۰ عضو لویه جرگه و "توهین" به آقای مجددی به عنوان یک شخصیت روحانی خواهد بود.
تاکنون افراد و نهادهای زیادی بوده اند که در راستای اهرم فشار امریکا بر رییس جمهور کرزی عمل کرده اند؛ تا او را وادار به امضای پیمان امنیتی کنند؛ اما شاید قهر و مهرهایی که میان صبغت الله مجددی؛ رییس جمهوری دولت مجاهدین و حامد کرزی؛ رییس جمهوری کنونی کشور به نمایش درمی آید جالب ترین آنها باشد.
آقای مجددی که ریاست جرگه پیمان امنیتی را هم به عهده داشت و این امتیازی بود که به یمن سوابق مراد و مریدی میان او و آقای کرزی فراهم شده بود اعلام کرد که رییس جمهور کرزی «حق ندارد»؛ پیمان امنیتی را امضا نکند یا امضای آن را به تاخیر اندازد؛ زیرا به باور وی، امریکایی ها «همه شرایط» افغانستان را قبول کرده اند و دیگر دلیلی برای عدم امضای پیمان وجود ندارد!
او این موضع خویش را در آخرین روز برگزاری جرگه پیمان امنیتی نیز مطرح کرد و تاکید نمود که اگر کرزی پیمان امنیتی را امضا نکند، او در آخر عمر از افغانستان «هجرت» خواهد کرد!
او البته سریعا از افغانستان «هجرت» کرد؛ هجرتی که اکنون پسرش می گوید از قبل برنامه ریزی شده بود و ربطی به قهر و مهرها و عشوه ها و کرشمه های وی با کرزی ندارد.
مشخص نیست که رییس جمهوری دوران مجاهدین بر چه اساسی مصر است که امریکا حتما باید در افغانستان حضور داشته باشد؛ اما دلایلی که او و پسرش برای این منظور، ارائه می کنند بسیار پیش پا افتاده و غیر منطقی است.
پسر آقای مجددی می گوید که رییس جمهور در زمینه عدم امضای پیمان امنیتی، «غیر مسؤولانه» عمل می کند.
این در حالی است که رییس جمهور در ظاهر امر چیزی غیر ملی و ضد مردمی را مطرح نکرده است؛ تامین صلح و دست کشیدن از تلاشی خانه های مردم افغانستان، هیچ منافاتی با منافع ملی افغانستان ندارد؛ اما امریکا به رغم تاکیدها و اصرارهای آقای کرزی تاکنون حاضر نشده است همین شرایط ساده را بپذیرد و به سرعت به آن عمل نماید؛ آیا آقای مجددی و پسرش تضمین لازم را ارائه می دهند که امریکا در آینده به این خواسته های جامه عمل بپوشاند؟
از سوی دیگر، پسر آقای مجددی می گوید که رییس جمهور کرزی در این زمینه به آرای لویه جرگه پیمان امنیتی و پدر وی که یک «روحانی» است توهین کرده است.
از آقای مجددی باید پرسید که عنوان لویه جرگه یادشده «مشورتی» بود یا الزام آور؟
رییس جمهور از نظر قانونی مجبور و ملزم به اجرای صد در صدی آرای لویه جرگه مشورتی نیست. از سوی دیگر، احترام گذاشتن به یک روحانی هرگز نمی تواند به قیمت امضای یک پیمان امنیتی مهم با کشوری تمام شود که رییس جمهور خود برخورد آن را «استعماری» می داند.
بر این اساس، این انتظار که رییس جمهور منافع ملی را قربانی احترام به یک روحانی کند، انتظار نابجا و غیر منطقی است.