ناتو خواستار امضای پیمان امنیتی با افغانستان تا سه ماه دیگر شد.
هاینس فیلدمن؛ سخنگوی ناتو در افغانستان اعلام کرد که چگونگی امضای پیمان امنیتی با افغانستان در نشست ماه حوت وزرای دفاع کشورهای عضو ناتو در بروکسل، بررسی خواهد شد.
وی با بیان اینکه ناتو خواستار امضای پیمان امنیتی با افغانستان است، خاطرنشان کرد که توافقنامه دوجانبه امنیتی بین کابل و واشنگتن، چارچوب حقوقی ادامه حضور نیروهای امریکایی را در افغانستان فراهم می‌کند و متحدان امریکا در ناتو نیز براساس آن تصمیم می‌ گیرند.
سخنگوی ناتو، امضای پیمان امنیتی کابل- واشنگتن را پیش شرط امضای توافقنامه امنیتی ناتو با افغانستان اعلام کرد.
این در حالی است که امضای پیمان امنیتی افغانستان و امریکا هنوز مشخص نیست.
با وجود تصویب این پیمان از سوی جرگه مشورتی، رئیس جمهور امضای آن را به بعد از انتخابات ریاست جمهوری موکول کرد و شروطی از جمله تامین صلح و ثبات افغانستان و متقاعدکردن طالبان برای صلح را مطرح نمود.
با این حساب به باور کارشناسان امور، امضای پیمان امنیتی ناتو با دولت افغانستان نیز مشروط به یک پیش شرط مهم شده است؛ پیش شرطی به اهمیت امضای پیمان امنیتی با امریکا.
شماری حتی از موضع گیری های اخیر سران ناتو در باره عدم امضای پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن به این نتیجه رسیدند که کشورهای اروپایی و غیر اروپایی عضو ناتو، پیمان امنیتی با امریکا را برای ادامه حضور خود در افغانستان کافی می دانند؛ همانگونه که در سال ۲۰۰۱ با فرماندهی امریکا وارد افغانستان شدند و طی ۱۲ سال در همین چارچوب در کشور حضور نظامی داشتند.
کارشناسان می گویند که ناتو با این اقدام، عملا حضور خود در افغانستان بعد از ۲۰۱۴ را منوط و مشروط به حضور نظامی ایالات متحده کرده و در صورتی که پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن امضا نشود، احتمال خروج کلیه نیروهای خارجی در کنار نیروهای امریکایی از افغانستان وجود دارد.
در برابر این تصمیم اما مشخص نیست که دولت افغانستان چه رویکردی را در پیش خواهد گرفت؛ اما قدر مسلم این است که آنها در تمامی عرصه ها از سیاست ها و رویکردهای امریکا در قبال افغانستان تبعیت می کنند و عرصه نظامی نیز از این امر مستثنی نیست؛ بنابراین، شرایطی که آقای کرزی برای امضای پیمان امنیتی با امریکا وضع کرده به نوعی می تواند به دیگر نظامیان خارجی نیز تسری پیدا کند؛ چه اینکه آنها هم به سهم خود در کشتار مردم و ورود سرزده به حریم خصوصی آنها طی ۱۲ سال اخیر نقش و سهم داشته اند.
به عنوان مثال حمله ای که دو سال پیش در ولایت قندز از سوی نیروهای آلمانی انجام شد، در نتیجه آن بیش از ۱۰۰ غیر نظامی به شمول زنان و کودکان کشته شدند. مشابه این رفتارها به وفور از سوی دیگر نیروهای نظامی غیر امریکایی عضو ناتو که در افغانستان مستقر هستند مشاهده شده است؛ بنابراین اگر قرار بر قطع کامل این رفتارها باشد همه نظامیان خارجی باید متعهد به عدم انجام آن شوند.
با این حساب آیا همانگونه که ناتو امضای پیمان امنیتی با دولت افغانستان را مشروط به امضای پیمان امنیتی با امریکا کرده است رییس جمهور کرزی و دولت افغانستان نیز در برابر این اقدام، پیش شرط هایی را که در برابر امضای پیمان امنیتی با امریکا مطرح کرده است در مورد ناتو نیز مطرح خواهد کرد؟
دولت افغانستان تاکنون در زمینه موضع گیری تازه ناتو واکنشی نشان نداده است؛ اما همانگونه که در بالا نیز اشاره شد، رویه عملی نظامیان امریکایی و ناتو و همچنین همبستگی سازمانی و یگانگی مراکز راهبردساز،‌ تصمیم گیر و فرمانده نیروها و نظامیان غربی در افغانستان، مقتضی این موضوع می باشد که این شرایط نه تنها به امریکایی ها؛ بلکه به همه نظامیان خارجی مستقر در افغانستان تسری و تعمیم پیدا کند؛ تا به این ترتیب، ضریب ایمنی پیمان های نظامی با غربی ها براساس حداقل های رایج در این زمینه، ارتقا پیدا کند؛ هرچند انتظار نمی رود این پیش شرط ها بتواند موجب تعهد و عملکرد صادقانه خارجی ها در برابر جانب افغانستانی این پیمان ها گردد و این چیزی است که در گذشته بارها به اثبات رسیده است.