روزنامه مشهور گاردین چاپ لندن در سرمقاله روز ۵ شنبه خود مطلبی را در مورد تقابل کرزی با امریکا روی امضای سند امنیتی به نشر رسانده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، روزنامه نوشته است که کرزی از ۱۲ سال روابط پرخم و پیچ با امریکا، آموخته است که چگونه در برابر امریکا بایستد و امریکائی ها را مجازات کند.
در حالی که اقدام اخیر رئیس جمهور کرزی برای تاخیر در امضای قرارداد امنیتی خیلی زشت می نماید؛ اما در عقب عملکرد وی حکایتی نهفته است. تنش در روابط میان دو کشور چیز تازه ای نیست و اقدام اخیر کرزی در واقع پیامد راهکار نادرست سیاسی و نظامی امریکا بوده که با او و مردم اش همواره حاشیه ای برخورد کرده است؛ پس در حالی که کرزی به یک درد سر تبدیل شده است؛ اما پافشاری های وی بدون منطق نیست.
در بخشی از سرمقاله گاردین آمده است که مقامات امریکائی ادعا دارند که طالبان مسؤول بیشترین تلفات ملکی در افغانستان اند؛ اما افزایش تعداد نیروهای جنگی امریکائی و افزایش عملیات نظامی آنها نیز موجب کشتار تعداد زیادی از افغان‌ها شده است. ایالات متحده طرح استراتژی نظامی برای افغانستان و فراهم آوری وسایل تاکتیکی برای تحقق این استراتژی را در محور توجه خود قرار داد؛ اما هیچگونه راهکار سیاسی را برای رفع پیامدهای این استراتژی در نظر نگرفت. امریکائی ها نتوانستند قناعت کرزی را حاصل نمایند؛ بنابراین تلاش کردند با او روزگذرانی کنند و یا او را نادیده بگیرند.
روزنامه می افزاید که در نهایت، واضح شد که امریکا افغانستان را فقط از دریچه کوچک مبارزه با تروریزم می نگرد و یگانه نگرانی اش از بین بردن پناهگاه های القاعده و تروریست‌هاست. اوباما در سخنرانی سال ۲۰۰۹ خود به صراحت اعلام کرد که آنها تنها به خاطر افغانستان در این کشور حضور ندارند؛ بلکه به خاطر تحکیم منافع امنیتی امریکا حضور دارند.
گاردین همچنین می نویسد که این ذهنیت و برداشت به گونه آشکار امنیت امریکائی ها را بر امنیت افغان‌ها ترجیح می‌داد. حتی به‌خاطر تامین امنیت کشور شان، امریکائی ها امنیت افغانستان را به خطر انداختند. به همین دلیل اداره رئیس جمهور اوباما راهکار سیاسی‌ای را که از مذاکرات با طالبان متصور بود کنار گذاشت و در عوض گزینه های نظامی را ترجیح داد.
در بخش دیگر سرمقاله گاردین چنین آمده است:"کرزی به این باور است که بار اصلی مبارزه با تروریزم را مردم افغانستان به شانه کشیده اند. کرزی می‌گوید پس از آنکه القاعده از افغانستان در سال ۲۰۰۱ رانده شد، کشورش دیگر پناهگاه تروریست‌ها نیست. او استدلال می‌کند که جنگ با تروریزم در خانه ها و قریه های افغانستان نیست. این استدلال کرزی یک حقیقت تلخ را ثابت می سازد که سیاستگذاران امریکائی همواره نادیده گرفته اند؛ بنابرین، خط سرخی که کرزی برای امریکائی ها کشیده است و آن داخل نشدن به خانه های افغان‌هاست، منطق دارد.
گاردین همچنین می پرسد که چرا کرزی این بازی خطرناک را به‌راه انداخته است؟ و می افزاید که کرزی به این باور است که امریکا شاید هیچگاه افغانستان را ترک نخواهد کرد و اظهارات امریکائی ها دیگر برایش مهم نیست؛ چون او حالا اعتمادش به ایالات متحده را از دست داده است.
این مقاله در نتیجه می نویسد که با درنظرداشت همه این حقایق و پیشینه ناخوشایند روابط دو کشور، امضای این سند شاید در کوتاه مدت بتواند از عواقب ناگوار در برابر افغانستان جلوگیری کند؛ اما این امیدواری که این سند موجب پایان جنگ چندین دهه‌ای در افغانستان شود خیلی اندک است؛ بنابراین، در حالی که کرزی موقف اش را شدید ساخته و در یک تقابل جدی با امریکا قرار گرفته است، رهبران و مقامات امریکائی نیز باید سر در گریبان کرده و یکبار دیگر خود را در آیینه حقایق ببینند و ملامتی را بر دوش یک جانب نیاندازند.