افغانستان اکنون در مرحله ای قرار دارد که وحدت ملی خط سرخ همه اقوام ساکن در آن است و عدول از این خط سرخ جرمی سنگین و نابخشودنی و جنایتی هولناک و تاریخی است؛ زیرا افغانستان در مرحله یک گذار استراتژیک و عمیقا شکننده قرار دارد؛ گذار از گذشته ای سراسر خشم و نفرت و ترس و وحشت و ترور و جنگ و هم ستیزی و دوری گزینی و نفاق و تنفر و واگرایی و قوم پرستی به آینده ای سرشار از صلح و صمیمیت و عزت و استقلال و همپذیری و آرامش و دوستی و مودت و برادری و اخوت و مهر و صفا و همدلی در خانه ای متعلق به همگان با سهمی برابر در سیاست و قدرت و ثروت و آزادی و عزت ملی.

کمیسیون امور دینی و فرهنگی مجلس سنا فیصله کرد که جواز تلویزیون ژوندون از سوی وزارت اطلاعات و فرهنگ باید سلب شود. 

اعضای این کمیسیون با انتقاد از نشرات تلویزیون ژوندون، برنامه‌های این تلویزیون را تفرقه‌انگیز خواندند.
به نوشته وبسایت مجلس سنا، روز پنجشنبه در جلسه این کمیسیون، پیرامون چگونگی نشرات تلویزیون‌های خصوصی ژوندون و وطن بحث شد. 

در این جلسه مطرح شد که تلویزیون ژوندون با پخش برنامه‌هایی چون "خبری کوی"، "شهر ناپرسان"، "میزگرد و مصاحبه‌ها" اختلافات قومی را دامن می‌زند.
وزارت اطلاعات و فرهنگ اما گفته که هنوز در مورد سلب جواز شبکه تلویزیونی ژوندون تصمیم نگرفته است.
این در حالی است که رییس جمهور کرزی نیز روز پنجشنبه در نشستی از نشرات برخی رسانه‌ها انتقاد کرد و گفت که در این اواخر برخی از رسانه ها با استفاده از آزادی بیان، در صدد خدشه دار ساختن وحدت ملی و دامن‌زدن به مسایل قومی هستند.
 

او افزود:"برخی رسانه‌ها عمدا کوشش دارند که وحدت ملی ما را تخریب کنند، قوم و قوم بازی، زبان و زبان بازی راه اندازند؛ اگرچه هیچ اثری بر ملت افغانستان نمی‌کند."
عملکرد تلویزیون نژادگرا و فاشیست ژوندون یکبار دیگر این سوال را مطرح کرد که آیا مرزهای آزادی بیان تا کجاست و مسؤولیت دولت در صیانت از آزادی و اعطای این حق به مردم چیست؟ 

استفاده ای که ژوندون از آزادی بیان می کند یا پیشتر از آن رسانه هایی مانند "تلویزیون امروز" در این راستا عمل کردند هسته مرکزی و کانون اصلی منافع ملی افغانستان را نشانه رفت و یکبار دیگر کشور و مردمان و اقوام ساکن در آن را به خاطرات تلخ و اندوهناک و مرگبار دهه ۷۰ خورشیدی برد؛ خاطراتی که با توجه به وجود و حضور کسانی مانند جنرال طاقت و نجیب کابلی و دیگر دست اندرکاران برنامه های نژادپرستانه تلویزیون های ژوندون و امروز و وطن چندان هم خاطره به حساب نمی آید و تصور می شود سال های دهه ۷۰ خورشیدی نیز فاصله زیادی با وضعیت امروز جامعه ما ندارد. 

روز شنبه نیز گروهی از جوانان در کابل گردهم می آیند؛ تا خشم و انزجار خود را نسبت به برنامه های تلویزیون منحط ژوندون ابراز دارند؛ اما آنچه امید می رود در آن همایش بر آن تاکید شود وحدت است؛ تا پخش و تولید نفرت و فاصله قومی میان اقوام باهم برادر افغانستان. 

افغانستان خانه مشترک همه اقوام ساکن این سرزمین است و این حقیقتی است که در طول تاریخ هیچ شاه استبدادپیشه، هیچ حکومت جبار و هیچ سازمان امنیتی و استخباراتی خون آشام نتوانسته آن را از مردم بگیرد.
امثال جنرال طاقت و مدیران تلویزیون ژوندن و امروز و وطن باید بدانند، کشوری را که سیاست های حکومتی کوچ های اجباری، کشتارهای دسته جمعی، سرکوب و سکوت و محرومیت از تحصیل و بازداشتن از دسترسی به سمت های دولتی و... نتوانست از مردمان و اقوام آن بگیرد این برنامه های منحط و مبتذل و نفرت انگیز هرگز قادر به این کار نخواهند شد؛ بنابراین اکنون و در این زمان حساس و تعیین کننده برای همه اقوام افغانستان عزیز، زمان بازگشت و تجدید نظری عمیق و جدی است؛ٰ بازگشت به ریشه های مشترک و تجدید نظر بر سیاست های انحصارطلبانه، حذفی و نفرت انگیز قومی و قبیله ای. 

افغانستان اکنون در مرحله ای قرار دارد که وحدت ملی خط سرخ همه اقوام ساکن در آن است و عدول از این خط سرخ جرمی سنگین و نابخشودنی و جنایتی هولناک و تاریخی است؛ زیرا افغانستان در مرحله یک گذار استراتژیک و عمیقا شکننده قرار دارد؛ گذار از گذشته ای سراسر خشم و نفرت و ترس و وحشت و ترور و جنگ و هم ستیزی و دوری گزینی و نفاق و تنفر و واگرایی و قوم پرستی به آینده ای سرشار از صلح و صمیمیت و عزت و استقلال و همپذیری و آرامش و دوستی و مودت و برادری و اخوت و مهر و صفا و همدلی در خانه ای متعلق به همگان با سهمی برابر در سیاست و قدرت و ثروت و آزادی و عزت ملی. 

اینگونه است که اقتدار این کشور عزیز تضمین می شود و آشتی و دوستی به جای واگرایی و دشمنی می نشیند؛ اما راهی را که طاقت و یون و کابلی و ژوندون و امروز و وطن می روند به هیچ دهی منتهی نخواهد شد.