اسماعیل قاسمیار؛ مشاور سابق روابط بین المللی شورای عالی صلح می گوید که ملابرادر به جرم تمایل داشتن به مذاکره با دولت افغانستان بندی شده بود و مرتکب جرم و جنایتی نشده بود.
او گفت که هر وقت که خواستار مذاکرات مستقیم با رهبر طالبان به همکاری صادقانه پاکستان بودیم، پاکستان حق همسایگی و برادری و دینی اش را ادا کرده است.
آقای قاسمیار درباره رهایی ملابرادر گفت که احساس خوبی دارد و این کار پاکستان را می توان حسن نیت آن کشور در امر مذاکره با شورشیان طالب دانست.
قاسمیار ملابرادر را شخصیتی مؤثر ‌خواند و گفت که اگرچه از رهایی تعدادی از محبوسین طالب از زندان‌های پاکستان خشنود است؛ اما این رهایی ها وقتی مؤثر خواهد بود که به تحکیم و تقویت صلح بیانجامد.
او آمدن نواز شریف به کابل را یک فرصت خوب برای دولت افغانستان می داند و می گوید که باید از آمدن نواز شریف برای تحکیم پروسه صلح استفاده شود.
این در حالی است که رییس جمهور کرزی همواره از پاکستان به عنوان عامل اصلی جنگ و محرک اصلی صلح یاد کرده و آن کشور را به همکاری صادقانه در این زمینه فراخوانده است.
در همین دیدار امروز شنبه آقای کرزی با نواز شریف نیز رییس جمهور خواستار آزادی کامل ملابرادر شد؛ اما جانب پاکستانی این امر را منوط به توافق امریکا دانست و این نشان می دهد که ماجرای زندانی کردن و آزادی ملا برادر فراتر از آن چیزی است که به نظر می آید.
با این حال اینکه ملا برادر از سوی حکومت پاکستان به ناحق زندانی شده است موجب نمی شود؛ تا از سوابق نظامی و امنیتی او در ماجراهای ۱۵ سال اخیر افغانستان، جرم زدایی شود.
واقعیت این است که ملابرادر یکی از چهار بنیانگذار اصلی گروه طالبان است. او کسی است که سال ها مسئول برنامه ریزی های نظامی، معاون وزارت دفاع و اخیرا نیز از اعضای ارشد شورای کویته و معاون ملا عمر بوده است؛ بنابراین اظهار نظر آقای قاسمیار مبنی بر اینکه ملا برادر اساسا جرمی مرتکب نشده است، به نحوی موجب تلطیف چهره طالبان و جرم زدایی از پرونده های قطوری می شود که به نام این گروه رقم خورده و هزاران نفر را در افغانستان به کام مرگ فرستاده است.
بحث مذاکرات صلح و برقراری ارتباط با طالبان هیچگاه نباید به معنای تعطیلی مباحث تامین عدالت قضایی و دادخواهی از میلیون ها نفر آسیب دیده در اثر ۵ سال سلطه رسمی طالبان بر بیش از ۹۰ درصد خاک افغانستان و همچنین ۱۲ سال خون ریزی و بمب گذاری و ترور و خشونت و سربریدن های ناحق باشد.
تلاش های سیاسی دولت افغانستان به جای خود ارزشمند و قابل احترام است؛ اما این امر نباید به مسئولان شورای عالی صلح افغانستان این حق را نیز بدهد که به نمایندگی از هزاران نفر دادخواه در برابر جنایت هایی که مسئولان و بنیانگذاران اصلی آن جریان های مسلح از جمله طالبان بودند سخن بگویند و خون های ناحق ریخته شده طی این سال ها را نادیده بگیرند.
رییس جمهور کرزی نیز بارها اعلام کرده است که طالبان اگر به روند صلح می پیوندند راه شان باز است؛ اما این امر سبب نمی شود؛ تا آنها در برابر مردم افغانستان در قبال خون هایی که ریخته اند پاسخگو نباشند.
بر این اساس، نه آقای اسماعیل قاسمیار و نه هیچ کس دیگر از اعضای شورای عالی صلح این حق را ندارد؛ تا به جای مردم افغانستان و به نمایندگی خودخوانده از دستگاه های عدلی و قضایی، پرونده افرادی مانند ملابرادر را پاک جلوه دهند و جرم او را تنها تمایل و همکاری اش با روند صلح افغانستان بداند!
اظهارات آقای قاسمیار همچنین به لحاظ سیاسی نیز در تناقض با موضع گیری های رسمی حکومت افغانستان قرار دارد. او مدعی است که پاکستان حق همسایگی، اشتراکات دینی و... را در روند صلح ادا کرده و صادقانه همکاری کرده است؛ اما دولت افغانستان مشکل عمده به نتیجه نرسیدن روند صلح را عدم صداقت پاکستان و امریکا می داند!
با این حساب به نظر می رسد برای یکدست سازی و انسجام و تحکیم موضع رسمی دولت افغانستان در این خصوص، می بایست اظهارات و موضع گیری های مسئولان و اعضای شورای عالی صلح و هر مرجع دولتی دیگر، مسئولانه، مبتنی بر واقعیت ها و محدود به دایره صلاحیت آنها باشد.