خطاهاي راهبردي باراک اوباما؛ رئيس جمهور امريکا در افغانستان بي شمار است و خطاهاي اوباما صرفا جنبه اي تاکتيکي ندارد و بايد آنها را به عنوان خطاهايي بنيادين و استراتژيک و راهبردي مورد توجه قرار داد.
 اوباما با اتخاذ راهبردهاي نادرست در افغانستان خشم ملت افغانستان و حتي ملت خود را برانگيخته است. او نسبت به هشدارهاي افرادي مانند برژِينسکي نيز در اين خصوص گوش فرا نداده و کماکان مسير نادرست خود را طي کرده است.
در اين ميان اوباما سعي دارد از بسياري از خطاهاي خود دفاع کند! اين دفاع مضحکانه منجر به بدتر شدن وضعيت اوباما شده است.باراک اوباما رئيس جمهور ايالات متحده امريکا و همراهانش سعي در توجيه خطاي راهبردي خود در قبال افغانستان در خصوص اعزام سي هزار نيروي اضافه به خاک اين کشور دارند.مقامات دولت اوباما همچنان درحال توضيح و توجيه راهبرد جديد امريکا در افغانستان هستند. مقامات امريکايي مي خواهند براي راي دهندگان کشورمان روشن کنند که حضورامريکا در افغانستان تمرين نظامي نامحدود نيست.
یاد آور می شود که اکنون امريکا بيش از يک دهه است که در افغانستان حضور دارد و مردم امريکا از ادامه استقرار نظاميان امريکايي در افغانستان خسته شده اند. اما اوباما به جاي خروج از افغانستان و پذيرش شکست در اين کشور،دست به ريسکي بزرگ زد که از ابتدا شکست آن مشخص بود.
اعزام نيروهاي نظامي بيشتر به افغانستان نه تنها با شعارهاي صلح طلبانه و فريبکارانه اوباما در جريان مبارزت انتخاباتي سال ۲۰۰۸ مغايرت داشت، بلکه ضربه راهبردي سختي به دولت امريکا زد.
طرح اوباما درباره افغانستان با انتقاداتي از هر دو جناح امريکا روبه‌رو شد. اوباما سعي داشت در راهبرد خود رضايت هر دو حزب دموکرات و جمهوريخواه را جلب نمايد اما بالعکس،نارضايتي همزمان اين دو حزب اصلي امريکا را برانگيخت! خطاي راهبردي اوباما در افغانستان اصلي ترين پيش شرط تحقق شکست وي در عرصه سياست خارجي واشنگتن در افغانستان بود.
نشانه هاي شکست ايالات متحده امريکا در افغانستان به طور واضح به چشم مي‌خورد. “بروس ريدل “ يکي از مشاوران سابق “باراک اوباما “ رئيس جمهور امريکا در امور افغانستان و پاکستان اعلام کرده است که که امريکا در آستانه شکست در جنگ افغانستان قرار دارد و اگر اين موضوع الان اتفاق نيفتد در آينده حتما روي خواهد داد! اين اظهارات ريدل در حالي صورت مي گيرد که افرادي مانند برژينسکي و کيسينجر نيز قبلا نسبت به راهبرد نادرست افزايش نيرو در افغانستان و شرايط خاصي که اوبامادر آن قراردارد سخن گفته اند. با اين‌حال رئيس جمهور ايالات متحده امريکا ترجيح داده است همچنان به توصيه مشاوران بوش پسر در زمينه حضور در افغانستان گوش فرا دهد و بيشتر حامي سياستهاي حزب جمهوريخواه باشد! ريدل که مدت سي سال در سازمان اطلاعات مرکزي امريکا (سي آي اي) خدمت کرده است و عضو ستاد انتخاباتي اوباما و گروه متخصصان وي در مورد استراتژي در افغانستان و پاکستان بوده است، در اين مورد تاکيد دارد که تمامي شاخص ها و آمارها نشان از آن دارد که پتانسيل اين جنگ به سود طالبان است.
هزينه هاي ايالات متحده امريكا و ناتو در افغانستان به صورت تصاعدي افزايش پيدا مي كند.اين هزينه ها داراي دو بعد رواني و مادي است. تشديد مخالفت افكار عمومي دنيا با حضور اشغالگران در افغانستان به طور كامل محسوس است.در اين ميان دولتهاي غربي حامي حضور نظامي مستقيم در افغانستان بيشتر توسط ‌شهروندان اروپايي و امريكايي به چالش كشيده شده اند.
اوباما براي جلوگيري از غرق شدن در باتلاق جنگي مشابه جنگ ويتنام، راه نجات آبرومندانه مذاكره با طالبان به منظور برقراري صلح درافغانستان را در پيش گرفته است. اين خود يعني شکست واقعي امريکا در افغانستان.
ايالات متحده هم اکنون با گروهي به مذاکره مي نشيند که اساسا با هدف نابودي آن به افغانستان حمله کرده بود! در هر صورت ايالات متحده امريكا مدتهاست كه به دنبال مذاكره با طالبان و شناسايي راهي براي فرار آبرومندانه از گرداب افغانستان است. اين گفتگوها به عنوان تلاش اوليه براي به توافق رسيدن در خصوص يكسري اقدامات اعتماد سازي صورت گرفته تا طالبان مطمئن شوند كه امريكا و همپيمانانش به حاصل آمدن صلح از طريق مذاكره با طالبان پايبند هستند.
رهبران طالبان در خصوص ورود به مذاكرات بسيار ترديد داشتند و بر اين باور بودند كه امريكا به دنبال آن است كه با استفاده از اين گفتگوها بين جنبش طالبان تفرقه ايجاد كند اما تنها پس از سه جلسه از آغاز اين مذاكرات محرمانه، جزئيات نشست آلمان و قطر، كه در ماه مارچ و آپريل سال جاري ميلادي برگزار شده بود،
در روزنامه امريكايي واشنگتن ‌پست و مجله آلماني "اشپيگل " فاش شد و نام "طيب آقا " به عنوان مذاكره‌كننده طالبان در اين مذاكرات معرفي شد.
آيا اساسا حضور بلندمدت و مستمر امريکا در افغانستان متضمن ايجاد صلح و امنيت در کابل و مزار شريف است؟ به راستي در شرايطي که حضور ۱۲ ساله نيروهاي ناتو در خاک افغانستان دستاوردي جز خونريزي و کشتار بيشتر در اين کشور نداشته است، چگونه مي توان ادعاي مقامات امريکايي در خصوص مؤثر بودن حضور بلندمدت و مستمرشان در افغانستان را پذيرفت؟ از سوي ديگر، اگر امريکا حضور بلندمدت خود در افغانستان را احساس نيازي از سوي دولت کابل مي داند، چرا به دولت کرزي اجازه نداده است که خود قواعد و مؤلفه هاي اين حضور مستمر را تعيين کند؟ واقعيت امر اين است که دموکرات ها و جمهوريخواهان امريکايي درصدد تحميل ناخواسته خود به دولت و ملت افغانستان هستند.
دولت امريکا قصد دارد با امضاي توافقنامه امنيتي با افغانستان ضمن تحميل‌حضور بلند مدت و حداقلي خود در اين کشور، زمينه را براي کاهش بار شکست خود در اين کشور آماده کند.
اين در حالي‌است که شکست ايالات متحده و ناتو در افغانستان و ناکامي آنها در نابودي القاعده و طالبان ( به عنوان نمادهاي تروريزم) کاملا محرز است. 
نویسنده: علی صادقی
منبع: روزنامه رسالت