گروه طالبان می‌گوید که ملا عبدالغنی برادر فرد شماره دوم این گروه از زندان پاکستان آزاد نشده است.
ذبیح الله مجاهد؛ از سخنگویان طالبان گفت که گزارش‌های منتشرشده درباره آزادی ملابرادر 'شایعه' است.
او می‌گوید که ملابرادر هنوز در پاکستان زندانی است و در وضع بد بهداشتی به سر می‌برد.
این گروه با نشر اعلامیه‌ای از دولت پاکستان خواسته تا ملابرادر را هرچه زودتر آزاد کند؛ تا به وضعیت بهداشتی او رسیدگی شود.
مقامات پاکستان و حکومت افغانستان تاهنوز درباره این ادعای طالبان چیزی نگفته‌اند.
دولت پاکستان به تاریخ ۳۰ سنبله اعلام کرده بود که ملا عبدالغنی برادر را از زندان رها کرده است.
دولت افغانستان نیز از این اقدام پاکستان استقبال کرده بود و حامدکرزی، رئیس جمهوری افغانستان در صحبت تلفنی با نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان از او سپاسگزاری کرده بود.
انتشار این خبر، یکبار دیگر، بی اعتمادی ها نسبت به پاکستان را افزایش داد و به این تردید دیرینه دامن زد که پاکستان برخلاف شعارهایی که می دهد،‌ در عمل مخالف آن را انجام می دهد.
آزادی ملابرادر از خواسته های اصلی دولت افغانستان از پاکستان بوده است؛ آرزویی که تحقق آن سال ها به طول انجامیده و یکی از اساسی ترین دلایل تنش های سیاسی در روابط افغانستان و پاکستان محسوب می شود.
به نظر می رسد دولت افغانستان دلایل زیادی برای اصرار بر آزادی ملابرادر دارد. نخست اینکه او یکی از چهار بنیانگذار اصلی گروه طالبان است که تا پیش از دستگیری توسط پاکستان در دو و نیم سال پیش در شهر کراچی پاکستان، سمت و موقعیت وی در تشکیلات سازمانی و درونی طالبان، همواره در حال رشد و ارتقا بوده است.
او هنگامی که نیروهای ناتو و امریکایی بر افغانستان حمله کردند، سمت معاونت وزارت دفاع رژیم طالبان را به عهده داشت. در تشکیلات اداری طالبان،‌ این سمت از اهمیت زیادی برخوردار نبود؛ زیرا شیوه اعمال اراده و اداره طالبان به صورت مخروطی بود که در راس آن ملاعمر؛‌ رهبر گروه قرار داشت و از بالا به پایین همه امور را به دقت رصد می کرد و درباره هر یک،‌ ابراز موضع می نمود.
با این حال، این سمت آقای برادر در زمان حمله امریکا به افغانستان نشان می دهد که او در فعالیت های نظامی و جنگی طالبان نیز نقش مؤثر و تعیین کننده ای داشته است.
گفته می شود او مدتی در جبهات جنگ نیز خود مستقیما حضور داشته است.
در هر حال، پس از سقوط رژیم طالبان،‌ ملابرادر مسئولیت رهبری شورای کویته؛ اصلی ترین جریان متمرکز طالبان پس از سقوط را به عهده گرفت و مدتی بعد به عنوان معاون رهبر طالبان؛ ملا محمد عمر تعیین شد.
گزارش هایی نیز در مورد نسبت خویشاوندی میان او و ملاعمر منتشر شده است.
به همین دلیل، افغانستان تصور می کند که در صورتی که امتیاز آزادی او از زندان های پاکستان به نام افغانستان محک بخورد، در آن صورت، امکان نقش آفرینی او در روند صلح افغانستان، بیش از همیشه،‌ تقویت خواهد شد.
نکته دیگر، امیدی است که آقای کرزی شخصا نسبت به ملا عبدالغنی برادر دارد. ملا عبدالغنی برادر نیز مانند آقای کرزی، قندهاری و مهم تر از آن پوپلزایی است؛ همان قبیله ای که رییس جمهور کرزی نیز منسوب به آن است؛ بنابراین، آقای کرزی در نظر دارد با استفاده از همه امتیازاتی که ملابرادر دارد، او را در استخدام روند صلح مورد نظر خود درآورد و به این روند راکد، پرهزینه و عمیقا مورد نقد و انکار مخالفان سیاسی او، جان تازه ببخشد.
از سوی دیگر، ادعا می شود که او پس از آن از سوی پاکستان دستگیر شد که سازمان جاسوسی آن کشور دریافت که او مخفیانه با حکومت کابل در حال مذاکره است.
این نشان می دهد که پاکستان از بنیاد مخالف مذاکره طالبان با دولت است و تا زمانی که این مخالفت به قوت خود باقی باشد، امیدی به عملی شدن تلاش های صلح دولت آقای کرزی وجود ندارد.
تکذیب خبر رهایی ملابرادر نیز نشان می دهد که پاکستان تنها در پی کسب امتیازات دوجانبه از طالبان و افغانستان است و در این راستا،‌ حتی با انتشار خبرهای دروغ، اهداف خود را دنبال می کند.