در جامعه ای که سیاستمداران و دولتمردان آن به بلوغ لازم سیاسی نرسیده باشند، فکر می شود که با صف کشیدن زنجیره ای طویلی از نامزدان انتخاباتی در مرکز ثبت نام، پرستیژ سیاسی و اجتماعی آنان بالا و بالاتر رفته و حتی در صورت پیروز نشدن در انتخابات ریاست جمهوری، لااقل مردم آنان را با انگشت به همدیگر نشان داده و خواهند گفت:" او زمانی نامزد پست ریاست جمهوری بوده است!".
با دلخوشی به این ژستهای کاذب، فراموش می کنیم که صف کشیدن در برابر درب ورودی مرکز ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری، نه تنها هیچ هویت و وجاهت جدید و اضافه ای برای ما درست نمی کند که این اندیشه کژ و رفتار غیر مسئولانه، بر روی کل سیستم انتخابات کشور که بازگشت به منافع علیای ملی ما دارد، اثر منفی و مخربی می گذارد.
عمده تاثیر سوء و جبران ناپذیر این لشکر کشی های انتخاباتی، تقسیم آرای ملت شریف و نجیب افغانستان است که با امید به گزینش نامزد اصلح، آرای خویش را به صندوقهای متفاوت و پراکنده، سرازیر می کنند و هر کدام از آحاد ملت، فکر می کند که با این سرازیری آرا، به فرد صالحِ و مورد نظر خویش، رای داده اند!.
اما غافل از آنکه این روند؛ یعنی ازدیاد نامزدان یا کاندیداها، موجب تقسیم آرای مردم شده و در نتیجه، هیچ یک از هموطنان ما نمی توانند به فرد اصلح و دلسوز برای مردم و کشور رای بدهند و او را به عنوان رییس جمهور انتخابی، وارد ارگ ریاست جمهوری کنند!.
چنانچه رسانه ها می گویند مدت زمان ثبت نام برای ریاست جمهوری تا ساعت دوازده شب دوشنبه تمدید شده و افراد مختلف با استفاده از این فرصت، به پروسه بیر و بار و پر طمطراق ثبت نام، همچنان دل خوش کرده اند.
بر اساس خبرهای رسیده از مرکز ثبت نام انتخابات، تا این لحظه حدود شانزده تن از افراد سرشناس و تقریباً گمنام، برای شرکت در رقابتهای انتخاباتی ریاست جمهوری، ثبت نام کرده اند و با تاسف، این روند نامعقول همچنان ادامه دارد.
با توجه به استقبال عجیب و غریب افراد از نامزدی برای پست ریاست جمهوری و شرکت در انتخابات آن، به نظر می رسد این روند ادامه داشته و سقف نامزدان تا به بیست نفر و یا بالاتر از آن برسد. ظاهراً برخی از مردم چنین فکر می کنند که اگر انسان در هر حیطه و زمینه ای، رکورد بیاورد، ارزشمند خواهد بود.
اما این دسته از انسانها غافل از آنند و یا فراموش کرده اند که رکوردار شدن در موارد منفی و ناهنجار، هیچ زمان نمی تواند یک ارزش تلقی شده و نام ملت و کشوری را بالا ببرد؛ دقیقاً شبیه همین وفور و کثرت مشمئز کننده نامزدان ریاست جمهوری در افغانستان که نه تنها ارزش نبوده و پرستیژ دولت و ملت ما را در انظار جهانیان
تنزیل می بخشد؛ بلکه می توان از آن به عنوان عمده آفت هر انتخاباتی در کشور نام برد.
باید دانست که همیشه سرآمد بودن و شدن در موارد مثبت و سازنده است که ارزش داشته و برای شخص و دولت و کشور و مردم او، اعتبار و افتخار می آفریند؛ شبیه قهرمانی جوانان برومند وطن در ورزشهای مختلف رزمی و فوتبال که طعم شرین آن هنوز کام هر شهروند افغان را نوازش می دهد.
نقص بزرگ و عمده دیگر ازدیاد نامزدان ریاست جمهوری، حیف و میل بیت المال و حق مردم فقیر و مستمند افغانستان است که هیچ معیار و منطق دینی و انسانی، اجازه آن را نمی دهد. چنانچه همه می دانیم این ثبت نامها دنباله ها دارد و همین گونه خشک وخالی باقی نمی ماند.
به زودی شاهد خواهیم بود که در و دیوار ۳۰ ولایت کشور را، کاغذ دیواری های رنگی ومزین به عکسهای فوتوژنیک نامزدان ریاست جمهوری و معاونان اصلح آنان، پوشش خواهد داد و همه می دانیم که اینها عکس و بیلبورد و تابلو نه که بلکه دالرها و یوروهای باد آورده ای است که طرف دولتهای استعماری خارجی، به نامزدهای خاص و نشانی کرده ای داده می شود!.
این مبالغ هنگفت و بی حساب و کتاب در حالی خرج نامزدان ریاست جمهوری می شود که فقر و بیکاری در این کشور اسلامی، بیداد می کند و مردم تنگدست و مستمند کشور در آستانه فرارسیدن فصل طاقت سوز زمستان، پول خرید ده سیر هیزم را ندارند!.
به واقع که کمکهای جامعه جهانی به افغانستان، همواره پرسش برانگیز بوده است؛ چرا این دولتها حاضراند خرمن خرمن دالر و یورو را به پای نامزدان مورد رای و نظر شان بریزند و آنان را تا رسیدن به کاخ ریاست جمهوری، تمویل و ساپورت کنند؛ اما همین دولتهای به ظاهر بشر دوست و حامی حقوق ضعیفان و گرسنگان، حاضر نیستند تا یک دهم از همین پولها را برای بهبود اوضاع معیشتی مردم افغانستان به خرج برسانند!.
به هر حال، با گذر هر شب و روز، بازار رقابت انتخاباتی گرم و گرمتر می شود و مردم فقیر و گرفتار افغانستان، چشم به تلویزیونها و گوش به رادیوها خواهند بست تا بار دیگر چه کسی بر سرنوشت آنان حاکم شده و با استفاده از آرای آنان، بار خویش را خواهند بست و باز این مردم خواهد ماند و چشم اتنظار کار و درآمدی که با آن بتوانند شکم خالی خود و خانواده خویش را سیر کنند.