شرایط بد حاکم در اجلاس دوربان 2 که ناشی از تعمد و یا اشتباه کشور های غربی بود به هیچ وجه به نفع ساز مان دهندگان آن تمام نگردید.

بسم الله الرحمان الرحیم
اجلاس ژنو و آشکار شدن ادعای دروغین دموکراسی

کنفرانس دوربان2 که حول محور مبارزه با تبعیض نژادی دور می زد در حالی برگزار گردید که رژیم منحط اسراییل به مناسبت سالروز به اصطلاح هولوکاست، اشک تمساح ریخت وبه یاد بود قربانیان این حادثه، بار دیگر در منظر جهانی مظلوم نمایی کرد.
انتظار این بود که اجلاسی با آن عظمت که از سوی سازمان ملل متحد دایر می گردد، با کمال نظم برگزار شود و به طور واقعی، به دنبال تقبیح نژاد پرستی واعلام انزجار از جریان ها وحکومت هایی باشد که امروزه نماد تمام عیار نژاد پرستی در دنیا می باشند. اما با اظهار صد ها تاسف که این گونه نشد و نشست پر جنب وجوش ژنو، با همه عظمت وبزرگی ی ظاهری، به گونه ای دایر شد که عقلای عالم را به چند واقعیت رهنمون گردید:
1 – بی نظمی در اجلاس وایجاد اخلال در هنگام سخنرانی محمود احمدی نژاد رییس جمهور اسلامی ایران، از دوحال خارج نمی باشد؛ یا برنامه ای از پیش طرح ریزی شده بود و یا این که دست اندرکاران برگزاری اجلاس، از ضعف مفرط سازماندهی رنج می بردند و درواقع توان مدیریتی آن چنانی نداشتند تا بتوانند یک چنین اجلاس بزرگ وحساسی را اداره نمایند.
در هر دو صورت وبا توجه به اینکه در برگزاری این اجلاس، سازمان ملل واکثر کشور های قدرتمند نقش داشتند، این واقعیت مسجل می شود که برخلاف ادعا وحتی اقدامات عملی موجود، نه ساز مان ملل متحد و نه کشور های قدرتمند غربی، هیچ کدام صلاحیت مدیریت جهانی و برقراری نظم همگانی در دنیا را نخواهند داشت. چه اگر ایجاد بی نظمی واخلال در روند کار اجلاس از قبل برنامه ریزی شده باشد، معلوم می شود که پس، در کار های بزرگتر ومدیریت های حساس تر از این هم، همین حرکت های تعمدی وجود داشته وبه این نتیجه دست خواهیم یافت که بی نظمی ها و نا امنی ها در اکثر نقاط دنیا، توسط دست های پشت پرده ای هدایت می شوند که روند امور در نقاط بحرانی و حادثه خیز جهان به نفع سیاست های آنان وحتی سازمان ملل متحد پیش نمی رود. از این رو، تا زمان آماده شدن شرایط به نفع آن سیاست ها، بایستی جو مناطق مختلف وکشور های گونا گون همچنان در التهاب و نا امنی به سر ببرد. واگر اخلال وبی نظمی در اجلاس ژنو از سر ضعف وناتوانی دست اندرکاران برگزاری اجلاس بوده باشد، باز هم این وضع، خود، گویای بی صلاحیتی ساز مان ملل متحد و دیگر کشور های غربی، در راستای کمک به بشریت نیاز مند و تامین امنیت جهانی می باشد.
2 – تلاش در جهت برهم زدن سخنرانی رییس جمهور اسلامی ایران وبلند شدن اکثر نمایندگان کشور های غربی از اجلاس، این واقعیت را نمایان ساخت که شعار دموکراسی و آزادی بیان سر داده شده از سوی غربی ها، سرابی بیش نبوده و همواره این واژه، در مقاطع مختلف، تنها به عنوان ابزار واهرم فشار بر روی دیگر کشور ها و جریان ها، که مطابق میل استکبار عمل نمی کنند، مورد استفاده قرار می گرفته است. در غیر این صورت، معنا ندارد که در برابر هتاکان به پیامبر اسلام، سکوت پیشه شود، چرا که اگر برخوردی علیه عاملان این هتاکی صورت بگیرد، آزادی بیان نقض می گردد، اما همین مدعیان رعایت آزادی بیان، توان شنیدن سخنان برحقی را ندارند که تنها از زبان دکتر احمدی نژاد بیان گردیده اما سخن دل همه مسلمانان و آزادی خواهان جهان است.
اگر چه در گذشته هم، همواره این مطلب را عنوان کرده ایم که مطرح کردن لغت دموکراسی از سوی غربی ها، همیشه به عنوان ابزار سو استفاده، مورد توجه بوده و هر جایی که فقط منافع شان ایجاب کند از این حربه، بهره می گیرند اما درجایی دیگر که همین آزادی بیان برخلاف منافع شان باشد، قطعا از سوی خود مدعیان آزادی بیان و دموکراسی، تخلف صورت می گیرد. ولی عملکرد غربی ها در کنفرانس دوربان 2 و اخلال در روند سخنرانی دکتر محمود احمدی نژاد وعصبانی شدن نمایندگان کشور های غربی، از سخنان ایشان وترک جلسه، کاملا آشکار وهویدا ساخت که شعار دموکراسی، به عنوان ابزاری بیش، برای غربی ها مطرح نبوده وچون در این کنفرانس، مواضع رییس جمهور ایران، به نفع غرب نبود، بدون توجه به رعایت دموکراسی و آزادی بیان سر داده شده از سوی خودشان، بی ادبانه وعجولانه به ترک اجلاس اقدام نمودند.
3 – مدعیان مبارزه با نژاد پرستی، ثابت نمودند که خود، نژاد پرستند ویا از حامیان سر سخت نژاد پرستی می باشند. چه اگر غیر از این می بود، و معترضان، حرفی برای گفتن می داشتند، در اجلاس ژنو هیچ گونه اتفاقی نمی افتاد و همگی مودبانه، به سخنرانی احمدی نژاد گوش می دادند واگر احیانا سخنی از سر منطق ویا انتقاد و پیشنهادی هم می داشتند، براساس عرف دیپلماسی ومیزبانی، ارایه می کردند. اما حمایت قاطع کشورهای غربی از اسراییل، چه آنهایی که پیشاپیش اجلاس را تحریم نمودند مانند امریکا، استرالیا، هلند و.. و چه آن هایی که اقدام به برهم زدن اجلاس نمودند و درنهایت و به طور گروهی نشست را ترک نمودند، نمایانگر یک حقیقت تلخ و ناگوار دیگری نیز می باشد و آن اینکه: شعار غربی ها مبنی بر تامین دموکراسی، آرامش وثبات در افغانستان، عراق وهر کشور دیگر اسلامی، شعاری بیش نبوده بل سعی آن ها این خواهد بود که در پس پرده این شعارهای دروغین، به اهداف استعماری خود برسند، درغیر این صورت، چگونه امکان دارد که کتله ی بزرگی از مردم مسلمان در سرزمین های اشغالی فلسطین در بدترین شرایط، زندگی کنند و هزاران زن ومرد وطفل وجوان مسلمان در شهر غزه به شهادت برسند ولی هیچ یک از مدعیان حمایت از حقوق بشر وسردهندگان شعار مبارزه با نژاد پرستی و داعیه داران برقراری نظم نوین جهانی!، لختی زحمتی نه تنها به خود ندهند تا به داد و خواست مظلومانه آن ها برسند( وحتی به اندازه آن بچه کانگرویی اهمیت نداشته باشند که غربی ها برای نجات آن تقاضای امداد بین المللی نمودند واسترالیا سفیر خود را موظف می کند تا همراه با شیر کانگرو، از این حیوان از مادر طرد شده سر کشی کند تا از مرگ ویا حتی عقب ماندگی نجات پیدا نماید)، که هر چه در توان دارند از رژیم ضد حقوق بشری ونژاد پرستی اسراییل حمایت کنند؟ ولی همین غربی ها، برای کمک به مسلمانان افغانستان، پاکستان، عراق ولبنان اشک تمساح بریزند و داد و واویلای مطبوعاتی وتبلیغاتی راه بیاندازند وهر از گاهی، سمینار ها واجلاس های نمایشی بین المللی را برای کمک به مردم این مناطق و دولت های آن ها بر پا نمایند!!!
به هر حال، شرایط بد حاکم در اجلاس دوربان 2 که ناشی از تعمد و یا اشتباه کشور های غربی بود به هیچ وجه به نفع ساز مان دهندگان آن تمام نگردید بلکه از یک سو نقاب از چهره مدعیان حمایت از حقوق بشر ودموکراسی بیشتر پس زده شد واز سوی دیگر فرصت بسیار مناسبی ایجاد گردید تا ندای حق طلبی تمام مسلمانان و آزادی خواهان جهان از زبان گویا وتوانمند مردی شجاع از سلاله ابراهیم و محمد وایمه اطهار (علیهم السلام) بیرون شود وتوسط رسانه های استکباری که خودآن ها برای بوق وکرنا کردن مطالب از پیش تعیین شده شان آماده کرده بودند، انعکاس جهانی پیدا کند ویک پیروزی دیگر را علیه تمام مستکبران عالم نصیب جهان اسلام نماید.
به امید پیروزی های بیش وبیشتر ازاین 

                                    نویسنده: سید عیسی حسینی مزاری