ارزش هاي انساني ازسوي سياست مداران غربي به سخريه گرفته شده وكتاب دموكراسي را- كه روزي به آن افتخار مي كردند – اينك سر چپه به دست گرفته اند

اجلاس دوربان 2روز دوشنبه 31/1/1388 در شهرژينوا درسويس بر گزار گرديد، دراين اجلاس هيئت هاي دولتي سي كشورازسراسر جهان وهم چنان سازمان هاي غير دولتي از بسياري از كشور هاي جهان شركت جسته بودند .
اين كنفرانس پنج روزه به منظور جبران شكست كنفرانس دوربان افريقاي جنوبي تشكيل شده بود كه در سال 2001 در شهر دوربان برگزارگرديده بود، گردانند گان اين اجلاس هدف آن را مبارزه با نژاد پرستي، تبعيض نژادي، بيگانه ستيزي وعدم تسامح اعلام كرده بودند .
درآن اجلاش پيش آمد هاي مهمي اتفاق افتاد كه قابل تامل فراوان است، نخست آن كه امريكا ورژيم صهيونيستي اين اجلاس را نحريم كرده ودرآن شركت نجسته بودند، دوم آن كه رژيم اشغالگرصهيونيستي ابراز نگراني كرده بود كه مبادا هيئت ايراني مطالب ضد اسرائيلي را در صحن اجلاس بيان كند، اما وقتي اجلاس بر گزار گرديد درحين سخن راني رئيس جمهور ايران چند آدم در بالكن سالون اجلاس كوشيدند اجلاس را به نحوي اخلال كنند واز ادامه سخن راني او جلوگيري به عمل آورند – كه بعدا معلوم گرديد كه از طرفداران رژيم اسرائيل وگماشته گان آن رژيم بوده است-اما وقتي سخن راني ادامه پيدا كرد، جنايت هاي رژيم اشغالگر اسرائيل بر شمرده شد،هيئت هاي عمدتا اروپايي صحنه را ترك كردند وگله وار از سالون اجلاس خارج گرديدند. دراين جا دو برداشت ازاين صحنه وجود دارد: اولين برداشت همان است كه در قالب ادبيات ورسم و رسوم ديپلوماتيك قابل بيان وارزيابي مي باشد. بدين معنا كه هيئت هاي حاضر در اجلاس، سخنان احمدي نژاد را مطابق به سياست هاي خويش ندانستند واجلاس را ترك گفتند . دومين برداشت (غير سياسي )آنست كه سخنان احمدي نژاد چنان بر خاسته از واقعيت هاي جهان امروز بود كه مدافعان آن رژيم از فرط خجلت وسر افکندگي وسر به زيري سالن را ترك كردند تا مبادا چشم هيئت هاي اروپايي در چشم مردم آزاده دنيا بيفتد واز خجالت آب شوند .
اما پرسشي كه ايجاد مي گردد اينست كه شايد كشور هاي غربي بتوانند ازشنيدن سخنان احمدي نژاد يا هر كسي ديگر فرار كنند يا در گوش خود پنبه ي غفلت وبي خبري بگذارند وليكن چگونه مي توان واقعيت هاي تلخ دنيا را نا ديده انگاشت وچگونه نشنيده ها مي تواند واقعيت هاي جهان را تغیير دهد و برروي جنايت هاي رژيم سفاك وخون ريزاسرئيل پرده افگند؟
اگر رژيم هاي غربي صداي وجدان انساني خويش را بشنوند بازهم خواهند توانست از شنيدن واقعيت هاي تلخ طفره روند؟
اين تنها احمدي نژاد نيست كه در يك اجلاس عمومي پرده از جنايت هاي آن رژيم برداشته وماهيت آن را به تمام دنيا آشكارا بازگو نموده است بلكه او با شجاعت وصف نا شدنی حرف تمام بشريت وحتی شهروندان خود غرب را قاطعانه بیان نمود، همان شهروندانی که خود نيزجنايت هاي رژيم اسرائيل را با حضور گسترده خود محكوم كرده اند و دنيا هم، شاهد تظاهرات ميليوني مردم در بسیاری از کشورها در محكوميت رژيم اسرائیل بعد از جنايات آن رژيم در نوار غزه بودند، و جنايت هايي كه آن رژيم در غزه مرتكب شد مدتي زيادي نمي گذرد وتا جایی که تمام سازمان هاي مدافع حقوق بشرغربي اعمال رژيم اسرائيل را محكوم كردند، حتا برخي كشورها رابطه ي ديپلوماتيك خود را با آن رژيم قطع كردند؛ بنابراين، همه واكنش هاي منفي كه در برابر رژيم صهيونيستي ابراز شد، سران كشورهاي غربي چگونه مي توانند حمايت خود ازآن رژيم را توجيه كنند؟ وقتي وزارت خارجه ي امريكا در گزارش ساليانه ي خويش لیست بلند بالايی را از ناقضان حقوق بشر منتشر مي نمايد وساير كشور هاي غربي نيز كوچك ترين اعمال حكومت ها را با ذره بين حقوق بشر مي نگرند چگونه است كه در برابر جنايت هاي بي شمار اسرائيل مهر سكوت برلب مي نهند ودم فرومي بندند؟ وحتا اظهارات واقع بينانه رابر نمي تابند وسالون اجلاس را ترك مي گويند. در زماني كه كنفرانس درجريان بود رژيم صهيونيستي سرگرم جنايت در فلسطين اشغالي بود وآن رژيم هر روز مرتكب ده ها عمل ضد بشري مي شود از جمله زمين هاي فلسطيني ها، هرروز به بهانه ي ايجاد ديوار امنيتي، اشغال مي گردد وآنان از سرزمين خويش آواره مي گردند، اين گونه اعمال را چگونه مي توان توجيه كرد؟
اولين واكنش تند در برابر سخنان احمدي نژاد، توسط رئيس جمهور فرانسه ابراز گرديد. دنيا بايد به حال ملت فرانسه بگريد، زيرا مردمي كه روز گاري انقلابيون زيادي را در خود جاي داده بود وازآنان پذيرايی مي كرد، اينك رئيس جمهور آن از رژيم نژاد پرستي حمايت مي كند كه تمام ارزش هاي انساني را لگد مال كرده است .
اين گونه سكوت ها و موضعگیری ها هيج توجيهي نمي تواند داشته باشد مگربه اين واقعيت تلخ اذعان واعتراف گردد كه ارزش هاي انساني ازسوي سياست مداران غربي به سخريه گرفته شده وكتاب دموكراسي را- كه روزي به آن افتخار مي كردند – اينك سر چپه به دست گرفته اند .
                                                         نویسنده:اکبر سعادت