در ادامه سناریوی توهین به مقدسات و باورهای مسلمانان به وسیله رسانه های غربی، این بار سامانه جست و جوگر "گوگل" دومین اهانت غیر متمدنانه و وقیحانه خود را علیه عقاید نزدیک به دو ملیارد مسلمان، روا داشته است. "پایگاه انترنتی روزنامه الوفد، چاپ قاهره، چند روز پیش، خبری مبنی بر اهانت سیستم ترجمه گوگل به پیامبر اسلام(س) را منتشر کرد.
اگر کلمه lier (به معنی دروغگو) را در قسمت انگلیسی این سایت درج کرده و معنای آن را به زبان عربی بخواهید، کلمه الکذاب را به شما نشان می ‏دهد که تا این مرحله، همه چیز عادی به نظر می‏ رسد. پس از اینکه گزینه show example usage of words را کلیک کنید، عبارتی هایی را برای نمونه و آشنایی شما با کلمه جستجو شده ارائه می‏ دهد.
پس از اینکه چند گزینه دیگر برای مشاهده نمونه های این کلمه در جملات را درخواست می‏ کنید، ناگهان با عبارت «أنتم المسلمون لستم سوى جهلاء، و قتلة و إرهابیین، و عبادالله أکبر الشیطان، و محمد النبی الکذاب» رو به رو می‏ شوید، به معنای «شما مسلمانان نیستید جز نادان‏ ها، قاتلان، تروریست‏ ها و بندگان بزرگ شیطان. محمد پیامبر دروغگو است (نستجیر بالله)"

ضرب‌المثل معروفی در زبان فارسی وجود دارد که می‌گوید: « چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی» اگر فرض را بر این بگذاریم که گردانندگان رسانه های غربی، انسان‌های هوشمند و عاقلی هستند، پس چرا در کشورهایی که می دانند مردمان آن، بپاس حراست و صیانت از باور‌های دینی‌شان، از فدا کردن جانهای شیرین خود و از دادن مال‌های ارزشمند و فراوان خویش، باکی ندارند، نه یکبار که بلکه تکرار در تکرار، به مقدس ترین باورهای دینی آنان بی‌حرمتی کرده و به سوزاندن کتاب آسمانی و اهانت به پیامبری، همت می‌گمارند که ریشه‌های دوستی و محبت و احترام نسبت به آنها، در اعماق روح و جسم دو میلیارد مسلمان ریشه‌دوانیده است؟!
انسانهای عاقل و خردمند، یک اشتباه را حتی برای بار دوم هم مرتکب نمی‌شوند، چه رسد به تکرار آن در طول هر ماه و سال و برای همیشه!! برخی از رسانه‌های وابسته به بنگاههای خبری شرق و غرب، با انتقاد از برخورد امت اسلامی در مواجهه با هتاکی های مداوم رسانه های غربی، ملتهای مسلمان را متهم به تاثیرپذیری از کشورهای همسایه و غیر آن می کنند.
محض اطلاع این گونه از رسانه ها و گردانند‌گان آنان، باید گفته شود که ایمان و اسلام ملت افغانستان به هزار و چهارصد سال پیش بر می‌گردد و در ایمان آوردن به دین حنیف اسلام، ملت مؤمن افغانستان اگر از همسایگان پیشی نگرفته باشد، قطعا عقب نیر نمانده‌اند.
به امروز افغانستان نباید مکث و نگاه کرد. همین کشوری که امروز حتی تظاهرات دینی مردم آن به تاثیرپذیری از تلقینات همسایه ها نسبت داده می‌شود، به اعتراف بزرگانی از کشورهای همسایه، زمانی مهد تمدن اسلام و صدور فلسفه و عرفان به اقصی نقاط جهان اسلام بود.
به هر حال، ملت افغانستان اگر به هر چیزی به کشورهای دیگر، وابستگی داشته باشد، قطعا از جهت مسایل اسلامی و گزینه های متفاوت آن، نیازی به تاثیر‌گیری و اثرپذیری از کشور خاصی ندارد. بلی ممکن است تعاملاتی در عرصه فرهنگ، دین و زبان مشترک، با همسایگان و غیر همسایگان داشته باشد که این نیاز و ضرورت طبیعی بسیاری از ملت‌ و کشور‌ها نسبت به یکدیگر است.
نشریات وابسته مطمئن باشند که مردم مسلمان افغانستان، تکالیف شرعی، عقلی و عرفی شان را به مراتب بهتر از آنان درک می‌کنند و در این راستا ابدا منتظر نمی‌مانند تا از طرف کشور‌ها و دولت‌های همسایه و غیر آن، به آنان امر و دستور داده شود. بلی ممکن است به دلیل وابستگی‌ها و ضرورت‌های مذهبی، بسیاری از هموطنان شیعه و سنی ما ارتباطاتی با مراجع دینی شان در ایران، عربستان، پاکستان و مصر داشته باشند و مسائل شرعی‌شان را با آنان در میان گذاشته و از آنان کسب تکلیف کنند؛ اما این بدان معنی نیست که چشم و گوش بسته، هر حرف و فتوایی را ولو مخالف منافع ملی افغانها باشد، بپذیرند و به آن تن در‌دهند.
از آنطرف، مراجع دینی و مذهبی‌ای هم که در آن سوی مرزها قرار دارند، تماما انسان‌های وارسته، متدین و دلسوز برای امت اسلامی هستند. آنها را به هیچ عنوان با دولتمردان و رهبران سیاسی امریکایی و غربی، که با اشاره ای، جهان را به آتش و خون می‌کشند، نمی توان مقایسه کرد.
در اندیشه‌اسلامی آنان، کشتن یک انسان‌ بی‌گناه به مثابه کشتن تمام بشریت است! آنان نسبت به رهبران غربی، بمراتب کمتر اشتباه می‌کنند و اشتباه آنان نیز، آنقدر سنگین و خطرناک نیست که باعث خرابی کشور و تباهی ملت‌ها شود! مراجع و رهبران دینی – مذهبی مسلمانان، در قدم نخست به مصلحت ها و منافع جمعی امت اسلامی می‌اندیشند و فتوا‌هایی که کمترین ضرر جانی و مالی را برای مسلمانان و کشور‌های آنان داشته باشد، از زبان آنان صادر نمی‌شود؛ یعنی باید این چنین باشد و اگر غیر از این باشد، که برای هیچ مسلمان صاحب خردی، معقول و پذیرفته نیست و نباید هم به آن فتاوی توجه و اعتنایی صورت بگیرد.