حامد کرزی؛ رئیس جمهور امروز سه شنبه به دیدار دو روزه خود از پاکستان که موضوع اصلی آن نقش اسلام آباد در گفتگوهای صلح با طالبان و آزادی گروهی از زندانیان طالبان از زندان های آن کشور بود پایان داد.
حامد کرزی امروز در دومین روز سفر به پاکستان با نواز شریف و برخی مقام‌های ملکی و نظامی آن کشور گفتگو کرد.
محور مذاکرات وی را پروسه صلح افغانستان، مسایل امنیتی و فراهم کردن زمینه مذاکره میان شورای عالی صلح و مخالفین مسلح دولت تشکیل می داد.
براساس اطلاعیه مطبوعاتی دفتر ریاست جمهوری، حامد کرزی در پایان این دیدار از نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان دعوت کرد؛ تا به افغانستان سفر کند.
نخست وزیر پاکستان نیز در پاسخ به دعوت کرزی گفت که در آینده نزدیک از افغانستان دیدن خواهد کرد. وزارت خارجه پاکستان اعلام کرد که گفتگوها میان افغانستان و پاکستان مثمر بود؛ اما هیچ تصمیم نهایی گرفته نشده است.
رییس جمهور کرزی در روز نخست دیدارش از پاکستان خواست؛ تا میان دولت افغانستان و مخالفان مسلح میانجیگری کند.
کارشناسان می گویند نشانه ای که ثابت کند بیستمین سفر آقای کرزی به اسلام آباد، دستاورد مشخص و نه الزاما مهمی به همراه داشته است وجود ندارد.
این سفر یک روزه به درخواست نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان یک روز دیگر هم تمدید شد و این امر، نشان از حساسیت و فشرده بودن گفتگوهای دوطرف داشت؛ اما به رغم این گفتگوهای فشرده و حساس نیز به نظر می رسد آقای کرزی دستاوردی از سفر اخیر خود به پاکستان، کسب کرده باشد.
این در حالی است که به باور تحلیلگران از آنجایی که آقای کرزی با این درخواست محوری به پاکستان رفته بود که توافق پاکستان برای آزادی زندانیان طالبان از زندان های آن کشور از جمله ملابرادر؛ از فرماندهان ارشد آن گروه که گفته می شود نقش مهمی در شورای رهبری طالبان دارد و مهره ای هوادار صلح است را به دست آورد؛ اما از قراین و شواهد موجود چنین برمی آید که ظاهرا پاکستانی ها هنوز هم حاضر به همکاری صادقانه با دولت آقای کرزی در زمینه صلح نیستند.
پاکستان بیشتر متمایل است؛ تا چهره های میانه رو طالبان یا ترور شوند و یا در زندان های آن کشور، محبوس گردند؛ زیرا در صورت آزادی آنان، اول اینکه انسجام تشکیلاتی و تصمیم گیری طالبان دچار ریزش و دو دستگی می شود و از سوی دیگر، این امر، زمینه برای برقراری ارتباط مستقیم میان دولت کرزی و عناصر میانه رو طالبان، بدون نیاز به عبور از فیلتر اسلام آباد را فراهم می کند و این برخلاف منافع استراتژیک آن کشور در موضوع جنگ و صلح افغانستان است.
در این میان اما شماری دیگر از تحلیلگران می گویند که هنوز نمی توان در مورد نتیجه بخش بودن یا نبودن بیستمین سفر کرزی به اسلام آباد با قاطعیت داوری کرد؛ زیرا هنوز نتایج این نشست به درستی مشخص نیست و ممکن است توافقات مقدماتی در کار باشد که جزئیات آن بعدا مشخص شود.
همچنین به باور آنان، هنوز دامنه بحث هایی که آقای کرزی در این سفر، آن را با مقام های پاکستانی در میان گذاشته و مطرح کرده است، پایان نیافته؛ بلکه دعوت از نواز شریف برای سفر به افغانستان و وعده متقابل وی برای انجام این سفر در آینده نزدیک، نیمه دیگر این سفر است که قرار است تکمیل شود؛ بنابراین هنوز باید برای آشکار شدن دستاورد کرزی از سفر به اسلام آباد و توافقات دو طرف، اندکی بیشتر منتظر ماند و در حال حاضر نتایج این سفر، معلق و وابسته به سفری است که در آینده نزدیک نواز شریف به افغانستان خواهد داشت.
در این میان، طیف دیگری از کارشناسان هم هستند که نظر متفاوتی دارند. به باور آنان، پاکستان تمایل ندارد با دولتی وارد تعامل استراتژیک شود که بیش از چند ماه به پایان عمر آن نمانده است. آنها سعی می کنند با وقت گرفتن از دولت کابل، همچنان چشم به راه تحولات ۲۰۱۴ بمانند؛ تا چه آینده ای برای افغانستان رقم می خورد. آنگاه وارد گفتگوهای جدی با تیمی شوند که پس از ۲۰۱۴ مجبور به کار کردن با آن هستند.
در هر حال و صرف نظر از دیدگاه های متفاوت مطرح در این زمینه، واقعیت این است بیستمین و به احتمال قوی آخرین سفر کرزی به پاکستان نیز نتیجه ای در پی نیاورد و او یکبار دیگر دست خالی از اسلام برگشت.