نمایندگان هندوها و سیک‌های افغانستان روز سه شنبه با حامد کرزی؛ رئیس جمهور دیدار کردند.
راویل سینگ؛ معاون شورای سراسری هندوها و سیک‌های افغانستان گفت که این اولین بار است که در ده سال گذشته آنها با رئیس جمهوری افغانستان دیدار کردند.
او گفت:"رئیس جمهور تمام مشکلات ما را با پیشانی باز شنید و تمام مشکلات ما را پذیرفت و وعده داد که آنها را حل خواهد کرد."
آقای سینگ افزود که حذف کرسی پیشنهادی اختصاصی هندوها و سیک‌ها از مجلس نمایندگان، نداشتن محل آتش‌سپاری مردگان، نداشتن سرپناه، غصب ملکیت‌ها و حفط اماکن مقدسه مهم‌ترین مشکلات آنهاست.
او گفت:"ما گفتیم اگر حقوق ما را نمی‌پذیرید ما تذکره‌های خود را با خود آوردیم، این را تقدیم شما می‌کنیم و شما ما را رسما رخصت کنید."
آقای سینگ می‌گوید که رئیس جمهور وعده سپرد که تا یکماه آینده این مشکلات را حل خواهد کرد و دوباره آنها را برای اطمینان از حل این مشکلات خواهد دید.
ریاست جمهوری نیز با نشر خبرنامه‌ای گفته که قرار است مشکلاتی که در این دیدار مطرح شده در نشست شورای وزیران مطرح شود.
حذف تنها کرسی اقلیت دینی هندو در مجلس نمایندگان، خشم و انتقاد گسترده فعالان مدنی و رسانه ای کشور را برانگیخت؛ این در حالی است که به باور منتقدان این اقدام، حذف این کرسی به معنای گرفتن تنها تریبون رسمی اقلیت دینی هندو و سیک افغانستان برای رساندن صدای آنها به گوش مقامات دولتی است.
هندوها از ساکنان قدیمی افغانستان و از آن دست اقلیت هایی است که با وجود ستمکاری هایی که از سوی برخی مسلمان نماها در حق آنها شده است، همواره آرامش،‌ انعطاف پذیری و تعهد ملی خود نسبت به سرزمین و میهن را حفظ کرده اند.
مدارک موجود نشان می دهد که از آنجایی که هندوهای افغانستان، همواره مردمانی ثروتمند، ملاک و متمول بوده اند در طول جنگ های سه دهه اخیر، بیشترین آسیب را متحمل شده اند. اموال آنها در جنگ ها به تاراج رفته، ملکیت های شان غصب شده، از حقوق شهروندی و آزادی های مدنی خود محروم شده اند و در برگزاری مراسم و مناسک دینی خویش همواره با محدودیت های زجرآوری مواجه بوده اند. این در حالی است که حضور این اقلیت قومی و مذهبی در کشور، نشانگر تسامح و همپذیری دینی مسلمین و نماد جامعه ای باز و چندفرهنگی است.
از سوی دیگر، اقلیت هندو برخلاف بسیاری از گروه های به اصطلاح معتقد به اسلام و مسلمانی، هیچ آسیبی به مسلمانان نرسانده و همواره سبب رشد و رونق اقتصاد شهرهای کشور بوده اند.
در این شکی نیست که هندوهای افغانستان نیز اتباع اصلی و رسمی همین کشور اند و نمی توان آنها را منسوب به کشورهای دیگر کرد و عملکرد هندوهای افراطی در هند علیه مسلمانان و یا جنایات ضد انسانی بوداییان میانمار علیه اقلیت مسلمان آن کشور را به پای طایفه ای از شهروندان افغانستان گذاشت و آنها را از این منظر، مورد تحقیر قرار داد و حقوق انسانی و شهروندی شان را نقض کرد.
با این وجود، نباید انکار کرد که رفتار جمعیت ۹۹ درصدی مسلمانان افغانستان علیه اقلیت هندو و سیک کشور، همواره تبعیض آمیز و مخالف دستورات صریح دین اسلام و سیره پیامبر گرامی اسلام(ص)، خلفای راشدین و ائمه معصومین(ع) بوده است.
تبعیض و ستم در هر شکل و زیر هر نام و عنوان و علیه هر انسانی، محکوم است و تفاوتی نمی کند در معادله هندو و مسلمان، چه کسی در مقام ظالم و کدامیک در مقام مظلوم ایستاده باشد. ستم در هر هیاتی که باشد محکوم و مذموم است و ستمکار و ستم پیشه، مورد خشم و نفرت وجدان و خدا خواهد بود.
اما به نظر می رسد ستم بر اقلیت هندو در افغانستان،‌ ریشه های نیرومندی دارد؛ زیرا ۱۰ سال انتظار در پشت دروازه های ارگ ریاست جمهوری برای دیدار با رییس جمهور همه مردم افغانستان در حکومتی که داعیه دموکراسی و مردم سالاری را دارد خود از مصادیق ستمی است که بر هندوها و سیک های این سرزمین می رود و فقدان تراژیک و غم انگیز عدالت در دستگاه دولت را شهادت می دهد.
با این حال، اکنون هندوها و سیک ها، ۱۰ سال بعد، از سد ارگ عبور کردند و امید می رود این عبور، پیام آور تغییر نگاه و رفتار مسلمانان ۹۹ درصدی سرزمین اسلامی افغانستان در برابر یک اقلیت دینی نیز باشد.