ناتو رهبری کل عملیات‌های نظامی را در مراسم ویژه‌ ای رسماً به نیروهای امنیتی افغان واگذار کرد.
حامد کرزی؛ رئیس جمهور در این مراسم گفت که از فردا نیروهای افغان تمام عملیات های نظامی را در سراسر افغانستان به تنهایی و بدون نقش نیروهای خارجی راه اندازی خواهند کرد.
آقای کرزی در این مراسم از نیروهای امنیتی افغانستان خواست که هنگام فعالیت های نظامی در روستاهای کشور به جز موارد انتقال زخمی ها، "تحت هیچ شرایطی" از عملیات های هوایی استفاده نکنند.
هنوز در چارچوب نیروهای ناتو ۹۷۰۰۰ نیروی بین ‌المللی در افغانستان مستقر هستند؛ اما با نزدیک شدن پایان ماموریت ناتو، شمار این نیروها هر روز کاهش می‌ یابد.
مقام های افغان گفته ‌اند که در دور پنجم (مرحله پایانی) انتقال مسئولیت های امنیتی از نیروهای ناتو به نیروهای امنیتی افغانستان، تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی مسئولیت سراسر افغانستان به نیروهای افغان واگذار خواهد شد.
مسئولیت تامین امنیت شماری از ولسوالی ‌ها، بیشتر در مناطق مرزی در شرق افغانستان و در قندهار به صورت رسمی به نیروهای افغان سپرده می ‌شود.
این اولین باری است که از زمان خروج نیروهای شوروی از افغانستان در سال ۱۹۸۹، تامین امنیت در سراسر افغانستان به عهده نیروهای امنیتی داخلی قرار می ‌گیرد و از این نظر،‌ این یک گام مهم برای دولت، مردم و نیروهای امنیتی کشور محسوب می شود.
دولت همواره تاکید کرده است که انتقال مسئولیت های امنیتی به نیروهای داخلی، کشور را یک گام دیگر به تامین حاکمیت ملی، حفظ استقلال و تمامیت ارضی افغانستان نزدیک می سازد.
اما نباید از یاد برد که این روند، خالی از خطر هم نیست. اکنون بیش از ۱۰۰ هزار نیروی خارجی در چارچوب ناتو و آیساف در افغانستان حضور دارند؛ اما شماری از کارشناسان و رسانه های غربی و همسو با غرب می گویند که در صورت خروج کامل این نیروها،‌ وضعیت امنیتی در کشور بدتر خواهد شد. این تبلیغات اگرچه در حد حرف اند؛‌ اما مسلماً آثار روانی سنگینی بر روحیه و اعتماد مردم افغانستان نسبت به دولت و نیروهای امنیتی بر جای خواهد گذاشت.
با این حال، نباید انکار کرد که نیروهای امنیتی، برخلاف این تبلیغات و پروپاگندا،‌ از روحیه بسیار بالایی برخوردار اند. آنها در رویارویی با حملات و هجمه های مسلحانه دشمن،‌ بسیار سریع و مؤثر عمل می کنند.
حمله اخیر بر میدان هوایی کابل، بدون خون ریزی و به سود نیروهای پولیس پایان یافت؛ اما یک واقعیت را در این میان نباید انکار کرد که نیروهای دولتی و امنیتی کشور،‌ هنوز در کشف و پیشگیری از وقوع حملات، قابلیت قابل قبولی از خود نشان نداده اند.
نفوذ عناصر تروریست به نقاط مهم پایتخت،‌ نشانه آن است که در این زمینه کاستی هایی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.
حتی همین امروز نیز در حالی که در یکسوی شهر، برنامه آغاز آخرین مرحله انتقال مسئولیت های امنیتی در جریان بود در سوی دیگر، یک انتحارکننده بر کاروان موترهای یک عضو پارلمان حمله کرد و طی آن براساس برخی گزارش ها، ۳ تن کشته و ۳۰ تن دیگر زخمی شدند.
در برخی دیگر از ولایات کشور از جمله میدان وردک و نورستان نیز اوضاع، شکننده و بی ثبات است. با این حساب به نظر می رسد پایان انتقال مسئولیت های امنیتی، پایان مسئولیت نیروهای امنیتی نه؛ بلکه آغاز مسئولیت مهم تر و بزرگتر این نیروهاست.
نیروهای امنیتی اگرچه هنوز به سلاح های سنگین و نیروی هوایی دسترسی ندارند؛ اما روحیه ای که در آنها مشاهده می شود، این امید را ایجاد می کند که می توانند سرافرازانه از عهده تامین امنیت سراسری در کشور شان برآیند؛ با این وصف، باید تاکید کرد که این امر، به هیچ عنوان در برابر تعهداتی که کشورهای خارجی نسبت به تجهیز و تقویت این نیروها داده اند،‌ سلب مسئولیت نمی کند.
افغانستان نیاز به نیرویی قوی،‌ مقتدر، ملی و وفادار به نظام سیاسی مورد تایید و توافق همه طرف ها دارد و این مهم، تنها زمانی میسر است که روحیه موجود در این نیروها با استمرار صادقانه حمایت از آنان، حفظ شود.